Opinie, Nieuws, Samenleving, België, Armoede, Antwerpen, Verkiezingen, Antwerpen, Samenlevingsopbouw, Patrick Janssens, Middenveldorganisaties -

Armoede – Telt ieders stem?

ANTWERPEN - De gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 14 oktober 2012 naderen. Wordt het een grap of om te huilen? Deze en andere raden betekenen weinig in deze pseudodemocratische maatschappij. Het gebeurt in 'de salons', oncontroleerbaar en ondemocratisch. De burger wordt keer op keer voor schut gezet. Middenveldorganisaties menen dat Ieders stem, ook die van de armsten, telt. Klopt dat?

maandag 20 februari 2012 11:25
Spread the love

Megafoon van de ‘onderkant’

Onder het moto Ieders stem telt anticiperen enkele middenveldorganisaties op de verkiezingen. Ze stellen dezer dagen hun actie her en der in Vlaanderen voor. Men wil “lokale beleidsmakers aanporren tot een kordaat sociaal beleid”. Met een weinig kordaat project …

Een paar weken geleden werd met een opiniestuk in De Morgen (1 februari 2012) door vertegenwoordigers van het sociale middenveld de aftrap gegeven. Citaat:”… een participatief project dat aan de mensen die leven aan de onderkant van onze samenleving een megafoon biedt …”. De ‘onderkant’, vlotjes werd de toon gezet … Net geen ‘lompenproletariaat’.

‘De onderkant’, een Freudiaanse verspreking? Het is de term van de reactionaire Britse psychiater Theodore Dalrymple die de armen schuldig maakt aan hun situatie in zijn boek ‘Leven aan de onderkant. Het systeem dat de onderklasse in stand houdt’. Dalrymple is een goeroe voor mogelijk Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) en inspireert de ‘sociale politiek’ van huidig burgemeester Patrick Janssens (SP.A). (1) (‘Theodore Dalrymple’)

DeWereldMorgen.be ging in Antwerpen luisteren en kwam tot een kritische opinie. De persconferentie op 15 februari gegeven door een deel van het plaatselijke sociale middenveld, had plaats in de lokalen van APGA (Antwerps Platform Generatie Armen). Een samenwerking van vier organisaties die beweren dat ‘armen er het woord nemen’. APGA is het gezagsgetrouw speeltje van het stedelijk politiek beleid. Zeer symbolisch bevindt haar ruimte zich boven de … KGB-bank aan het St-Jansplein, vlak bij de Seefhoek in Antwerpen-Noord. Waar een ‘oorlog’ zou woeden.

“Een samenwerking van vier organisaties die beweren dat ‘armen er het woord nemen’. APGA is het gezagsgetrouw speeltje van het stedelijk politiek beleid”

Politiek. Daarover mag het toch gaan met de wervende oproep dat Ieders stem telt, een dik half jaar voor de verkiezingen. Het is waar, toen vijftien jaar geleden een grassrootsbeweging als het Daklozen Aktie Komitee (DAK) met haar Brusselse en Waalse bondgenoten het middenveld opriep tot ‘politiserende hulpverlening’, was het kot te klein. Politiek? Er is beterschap. Echter, paternalisme en caritatieve praktijken overheersten en zijn nog steeds present, weliswaar in een nieuw kleedje gestoken. Zelforganisaties bundelden zich in onder meer het federaal Front commun des SDF – Gemeenschappelijk Daklozen Front. (2) (‘Front commun – ook NL)

We denken niet na …

De voorstelling van het Antwerpse deel van Ieders stem telt blonk uit door apolitiek gemurmel. Een journalist van Gazet van Antwerpen hield het simpel en vroeg het panel hoeveel punten op tien het huidige stadsbestuur inzake haar armoedebeleid verdient. Tot drie keer toe weigerde men daar op te antwoorden. De angst het Schoon Verdiep (stadhuis) te grieven, gierde door de zaal. Dat beleid verdient na deliberatie een magere 2/10.

Ieders stem telt wil kwetsbare Antwerpenaren een stem geven. Hetzelfde geschiedt elders in Vlaanderen met aan de plaatselijke situatie aangepaste opwerpingen, iets ‘eisen’ is een brug te ver. Er werd in Antwerpen een bevraging bij 1.000 mensen gehouden. Het gaat om 1.000 personen uit de beperkte kring waarvan een deel op acties als Stop Armoede Nu aanwezig is.

Acties met een hoog gezelligheidsgehalte, met deelname van de door banken als de KGB bestolen bevolking. Op een onlangs gehouden Stop Armoede Nu werd de rechtse populist, burgemeester Janssens (SP-A of ‘stadspartij’) – de architect van het criminaliserende asociale beleid – op het podium gehesen. Tot ontsteltenis van de ‘onderkant’, die ook de gazet en meer leest. (3) (Stop Armoede Nu’)

De middenvelders die Ieders stem telt mee lanceren, zeggen: “We denken niet na over wie de volgende burgemeester wordt. We brengen wel sociale thema’s onder de aandacht”. Dat vat ‘de sector’ hier correct en met enige zelfkennis samen. “We denken niet na …”. We ‘brengen … onder de aandacht …’.

“De middenvelders die Ieders stem telt mee lanceren, zeggen: “We denken niet na over wie de volgende burgemeester wordt. We brengen wel sociale thema’s onder de aandacht”. Dat vat ‘de sector’ hier correct en met enige zelfkennis samen”

Reële politiek interesseert hen weinig, ze morrelen wat in de marge en gaan voor de zoveelste keer op de koffie ‘dialogeren’ bij wat ‘beleidsmakers’ heet. Dankbaar voor de gespeelde aandacht die hen te beurt valt, ondergraven ze de mogelijke kracht en macht van de massa der armen. Die ze niet vertegenwoordigen.

Van wie kregen die organisaties trouwens het mandaat om in naam van ‘hun doelgroepen’ te spreken en de stem beweren te zijn van ‘de armen’? Ze zijn dat hoogstens voor de deelnemers van hun door de overheid gesubsidieerd netwerk waar ‘hun’ armen – hun ‘doel’ – het woord zouden nemen.

Middenveld als buffer

Samenlevingsopbouw-Antwerpen en 12 geselecteerde andere middenveldorganisaties stelden een document op dat resulteerde in 12 broodnodige prioriteiten voor onze stad. Zoals ondertussen algemeen geweten, is de slogan ‘t Stad is van iedereen fictie. ‘t Stad is zeker niet van de ‘marginalen’, het ‘stadsproletariaat’, de meer dan twintig procent gewone mensen dat op of onder de armoedegrens leeft, van ‘ons’. Wel van de betere middenklasse, met barnumprojecten als het Museum Aan de Stroom (MAS) van de stadsimpresario burgemeester Janssens.

Dat lijvige document bevat het versleten discours van de platgetreden paden dat ‘de sector’ blijft recycleren. Met hier en daar enige verplichte kritiek op fenomenen die meer politieke en militante organisaties al lang duidelijk en inhoudelijk uitgewerkt op de kaart zetten.

Samenlevingsopbouw en C° ontwijken elke duidelijke politieke uitspraak, laat staan een oproep tot broodnodige actie. Met veel goede wil vindt men enige beleefde kritiek op het beleid. Het verbaast overigens dat een elders duidelijk reagerende organisatie als Samenlevingsopbouw hier dit opportunistisch nummertje mee opvoert. ‘Muffinman’ Steven De Geynst is er een professionele en ervaringsdeskundige medewerker.

Het middenveld vervult zijn rol als buffer tussen een basis die radicaliseert en ‘het gezag’ dat subsidieert, betaalt. Het organiseert de rust van het kerkhof. De Prioriteitennota voor de Antwerpse verkiezingen denkt niet na over wie de volgende burgemeester wordt. Dit is een bekentenis. Burgemeester en volgende meerderheid zijn essentieel inzake het armoedebeleid of het in de toekomst voort ontbreken ervan. Hierover nadenken en de conclusie trekken dat de Antwerpenaar dreigt te kiezen tussen de pest en de cholera – de rechtse ‘socialist’ Janssens of de extreemrechtse Vlaams-nationalistDe Wever – is een iets te lastige opgave.

Niets wijst er op dat men doorheen de campagne Ieders stem telt het licht zal zien. In september wordt een ‘sociale stemtest’ online gezet, waarop men kan oordelen over de partijprogramma’s. De meeste armen kunnen geen PC of internet betalen. Dit heet sociale uitsluiting en vervalsing van hetgeen werkelijk leeft. Op 8 oktober wordt Ieders stem telt afgesloten met een ‘groot sociaal debat’ in de Roma. Het echte, militante sociaal debat heeft regelmatig op straat plaats, op de Turnhoutsebaan en omgeving, waar de Roma gevestigd is.

Uiteraard werd er op de persconferentie en in de documenten met geen woord gerept over de toenemende vakbondsstrijd of de standpunten en ervaringen van bewegingen als Occupy-Antwerp rond het thema armoede. Over de miljarden diefstallen door bedrijven alsElectrabel die de mensen afzetten en geen belasting betalen. Of een link gelegd met het wereldwijde verzet tegen uitbuiting, de crisis uitgelokt door de banken en hun slaafjes in de politiek. Oppervlakkigheid troef in deze periode van financieel-economische crisis. Dit middenveld dobbert zelfgenoegzaam verder op rustige baren. (4) (‘Prioriteitennota’)

“Oppervlakkigheid troef in deze periode van financieel-economische crisis. Dit middenveld dobbert zelfgenoegzaam verder op rustige baren”

Oorlogsverklaring aan armen

DeWereldMorgen.be had een vraag aan het panel: “Beseffen jullie dat al hetgeen in die o zo diplomatisch opgestelde Prioriteitennota staat reeds vorig jaar in het op repressie gericht pamflet ‘Voor wat hoort wat’ van burgemeester Janssens met de grond gelijk gemaakt werd? Waarom blijft ‘de sector’ hardnekkig zwijgen, negeert ze die oorlogsverklaring aan de armen? Die geestdriftig onderschreven wordt door N-VA-er Bart De Wever…”

Enige opschudding, het was niet meer ‘leuk’. Antwoord van Rudi Smis, directeur Samenlevingsopbouw Antwerpen-Stad: “Inderdaad, we lieten ons niet horen. We werken er aan. We zullen binnen afzienbare tijd reageren …” Off the record: “We hebben geen zin in gehakketak met woordjes, in welles-nietes-spelletjes” … Spelletjes?

Het provocerende pamflet Voor wat hoort wat is de politieke blauwdruk van een al jaren toegepast terreurregime tegen allen die ‘Anders’ zijn, tegen de sociaal uitgesloten groepen die door de overheid georganiseerd buiten de maatschappij gezet worden als ‘overlast’. Ze horen er niet bij in deze gezellige stad aan de stroom. Zoals gezegd, in dePrioriteitennota is het zoeken naar de speld in de hooiberg inzake enige voorzichtige kritiek op het tegen de armen gerichte agressieve beleid van ‘de politiek’.

Buiten enkele onderdanig geformuleerde ‘aandachtspunten’ tracht dit middenveld de politieke overheid te paaien met de vraag: welke initiatieven moet het stadsbestuur nemen om het leven in Antwerpen te verbeteren? Het ‘overleven’ van meer dan 20 procent burgers ware meer realistische taal.

“Buiten enkele onderdanig geformuleerde ‘aandachtspunten’ tracht dit middenveld de politieke overheid te paaien met de vraag: welke initiatieven moet het stadsbestuur nemen om het leven in Antwerpen te verbeteren?”

Is dit de taak van organisaties ‘waar armen het woord nemen’, van Samenlevingsopbouw en C°? Het is een hypothetische vraag, maar was het niet vruchtbaarder geweest de overduidelijke aanval van Janssens en zijn beleid, zijn schepencollege op de sociale en wettelijke rechten van de mensen te beantwoorden? Het conflict niet te ontwijken? Men laat de armen in de steek.

Wie ‘maakt’ de stad?

Men zal een brei van 35 pagina’s – samengevat in 12 broodnodige prioriteiten – op het Schoon Verdiep afleveren nadat men er van af september de aan de verkiezingen deelnemende partijen mee verblijd heeft. Die het in de onderste schuif steken. De 12 werken voor de stad Antwerpen zijn zo vaag opgesteld dat iedereen, zowel Bart De Wever als Janssens ze zullen slikken. Om er dan in de volgende legislatuur brandhout van te maken. Dat is politiek en die is vulgair. 

Samenlevingsopbouw en C° stellen als ‘prioriteit 12’: ‘De stad maken we samen. Stad Antwerpen maakt werk van een innovatief participatiebeleid’. Schoon geformuleerd, grensverleggend zowaar. Leg dat uit aan allen die door de politie in opdracht van de burgemeester ‘innovatief’ gearresteerd worden wegens ‘visuele overlast’, opgejaagd van het openbaar domein, achtervolgd metGemeentelijke Administratieve Sancties (GAS), verarmd door de door het beleid uitgelokte hoge huurprijzen, op straat leven, met een minimum pensioentje in de koude zitten, discriminatie en racisme ondervinden, …

“Samenlevingsopbouw en C° stellen als ‘prioriteit 12’: ‘De stad maken we samen. Stad Antwerpen maakt werk van een innovatief participatiebeleid’. Schoon geformuleerd, grensverleggend zowaar”

Die Prioriteitennota zou de neerslag zijn van gesprekken met 1.000 armen. Op zich reeds ondeugdelijk als enquête en een aanfluiting van participatie. Deze Ieders stem telt is de zoveelste manipulatie van de werkelijkheid, bij mekaar geschreven door de ‘professionelen’ van ‘de sector’. Het is niet de mening van de mensen zelf. De stad maken we samen … Hoe ver van de realiteit moet men staan om deze leugen in Antwerpen te verspreiden met een taalgebruik dat aansluit op de mythe die het bestuur huldigt?

Wie hier op het openbaar domein zijn mening geeft – bijvoorbeeld over armoede – riskeert de cel. Van ‘participatie’ is in deze ‘geregisseerde’ stad geen sprake. Wie recht op spreken eist, wordt manu militari gearresteerd. (5) (‘Occupy-Antwerp legt gemeenteraad plat’ – video)

Beroepsgeheim ‘hinderpaal’

DeWereldMorgen.be had ook dit vraagje: “Op pagina 120 van zijn gevaarlijk pamfletje klaagt Janssens over ‘de vaak erg principiële houding rond het beroepsgeheim’. En: ‘In de praktijk blijkt de al te strikte interpretatie van het beroepsgeheim dikwijls een hinderpaal om probleemgedrag efficiënt aan te pakken’. Janssens zet bijvoorbeeld straathoekwerkers aan de wet te overtreden, te klikken, waarop zware correctionele straffen staan. Dit is één van de vele schaamteloze aanvallen op de hulpverlening in Voor wat hoort wat.” Het panel, ‘de sector’ zweeg zedig …

Een vertegenwoordiger van het straathoekwerk beaamde – ook off the record – openlijk voor je mening uitkomen wordt afgestraft – hoe ze gemuilkorfd worden door het beleid, hoe de stedelijke bedrijfseenheid Samen Leven hulpverlening en repressie als één pot nat beschouwt. Hoe ze het geduldig opgebouwd vertrouwen met hun doelgroep verliezen tengevolge het stedelijk beleid. Hoe subsidies bedoeld voor sociale projecten naar repressie, de politie gesluisd worden. Dergelijke thema’s zijn ‘politiek’ en onthullen een corrupt financieel beleid. (6) (‘Sjoemelen met beroepsgeheim’)

Herover de stad

“Zondag 14 oktober wordt een hoogdag voor onze democratie…”, begint de persuitnodiging voor Ieders stem telt weinig origineel. Is dit een grap of om te huilen? Verder: “Zeker voor maatschappelijk kwetsbare groepen staat er die dag heel wat op het spel”. Men beweert: “Antwerpse middenveldorganisaties zetten sociale thema’s op de politieke agenda!”. Goed geprobeerd, maar wat al te doorzichtig. Dergelijke holle initiatieven, betekenen een stap achteruit. Ze dienen het politieke beleid en verhullen de barre realiteit.

“Dergelijke holle initiatieven, betekenen een stap achteruit. Ze dienen het politieke beleid en verhullen de barre realiteit”

Er staat veel op het spel. Basis- en zelforganisaties die de werkelijkheid kennen, zijn samen met de niet-gerecupereerde werkers uit het middenveld aan zet. Zij reiken de megafoon aan, die de woedende stem versterkt van de in Antwerpen meer dan twintig procent armen die geen behoefte hebben aan ‘een hoogdag voor onze democratie’. Dit is niet hun democratie, dit is een stad en een leven dat van hen gestolen wordt. Dàn zal hun stem luid klinken.

“Twintig procent armen is een massa die in het conflict met het ‘systeem’ betrokken raakt. Die samen met de vakbonden, arbeidersorganisaties en progressieve krachten een militante tegenmacht kan vormen. Om de pleinen en de straten van deze bezette stad te heroveren op de dieven op het Schoon Verdiep”

Noten:

(1) ‘Theodore Dalrymple’ www.apache.be/nvdr/2011/05/18/het-gouden-koekoeksei-van-theodore-dalrymple

(2) ‘Front commun’ (Ook NL) www.frontsdf.be

(3) ‘Stop Armoede Nu’ www.dewereldmorgen.be/artikels/2011/12/14/antwerpen-stop-armoede-nu-beledigt-armen

(4) ‘Prioriteitennota – De 12 werken’ www.samenlevingsopbouw.be/site/portal.php?page=portal_project2012

(5) ‘Occupy-Antwerp legt gemeenteraad plat’ (Video) http://www.atv.be/item/dagnieuws-20-december-2011

(6) ‘Sjoemelen met beroepsgeheim’ www.dewereldmorgen.be/blog/koen-calliauw/2011/08/18/sjoemelen-met-beroepsgeheim 

take down
the paywall
steun ons nu!