“In elke oorlog wordt iedereen die voorzichtig is, die naar de argumenten van beide partijen luistert alvorens een standpunt te vormen, of die officiële informatie in twijfel trekt, onmiddellijk beschouwd als medeplichtig aan de vijand”, aldus historica Anne Morelli.

Daar doet DeWereldMorgen niet aan mee. Wij veroordelen heel sterk de militaire invasie van Rusland in Oekraïne en alle oorlogsmisdaden die gepleegd worden. Het is een criminele agressie die ingaat tegen het internationaal recht. Maar wij hoeden ons voor zwart-wit versies. De geopolitieke situatie is buitengewoon complex. Wij willen aspecten naar voor brengen die in de mainstream media worden verzwegen of onderbelicht, om alzo het debat meer genuanceerd te kunnen voeren. Geloof niets zomaar, ook onszelf niet. Blijf kritisch denken. (n.v.d.r.)

Wat is uw mening over het conflict tussen Rusland en Oekraïne?

Allereerst ben ik geschokt door deze tragedie. Wat er in Oekraïne gebeurt, is afschuwelijk. Maar er bestaat een risico om bij die eerste indruk te blijven en niet meer te vragen naar de oorzaken van dit alles. Hoe is het zo ver gekomen?

Er was heel wat discussie toen de oorlog begon. Bij de publieke opinie is het idee ontstaan dat er een agressorland is en een land dat is aangevallen. Zoals in een film is er een slechterik, de heer Poetin, en een held of een soort Hollywood-kerel, Zelenski.

Zoals in een film is er een slechterik, de heer Poetin, en een held of een soort Hollywood kerel, Zelenski.

Maar als je dieper in gaat op het probleem, dan zie je dat het een totaal ander karakter heeft. Rusland stond op het punt te worden aangevallen door de NAVO. Het plan was reeds uitgewerkt in een zeer belangrijk document van de Amerikaanse RAND Corporation, gevestigd in Santa Monica (Californië).

Wat is RAND Corporation en wat is haar doel?

RAND is een enorme denktank, met meer dan 1.800 sociale wetenschappers en administratief personeel. Zij stelden in 2019 een document op, maar dat bleef onopgemerkt omdat het vertrouwelijk was, uitsluitend bestemd voor gebruik van de VS autoriteiten. Maar een samenvatting ervan lekte uit naar de pers en veroorzaakte een schandaal, dat snel in de doofpot werd gestopt.

Het rapport beschrijft de strategie om Rusland aan te zetten tot oorlog met Oekraïne. Met andere woorden, het idee was om Rusland te dwingen, met een reeks provocaties, zodat het geen andere keuze zou hebben dan te reageren en te zeggen: “Tot hier, dit is de rode lijn, en als je die overschrijdt zullen we aanvallen”.

Dit is in 2019 neergeschreven en werd in 2022 bijna letterlijk uitgevoerd, zoals blijkt bij lezing van het document, waarvan de titel luidt: ‘Overextending and unbalancing Russia’ (‘Rusland overbelasten en uit evenwicht brengen’).

Dit document is werkelijk indrukwekkend, omdat het alle stappen specificeert die moeten worden ondernomen om Rusland tot oorlog te laten overgaan. Bijvoorbeeld door het opvoeren van economische sancties, het planten van “dodelijke wapens” (sic) in Oekraïne via de NAVO, het verhinderen dat Rusland gas en olie verkoopt aan Europese landen en ervoor zorgen dat de VS hun eigen gas aan de Europeanen verkopen.

Dit document specifieert alle stappen die moeten worden ondernomen om Rusland tot oorlog te laten overgaan.

Daarnaast wordt aanbevolen om alle Russische banden met Europa te verbreken, een einde te maken aan de neutraliteit van landen als Zweden en Finland en vele andere dwangmaatregelen te nemen.

Bron: cdn.statcdn

Met andere woorden: alles wat de afgelopen twee maanden is gebeurd, was al in 2019 geschreven. Het is als een filmscript, een script dat stap voor stap is uitgevoerd.

Het doel was heel duidelijk. Rusland was reeds van de Oostzee tot de Zwarte Zee omringd door landen die hadden toegestaan dat er militaire bases van de NAVO werden geïnstalleerd die waren uitgerust met massavernietigingswapens. Wit-Rusland, dat een trouwe bondgenoot van Rusland is, stond dit niet toe.

Maar het belangrijkste is Oekraïne, dat een soort wig is die Russisch grondgebied binnendringt. Dat was de rode lijn die volgens Poetin niet mocht worden overschreden om redenen van militaire techniek en nationale veiligheid: de installatie van VS grond-luchtraketten aan de Oekraïens-Russische grens zou betekenen dat zij Sint-Petersburg of Moskou in vijf minuten zouden kunnen bereiken met hun dodelijke lading.

Dit zou betekenen dat de Russen de minimale waarschuwingstijd wordt ontnomen om hun verdediging voor te bereiden.

Dit zou betekenen dat de Russen de minimale waarschuwingstijd wordt ontnomen om hun verdediging voor te bereiden. Daarom eisten zij dat de NAVO niet in Oekraïne zou worden geïnstalleerd.

En wat is de rol van Oekraïne in dit door de VS opgezette plan?

De Oekraïense regering respecteerde een kwart eeuw lang de Russische eis, maar in 2014 kwam er een nieuwe regering en een nieuwe oriëntatie. Dat was het gevolg van een staatsgreep die openlijk werd georkestreerd door de VS, o.a. door gewelddadige demonstraties op het Euromaidanplein te bevorderen.

Victoria Nuland deelt eten uit aan demonstranten op het Maidanplein. Foto: screenshot youtube.

De hoofdrol bij deze inmenging werd gespeeld door Barack Obama’s onderminister voor Euraziatische Zaken, Victoria Nuland, een haantje de voorste die lang getrouwd is geweest met een superhavik genaamd Robert Kagan. Hij was een van de topadviseurs voor het buitenlands beleid van recente VS-regeringen.

De nieuwe regering in Oekraïne was het gevolg van een staatsgreep die openlijk werd georkestreerd door de VS.

Kagan is een van de meest oorlogszuchtige en moordzuchtige neoconservatieve theoretici van het diplomatieke establishment van de VS. Nuland was persoonlijk aanwezig bij de Maidanopstand en zette de voornamelijk neonazistische en gewelddadige oppositiegroepen ertoe aan het regeringspaleis te bestormen. Er zijn zelfs foto’s en video’s waarop ze koekjes en flessen water uitdeelt aan de demonstranten.

Op een bepaald moment vroeg de VS-ambassadeur, bezorgd over de zaak, Victoria Nuland in een telefoongesprek: “Mevrouw, gaat het niet te ver wat wij doen, moeten wij niet overleggen met onze partners in de Europese Unie?” Nuland zette niet alleen aan tot het geweld van de rechtsradicale groepen met nazi-insignes op hun armen getatoeëerd of op hun kleding gespeld, zij stelde zelfs voor wie de interim-president van Oekraïne moest worden nadat president Viktor Janoekovitsj was afgezet.

De favoriet van Nuland was Oleksandr Turchynov, “Turchy” zoals zij hem noemde. Een man die het volste vertrouwen geniet van Washington, een man in dienst van de VS. Bezorgd over de schaamteloosheid van de inmenging zei de VS-ambassadeur in Oekraïne tegen haar in een onderschept telefoongesprek: “Mevrouw, vindt u dit niet overdreven, vindt u niet dat we de naam van de nieuwe president moeten bespreken met de regeringen van de Europese Unie?”

Nuland sprak de beroemde zin uit “Fuck de Europese Unie” en onthulde daarmee de ware aard van de relatie tussen Washington en zijn lakeien in Europa.

Dit is het moment waarop zij de beroemde zin “Fuck de Europese Unie” uitsprak en de ware aard onthulde van de relatie tussen Washington en zijn lakeien in Europa.

Kortom: zij hebben deze staatsgreep gepleegd, de regering vervangen door een marionettenregering en het conflict kon beginnen.

Alle vorige Oekraïense regeringen sinds de ineenstorting van de USSR tot 2014 kozen voor neutraliteit. Met de nieuwe regering en haar opvolgers begonnen de onderhandelingen over de toetreding van Oekraïne tot de NAVO en werd een campagne gelanceerd om het Russischtalige deel van Oekraïne, gelegen in de Donbas, in het zuidoosten van het land, te belegeren.

Ondanks het feit dat dit bloedbad bijna 15.000 slachtoffers eiste, zwegen de NAVO, de VN, de VN-Mensenrechtenraad en de Europese Unie in alle talen. Idem voor organisaties als Human Rights Watch. Dat zijn ijverige pionnen van het Witte Huis, die alert zijn voor het geringste politie-incident in Cuba, Nicaragua of Venezuela, maar blind, doof en stom voor het bloedbad dat de Russischtaligen in Oekraïne te beurt viel.

Het is belangrijk te onderstrepen dat de Europese regeringen nog schofteriger zijn dan die welke wij in Latijns-Amerika hebben gekend.

Vijftien jaar geleden, in februari 2007, werd in München een grote conferentie over Europese veiligheid georganiseerd. Daar stelde Poetin een speciaal wederzijds veiligheidsakkoord voor met de Verenigde Staten en de NAVO. Dat was in zekere zin weinig minder dan het overwegen van een mogelijk Russisch lidmaatschap van de NAVO. De reactie van Bush Jr. en de Europese landen, die allemaal in de rij lopen van de Amerikaanse regering, was negatief en minachtend. Je zou zelfs kunnen zeggen Russofobisch.

Het is belangrijk te onderstrepen dat de Europese regeringen nog schofteriger zijn dan die wij in Latijns-Amerika hebben gekend. Zij hebben het voorstel van Poetin, ondanks zijn aandringen, genegeerd. Zij hebben er geen aandacht aan besteed. Na 15 jaar van verwaarlozing en ontkenning, met inbegrip van de aanval op de Russischtalige bevolking van Oekraïne, heeft de Russische president besloten een oorlog in dat land te beginnen.

Wanneer het Russische leger, of welk leger dan ook, zich ermee gaat bemoeien, vallen er natuurlijk meer slachtoffers en komen er helaas veel onschuldige mensen om.

Met dit kleine voorbehoud had Poetin de Oekraïense regeringen reeds gezegd: “Er is geen probleem met uw toetreding tot de Europese Unie. Als je er bij wil horen, dan is er geen probleem. Het probleem is de NAVO.” Maar de Oekraïense regeringen drongen echter aan op de toetreding van hun land tot de NAVO.

Dit zal eindigen in Rusland die Oekraïne wegvaagt. Maar het kan Europa, laat staan de VS, geen moer schelen of er twee of drie miljoen Oekraïners sterven.

Dit zal eindigen in Rusland die Oekraïne wegvaagt. Maar het kan Europa, laat staan de VS, geen moer schelen of er twee of drie miljoen Oekraïners sterven. Dit is de trieste waarheid. Daarom gaan de provocaties tegen Rusland door, volgens het advies van het RAND-rapport.

Atilio Boron is hoogleraar, verbonden aan de universiteit van Buenos Aires. Hij is auteur van verschillende boeken en wordt gezien als een van de belangrijkste intellectuelen van Latijns-Amerika.

Dit is een ingekorte vertaling van een interview dat verscheen op El Argentino.