Terwijl de sneeuw de Scheldestad met een wit tapijt bedekte, was Ontmoetingscentrum Atlas voor de gelegenheid omgetoverd in een Maghrebijns decor. Het publiek zat op tapijten, poefen, kussens en rieten stoelen aan handbeschilderde tafeltjes onder oosterse lampen.

Op deze Dag van de Migrant luisterde een tachtigtal mensen met ingehouden adem naar bekende en minder bekende artiesten. Zij zongen en vertelden over de positieve en negatieve kanten over het thema migratie.

Gastheer en ‘Hakim of Comedy’ Arbi el Ayachi stelde zich aan het begin van de avond de vraag wie de gastarbeiders, allochtonen, nieuwe Belgen en mensen met andere culture achtergronden eigenlijk wel zijn.

“Migratie is verinnerlijking”

De Belgisch-Turkse zangeres Birsen Taspinar zong in één van haar liederen: “Het afscheid nemen is koud, zo koud dat de sneeuw binnen valt.” Taspinar keerde niet terug naar Turkije: “Ik zou enkel willen terugkeren voor de muziek.”

Auteur Fikri el Azzouzi las een passage voor uit zijn roman ‘Het schaapfeest’ en zijn nog te verschijnen roman ‘Een barbaarse verstrooidheid’. El Azzouzi: “Ik ben niet enkel de allochtoon die iets komt vertellen. Mijn motivatie om te schrijven komt van binnenuit. Een schrijver heeft altijd iets te zeggen.”

Eva Vergaelen, dichteres, pendelt heen en weer tussen België en Egypte. “Migratie”, zo zei Vergaelen, “is als een verinnerlijking en een thuiskomen. Het blijft jezelf voortdurend herontdekken.”

Politiek engagement

Auteur Rachida Lamrabet wees de aanwezigen op de vroegere politieke repressie in het Marokkaanse Rifgebergte: “Toen de eerste Riffijnen naar Europa vertrokken, broeide er op politiek vlak veel in de Rif. De Marokkaanse overheid was zijn bewoners uit de Rif liever kwijt dan rijk.”

Een kort theaterstuk werd gebracht door theatermaker Johan Petit. Petit gaf een korte impressie van zijn voorstelling ‘Bang!’ waarin hij onderzoekt waarom hij bang was van sommige Marokkaanse jongens in Borgerhout.

De slam-poetry van Sékou Ouologuem getuigde dan weer van politiek engagement. De kolonisering van Congo noemde hij “supertotalitair kapitalistisch winstbejag.” Hij voegde eraan toe: “De Antwerpse paleizen zijn gebouwd met Congolees geld. Wij Congolezen worden hier altijd mee geconfronteerd.”

“Wij gaan niet terug!”

Kader Abdolah is een gevierde auteur in Nederland. Als politieke rebel ontvluchtte hij jaren geleden Iran. Eenmaal in Nederland aangekomen, fluisterde de ‘God van de immigratie’ in zijn oor: “Schrijf in hun taal!”

“Ik was de eerste auteur met een andere culturele achtergrond die in het Nederlands schreef”, vertelde Abdolah. “Ik schreef wel in het Nederlands, maar zonder het te beseffen maakte ik een nieuwe taal.”

“Nooit is de Nederlandse literatuur zo mooi geweest als nu. Met onze literatuur maken wij, schrijvers met andere culturele achtergronden, Nederland mooier. Eerst was het altijd november in Nederland. Maar door ons kleurt het land rood. Wij gaan niet terug. Wij blijven!”

Bakfietsouders

Nigel Williams kwam als Engelsman in Borgerhout wonen. Hij was meteen gefascineerd door het multiculturele: “Als je niet van multiculturaliteit houdt, dan moet je niet op deze planeet wonen!”

Williams sprak zich uit tegen de politiek van het Vlaams Belang en N-VA. De Wever moest het vaak ontgelden.

Ook een aantal bewoners van de Antwerpse wijk Zurenborg kregen een veeg uit de pan: “Bakfietsouders van Zurenborg sturen hun kinderen naar een Steinerschool. Waarom? Omdat daar alleen maar blanke kinderen zitten! Stomme linkse bobo’s!”

‘Soirée Migrée’ paste binnen het kader van de tentoonstelling ‘Hier ben ik!’ over migratie in Antwerpen. Deze tentoonstelling loopt nog tot 16 februari 2011.

‘Hier ben ik!’ is een samenwerking tussen Ontmoetingscentrum Atlas en Red Star Line – People on the Move.

Adres: Ontmoetingscentrum Atlas, Carnotstraat 110, 2060 Antwerpen. Het volledige programma over deze tentoonstelling vindt u via onderstaande links.