Beste Bard,

 Ik was natuurlijk niet bij jouw geboorte aanwezig en ik durf het dan ook niet met stelligheid beweren maar ik kan mij zo voorstellen dat je ook bij die gelegenheid al de kans niet links liet liggen om jouw verhaal te vertellen.

 Over die Franstalige spermacellen die voor alles compensaties wilden of die socialistische stamcellen die erop toekeken dat je niet uit de bocht ging ten koste van andere kandidaten. Over bloedcellen die veel met jou gemeen hadden maar omwille van hun collaboratie met de kankercellen door de baarmoeder werden afgestoten om vervolgens om amnestie te verzoeken.

 Maar het is je dan toch gelukt. Toegegeven, hetzij met enig armgeworstel kwam je als eerste aan in de kraamkliniek en dan wil je het uitschreeuwen natuurlijk. Dat dat niet altijd even liederlijk gebeurt is een feit. Elke winnaar zingt hoe hij gebekt is en dus zette je maar direct een valse noot in.

Groenen verwelken,

socialisten vergaan,

maar de real estate business blijft eeuwig bestaan.

 Ik kan mij dan ook voorstellen, al durf ik ook wat volgt niet met stelligheid te beweren, dat jouw familie, jouw vader, moeder in jou een bard meenden te ontwaren. Een spraakwaterval, een zanger, een poëet. Zo iemand die later op verjaardagsfeestjes met plezier in het poëziealbum van de jarige aantekeningen maakt in de trend van “groenen verwelken, socialisten vergaan, maar de real estate business blijft eeuwig bestaan”.

 En hier staan we nu Bard, jaren later ben je geworden wat men van jou verlangde. Een spraakwaterval, een Keltisch fenomeen, door de massa op handen gedragen. Met simplistische keuzes zoals “wat kies je? Een sociale zekerheid of open grenzen?” overtuig je niet alleen diegene die door zware arbeid niet altijd diep over het leven kan nadenken en bijgevolg zijn vertrouwen dan maar in jouw handen legt. Maar ook dezen die gewoon baat hebben bij wat je uitkraamt. Ook zij zullen uiteraard hun stem op jou en jouw partij uitbrengen. Waar is de tijd dat je hiervoor nog op dienstbetoon moest?

Eerst geroken,

holleke ontstoken.

In de krant van vandaag krijg je veel tegenwind maar dat deert je niet. Dat kan ik begrijpen, een windje af en toe lucht op en weet “eerst geroken, holleke ontstoken!” Vraag het maar aan Tom Meeuws.

Vanuit die ervaring durf ik met meer stelligheid dan hierboven vermeld beweren dat je vals speelt Bard. Beweren dat “wie vanuit Oost-Afrika duizenden kilometers kan overbruggen om in een West-Europese welvaartsstaat te belanden, misschien in bittere armoede verkeert, maar niet in acute nood” is zo één van die valse noten Bard.

 Vervolgens eer je onze sociale zekerheid zoals geen enkele linkiewinkie of “linkse gutmensch”, ’t is eens wat anders, dat zou kunnen. Laat ons even terugkeren naar uw lyrische maar misleidende en leugenachtige opmerkingen.

“Een gezonde res publica”, creëert immers een ethische gemeenschap waarin iedere burger verantwoordelijkheid opneemt voor de groep, maar ook weet dat hij/zij indien nodig zelf op die gemeenschap kan rekenen. Nettobelastingbetalers maken in die context geen bezwaar tegen hun bijdrage, ook al kennen ze de medeburgers die ervan genieten niet persoonlijk. De sociale zekerheid die wij op deze basis hebben opgebouwd, behoort tot de meest gulle en open van heel de wereld.” *

De republiek van Bard De Wever

Bedoelt u nu een gezonde republiek Bard? Zo ééntje met Vlamingen, Duitstaligen en Franstaligen die één groep vormen? Zo eentje die de kosten van de deelgemeenschappen meteen naar de prullenmand verwijst? In één ruk beweer je ook meegewerkt te hebben aan de sociale zekerheid wat uiteraard pertinent onwaar is. Toen na WOII tijdelijk het besef ontstond dat ‘samen’ beter was waren jouw bloedcellen nog steeds in oorlog met de socialistische stamcellen, zie het begin van mijn betoog, en dat is vandaag niet anders.

Het is precies deze unieke zekerheid die de socialisten hebben opgebouwd die vandaag door u partij wordt onderuit gehaald. 

Het idyllische verhaal dat je hier opzet dient uitsluitend om politieke redenen begrepen te worden. Het is precies deze unieke zekerheid die de socialisten hebben opgebouwd die vandaag door u partij wordt onderuit gehaald. Het mag weliswaar frappant genoemd worden dat het de socialisten zelf waren die de laatste 40 jaar als hofnarren van het neoliberalisme hebben meegewerkt aan hun eigen ondergang.

Maar toch Bard ben ik er gerust in. Jouw straatmuziek begint danig te vervellen. Ik ben er gerust in dat Nelson Mandela en Martin Luther King het in de geschiedenisboeken zullen halen op eerlijkheid terwijl jij als Bard die steeds weer vals speelde slechts zal opgevoerd worden als Bardolix in de weliswaar grappige stripverhalen van Asterix.

* De Morgen 24-01-18, 06.00u – Opinie – Bart De Wever