Aankomst in de kleinste luchthaven ooit. Kindjes worden in de rij
voorgelaten omdat ze het koud hebben en wenen. Iets wat in de Europese
mentaliteit ver te zoeken is. Mensen bij ons zouden eerder geërgerd
kijken dan iemand doorlaten. Het is vier uur in de ochtend. We zijn er
net en vertrekken al naar Kirkuk. Mijn vader zegt dat op dit uur niet
veel mensen naar deze stad durven rijden. Enkel taxichauffeurs als je ze
genoeg betaalt, of iemand als mijn vader.

We rijden tussen twee bergen door. Een mooie smalle pas waar na de
eerste wereldoorlog een Brits leger werd teruggedreven door de
toenmalige Koerdische koning, sjeik Mohammed. Als antwoord stuurden de
Britten een spion die opdracht kreeg om de koning op te sporen. Hij vond
hem en gaf de informatie door, waarna de Britten hun aanval richtten op
de plek waar de koning zich bevond. Ze namen hem gevangen en hij werd
verbannen naar India. Na enkele opstanden werd hij uiteindelijk
teruggebracht naar Bagdad waar hem werd gevraagd om koning te worden van
heel Irak. Hij weigerde en zei: “ik ben niet de koning van de
Arabieren, enkel van de Koerden.” Achteraf gezien had hij beter
aanvaard, dan had de geschiedenis misschien zachter geweest voor het
Koerdische volk.

Winkelstraat

Het is warm, maar het weer is wel prachtig. Niet ondraaglijk heet,
zoals ik mij de zomers hier herinner, maar een koelere warmte die je
niet binnen bij de airco houdt. Na een lekker ontbijt met brood, yoghurt
en kikkererwten nemen we een korte rust om vervolgens naar de
winkelstraat in de buurt te gaan. Niet echt een winkelstraat zoals wij
dat kennen, maar gewoon enkele kraampjes in een straat die doen denken
aan een Afrikaans land. Of zoals wij het noemen: ‘de derde wereld’.

Door het goede weer oogt de buurt wel zeer gezellig en ik neem snel
wat foto’s van enkele keuvelende oude mannen in traditionele
klederdracht. Een vriendelijke kleermaker verkoopt mij voor weinig geld
typische kledij . Aangezien ik geen korte broeken mag dragen, doe ik met
plezier de pofbroek aan die de Koerden dragen. Het geeft veel koelte en
zit ook veel makkelijker als een jeans. Zo val ik ook minder op als
westerling, hoewel de meesten wel direct door hebben dat ik niet van
hier ben.

Mijn vader is opgegroeid in de buurt  ‘Sorja’ en zijn ouderlijk huis
is op een steenworp van de winkeltjes. Hij lijkt ook bijna iedere
verkoper persoonlijk te kennen. Ik word hier  echt op handen gedragen.
Ik krijg door mijn tantes om de haverklap eten en drinken aangeboden en
ik word behandeld als een keizer. Ik kom op de eerste plaats, mijn vader
op de tweede plaats. Ze willen mij  meer doen eten omdat ze mij te
mager vinden. Een ideaal dat hier nog steeds anders is. Als je goed
leeft, moet je ook goed kunnen eten en dus goed op gewicht zijn.

© 2014 – C.H.I.P.S. StampMedia – Bahram Maaruf