JA

David van Campenhout (22) vindt dat armoede eigen schuld is. “In België krijgt iedereen genoeg kansen. Arm zijn is dus je eigen schuld!”

In België krijgt iedereen de kans en de mogelijkheid om te gaan werken. Als je je diploma niet op school haalt, kan je nog altijd avondschool volgen. Ik zie dus niet in waarom armen een uitkering zouden moeten krijgen. Rijkelui werken hard voor hun geld. Armen moeten maar werk zoeken en leren presteren. Er is genoeg werkgelegenheid. Wie arm is heeft dit aan zichzelf te danken.

Sommigen worden arm geboren waardoor het moeilijker is om er uit te geraken. Hun startkapitaal is al kleiner, maar dat is geen excuus want als je echt wilt werken, kan je altijd wel werk vinden. Anderen hebben gewoon een soort “je-m’en-fous”-houding en zijn verslaafd aan drugs en alcohol. De maatschappij moet niet gaan boeten voor hun fouten. Hard werken is de boodschap!

Ik heb een beetje begrip voor de armoede in Afrika, omdat Afrika eenmaal een arm continent is. Maar voor de armen die in België wonen, heb ik geen begrip. Je hebt organisaties die arme mensen begeleiden en helpen, maar de meeste armen doen er geen beroep op omdat ze zich schamen. Wie zich schaamt om hulp te vragen, is een lafaard. België is een land vol kansen en die moet je grijpen. Ik vind wel dat mensen daarvan geen misbruik mogen maken. De meeste immigranten komen naar België om van onze maatschappij te profiteren. Ik vind dat ze niet binnen zouden mogen.

Het leven wordt inderdaad enorm duur, maar als je niet toekomt, moet je geen dure producten kopen. Je moet natuurlijk wel nog leven en genieten, maar keuzes moeten er altijd gemaakt worden. Arme mensen leveren geen inspanningen, daarom zijn ze arm. Het is hun eigen schuld, ze moeten maar inspanningen doen om zelf uit de armoede te geraken.

“In België is er genoeg werkgelegenheid, wie arm is heeft dit aan zichzelf te danken!”

NEEN

Julie Van Campenhout (25) is van opleiding Maatschappelijk Werkster. Ze vindt dat armoede niet iemands schuld is, maar een vicieuze cirkel die structureel aangepakt moet worden.

Armoede is niet individueel, maar structureel. Het is dus niet je eigen schuld. Armoede kent verschillende oorzaken waar mensen niet aan kunnen doen, zoals herkomst. Je kan in een arm gezin of in een arm land geboren worden.

Aangezien armoede vaak een gevolg is van kansarmoede kan je niet zeggen dat de situatie waarin armen verkeren hun eigen schuld is. Ze hebben vaak niet geleerd hoe ze met geld moeten omgaan of hoe ze deze problemen moeten aanpakken. Ze werden vaak ook niet gestimuleerd om via studies hun toekomst te verbeteren. Mensen kunnen ook via faillissement, scheiding, ziekte,… in armoede terecht komen. Je kan dus niet altijd spreken over eigen schuld.

Armen kunnen meestal hun kinderen niet lang naar school sturen, omdat ze niet over het nodige geld beschikken. De ouders hebben dikwijls ook niet de tijd om hun kinderen een serieuze opvoeding te geven; of ze weten gewoonweg niet hoe het moet. Daardoor hebben kinderen uit arme gezinnen het veel moeilijker dan anderen om hogerop te geraken. Een kind waarvan de leerkrachten weten dat zij/hij uit een arm gezin komt, wordt meestal naar het Beroepsonderwijs gestuurd, ook al is het slim genoeg om een ASO opleiding te volgen.

Daarom moet de overheid faciliteiten beschikbaar stellen waar arme mensen een beroep op kunnen doen. Maar de stap naar de hulpverlening is te groot. Niet iedereen weet waar zij/hij moet zijn. Het is de taak van de overheid om er voor te zorgen dat mensen geïnformeerd zijn. Armen schamen zich om hulp te vragen, omdat ze dan moeten toegeven dat ze falen in het leven. We leven immers in een maatschappij die heel erg gericht is op presteren, geld verdienen en rijk worden, maar niet iedereen kan volgen. Wist je dat het leefloon onder de armoedegrens ligt? De overheid zou het leefloon moeten optrekken tot boven de armoedegrens. Dat zou al een eerste goede stap zijn.

“Armoede moet structureel bestreden worden.”

© 2010 – StampMedia – Lisa A. May