Katoen Natie loopt vandaag tegen een conflict aan met zijn dokwerkers. Oorzaak is de weigering om een vakbondsafgevaardigde toe te laten een hangar te controleren waar Poolse interimarbeiders aan het werk zouden zijn. Volgens de havenarbeiders zou dit in strijd zijn met de wet-Major. De wet-Major onderschrijft een aantal strikte regels naar personeelsbeleid toe teneinde de beroepsbekwaaheid te garanderen die bij havenarbeid hoogst noodzakelijk is om ook de veiligheid te garanderen.

“Our people make the difference”…

… prijkt bovenaan het promofilmpje van katoen natie. Laat ons even afwachten want de dag is nog vroeg maar toch… . Waarom deze weigering indien zich in die hangar geen Poolse interimarbeiders zouden bevonden hebben? Onder deze voorwaarde zou je kunnen stellen dat, en dat mag in tijden van neoliberaal geklungel niet meer verbazen, katoen natie het om economische redenen (wat anders?) wat minder nauw wil nemen met de veiligheid van hun mensen, nochtans beweert katoen natie naar de buitenwereld toe dat het juist “hun” mensen zijn die het verschil maken.

Fernand Huts, baas van katoennatie laat in navolging van de staking die hierrond ontstaan is, iedereen individueel een dagvaarding bezorgen met een schadeclaim van 16.000€. Waarom zou het nog verbazen dat ondernemers menen zich alles te mogen permitteren, de wet en de afpsraken naast zich neerleggen uit puur winstbejag en hierdoor elke dag opnieuw proberen te knagen aan de welvaart en de gezondheid van “hun mensen die het verschil maken”. Het is niet dit conflict wat mij boos maakt. Het is de aaneenschakeling van arrogante stellingnames, uitvallen en handelingen van deze mensen die druppelsgewijs, of stilaan in stortvlagen op ons afkomt. Het is het stilzwijgen van onze politici hieromtrent, het stilzwijgend instemmen van deze laatste. Hoog tijd om aan de oplijsting te beginnen en tenminste tot alweer maar eens een moeder van de verkiezingen te blijven hameren op het feit dat wij dit beu worden. Grondig beu!