De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Opinie - Luis Ayala et al

Arm volk van Nicaragua, onderdrukt door zijn regering, vergeten door de Europese leiders

maandag 26 juli 2021 11:11
Spread the love

 

Op 19 juli 1979 wierpen het Sandinistisch Nationaal Bevrijdingsfront (FSLN) en het Nicaraguaanse volk het bewind van dictator Somoza omver. De nieuwe regering voerde hervormingen door die ons aanspraken (alfabetiseringscampagne, toegang tot gezondheidszorg voor iedereen, landbouwhervorming, een democratische grondwet, …) en herstelde de democratische vrijheden.

De agressie van de regering van president Ronald Reagan (1981-1989) tegen Nicaragua wekte onze verontwaardiging. Wij hebben tijd noch energie gespaard om het nieuwe Nicaragua te steunen en de sluipende oorlogvoering van de VS aan de kaak te stellen. De verkiezingsnederlaag van het FSLN in 1990 was voor ons een grote teleurstelling. In de volgende jaren baarde de evolutie van Ortega en het FSLN ons grote zorgen1.

Sinds hij eind 2006 opnieuw de macht veroverde voert de Ortega-clan een economisch en fiscaal beleid dat zeer gunstig is voor het lokale grootkapitaal en de buitenlandse bedrijven. Zijn familie en hijzelf hebben zich steeds verder verrijkt2. Van herverkiezing naar herverkiezing, steevast gekenmerkt door fraude en de uitsluiting van elke kandidaat of partij die hem zou kunnen bedreigen, werden Ortega’s autoritaire neigingen steeds sterker.

De bloedige repressie van 2018

En toen gebeurde het ondenkbare: op 19 april 2018 werden vreedzame demonstraties3 hardhandig neergeslagen door de politie en leden van gewapende pro-Ortega milities. Twee demonstranten werden gedood, wat in het hele land leidde tot woedende reacties. In de loop van de volgende weken werd de beweging steeds sterker en harder (barricades, wegversperringen, …) met als slogan “Que se vayan ! (“Weg ermee!”).

Er volgt een bloedige repressie: eind september, na verschillende “Limpieza” (opkuis)-operaties, bedroeg de tol 328 gedode demonstranten en honderden gewonden. Meer dan duizend betogers zitten in de gevangenis en blijven daar vele maanden zitten (zoals de Belgisch-Nicaraguaanse studentenleidster Amaya Coppens).

Nicaraguaanse en internationale mensenrechtenorganisaties maken melding van talloze gevallen van foltering en verkrachting. Tienduizenden Nicaraguanen zijn in ballingschap gevlucht om aan gevangenschap of moord te ontsnappen.

Wie nog geloofde dat het regime Ortega-Murillo progressief en democratisch was, zoals de Sandinistische regeringen van de jaren 1980, werd met verstomming geslagen4.

Eind september 2018 is er opnieuw “orde” in Nicaragua. Vanaf nu zijn de enige demonstraties en openbare bijeenkomsten die ten gunste van het regime. En dat is nog altijd het geval …

De stemming in het Europees Parlement

Sinds september 2020 heeft de Ortega-clan wetten doen goedkeuren die het mogelijk moeten maken om op “legale” wijze tegenstanders en journalisten het zwijgen op te leggen en die de mogelijkheden van de oppositie om zich te organiseren en haar stem te laten horen nog verder inperken.

Voor november 2021 zijn presidents- en parlementsverkiezingen gepland; bewust van hun impopulariteit vrezen Daniel Ortega en Rosario Murillo (vice-presidente en echtgenote van Ortega) die te verliezen.

Op 8 oktober 2020 heeft het Europees Parlement met een overweldigende meerderheid een resolutie aangenomen waarin het zijn veroordeling uitspreekt over de “aanhoudende ernstige mensenrechtenschendingen”, de vervolging van opposanten en de onafhankelijke pers, en de vrijheidsbeknottende wetten die op het punt stonden door de Nationale Assemblee te worden aangenomen5 en waarin het de regering oproept af te zien van deze wetten en “een nationale dialoog te starten voor echte electorale en institutionele hervormingen die nodig zijn voor het waarborgen van geloofwaardige, inclusieve en transparante verkiezingen”.

Bij gebrek daaraan vraagt het Europees Parlement dat de Europese Raad “de lijst van te bestraffen personen en entiteiten, waaronder de president en de vicepresident, snel uitbreidt en er met name op toeziet dat het Nicaraguaanse volk geen schade wordt berokkend”6.

Ondertussen zijn, sinds de goedkeuring van deze resolutie, de door het Europees Parlement genoemde wetten allemaal snel afgekondigd (en tussen december 2020 en februari 2021 werden ook andere vrijheidsbeknottende wetten uitgevaardigd).

De onderdrukking van het maatschappelijk middenveld en de democratische oppositie in Nicaragua is erger geworden en de regeringspartij heeft eenzijdig de kieswet hervormd (waardoor competitieve, transparante en eerlijke verkiezingen nog meer onmogelijk worden gemaakt).

De Europese Raad en de Belgische overheid houden zich afzijdig…

Sinds de stemming in het Europees Parlement zijn er al minstens acht vergaderingen geweest van de Europese Raad van ministers van Buitenlandse Zaken, en werden sancties afgekondigd tegen de verantwoordelijken voor ernstige mensenrechtenschendingen in verschillende landen over de hele wereld7.

Deze sancties zijn volledig terecht. Maar waarom staat Nicaragua nog altijd niet op de agenda van de Europese Raad? Met als gevolg dat er tot op de dag van vandaag nog altijd maar zes verantwoordelijken van het Ortega-regime door de EU (in mei 2020) werden gesanctioneerd … Hoelang zal de Europese Raad nog de aanbevelingen van het Europees Parlement aan zijn laars blijven lappen?

Na contact met de organisatie SOS Nicaragua Bélgica”8 hebben Belgische parlementsleden (van MR, PS, Ecolo-Groen, DéFi, NVA en CDH) mevrouw Sophie Wilmès, minister van Buitenlandse Zaken, geïnterpelleerd over de situatie in Nicaragua.

Zij vroegen haar of zij van plan is haar invloed aan te wenden om ervoor te zorgen dat sancties tegen de verantwoordelijken van het Ortega-regime eindelijk op de agenda komen van de Europese Raad van Buitenlandse Zaken (waarvan zij deel uitmaakt). Haar antwoord van 4 mei stond helemaal niet in verhouding tot het drama dat het Nicaraguaanse volk ondergaat9. (9)

Intussen gaat het regime door met de voorbereiding van “verkiezingen”: een door het FSLN gedomineerde Hoge Kiesraad, de uitsluiting van politieke partijen, waaronder de Coalición Nacional, het machtigste en meest onbuigzame oppositieblok.

Golf van arrestaties in aanloop naar de verkiezingen

Op 2 juni deed de politie een inval in de woning van Cristiana Chamorro10, waarschijnlijk de kandidate met de grootste kans om Ortega bij de presidentsverkiezingen te verslaan; sindsdien leeft zij in huisarrest in haar woning, onder voortdurende politiebewaking en afgesloten van de buitenwereld.

En dat was nog maar een begin: sindsdien zijn nog 26 andere opponenten gearresteerd, onder wie 5 andere mogelijke presidentskandidaten van de oppositie en 6 leiders van de dissidente Sandinistische partij “Unamos” (onder wie twee voormalige commandanten van de Sandinistische guerrilla van de jaren 1970: Hugo Torres en Dora María Téllez), …

Geen van hen is formeel in staat van beschuldiging gesteld, zij bevinden zich allemaal in volledig isolement, zonder toegang tot hun advocaten of familieleden. Ze blijven minstens 90 dagen in de gevangenis “terwijl de politie de feiten onderzoekt”…

Daarnaast zijn de afgelopen weken tientallen journalisten door de politie gedagvaard, officieel in het kader van het “onderzoek” tegen Cristiana Chamorro, maar in werkelijkheid vooral om hen te waarschuwen voor hun “leugens” en het “verspreiden van valse informatie” …

Zullen de Europese Raad en de Belgische regering Nicaragua blijven “vergeten”? Zullen de Europese Unie en de Belgische regering het aandurven om de regering te erkennen die het resultaat zal zijn van deze komende electorale farce?

Juist omdat wij gehecht blijven aan de waarden van emancipatie en vrijheid die het Sandinisme en de democratische en progressieve regering van de jaren 1980 uitdroegen, verenigen wij onze stemmen met die van het Nicaraguaanse volk: “Weg ermee!”, “Alle politieke gevangenen vrij!”, “Nicaragua vrij!”

Ondertekenaars:

Luis Ayala, lid Solidarité Nicaragua Luik in de jaren 1980/1990

Bernadette Bailleux, lid Nicaragua-Comité Louvain-la-Neuve in de jaren 1980/1990

Frédérique Calange, lid Nicaragua-Comité Louvain-la-Neuve in de jaren 1980/1990

Ralph Coeckelberghs, oud-secretaris-generaal vzw’s Socialistische Solidariteit

Otto Csondor, lid Nicaragua-Comité Brussel in de jaren 1980/1990

Stefaan Declercq, voormalig lid coördinatie Nicaragua-comités België en voormalig verantwoordelijke voor ontwikkelingsprojecten in Centraal Amerika

Christine Favart, voormalig algemeen secretaris Amitiés belgo-nicaraguayennes

Pierre Galand, algemeen secretaris Oxfam-België 1967-1996

Patrick Govers, lid Solidarité Nicaragua Luik in de jaren 1980/1990

Philippe Grignard, lid Midden-Amerika-Comité Charleroi in de jaren 1980/1990

Claudio Guthmann, lid Nicaragua-Comité Brussel in de jaren 1980/1990

Nathalie Huygens, lid Midden-Amerika-Comité Charleroi in de jaren 1980/1990

Marc Lenaerts, organisator brigade CGSP-Enseignement-Bruxelles in 1986, mede-organisator ABVV-brigades voor Nicaragua in 1988

Carine Malfait, vrijwilligster voor de samenwerking in Nicaragua van 1980 tot 1991

Anne-Marie Perrone, lid Nicaragua-comité Louvain-la-Neuve in de jaren 1980/90

Stéphane Rillaerts, lid Nicaragua-comité Brussel in de jaren 1980/1990

Francis Toussaint, lid Nicaragua-comité Brussel in de jaren 1980/1990

Notes:

1   Het FSLN is geëvolueerd tot een apparaat dat exclusief ten dienste staat van Ortega en zijn familie. Ortega sloot een pact met de voormalige ‘liberale’ president Arnoldo Alemán (veroordeeld voor corruptie) om diens steun te krijgen voor grondwetswijzigingen met als enig doel de terugkeer van Ortega aan de macht te vergemakkelijken. Ortega’s discours werd steeds religieuzer en om de zeer machtige en reactionaire katholieke hiërarchie van Nicaragua gunstig te stemmen beloofde hij vrijwillige zwangerschapsbeëindiging in alle omstandigheden te verbieden (wat hij deed van zodra hij weer aan de macht kwam!) …

2   Met name door verduistering van een groot deel van de kolossale financiële steun die Nicaragua gedurende jaren van het Venezuela van Chavez (en vervolgens Maduro) heeft ontvangen. De familie Ortega-Murillo werd zo een van de grootste fortuinen van het land.

3   Uit protest tegen politiegeweld de dag ervoor tegen ouderen die demonstreerden tegen een maatregel om de pensioenen te verlagen.

4   Sommigen blijven echter verblind door het anti-imperialistische discours van Ortega en nemen de officiële fabel van een “van buitenaf geleide poging tot staatsgreep” voor waar aan. Ze rechtvaardigen de repressie die ze tegelijkertijd minimaliseren. Anderen zwijgen, zoals de PVDA en zijn orgaan Solidair al drie jaar lang doen…

5   Een Nationale Assemblee met een grote pro-Ortega-meerderheid, na de oneerlijke en frauduleuze verkiezingen van 2016.

6   Resolutie aangenomen met 609 stemmen voor, 64 onthoudingen en 21 tegenstemmen (waaronder die van Marc Botenga, PVDA-europarlementslid).

7   Met name tegen China, Rusland, Noord-Korea, Libië en Zuid-Soedan. Op 21 juni heeft de Europese Raad acht verantwoordelijken van het militaire regime van Myanmar toegevoegd aan de lijst van personen aan wie reeds in april sancties waren opgelegd, wat het totale aantal op 43 bracht. Dezelfde dag werden 78 ambtenaren van het autoritaire regime van A. Loekasjenko toegevoegd aan de lijst van Wit-Russen die in oktober, november en december 2020 reeds waren gesanctioneerd, zodat die lijst nu 166 namen telt. Nicaragua werd – eens temeer – “vergeten”…

9   Ten gronde “werd de situatie in Nicaragua niet besproken tijdens de Europese Raad van 19 april, maar zij zal zeker binnenkort aan de orde komen”, aldus mevrouw Wilmès. “(…) Indien de betrokken overheid een andere weg zouden kiezen [NB: een andere dan vrije en transparante verkiezingen die openstaan voor alle oppositiegroepen], zou België niet aarzelen om zich bij de andere EU-lidstaten aan te sluiten en te overwegen nieuwe personen aan te wijzen in het kader van de gerichte beperkende maatregelen.” Met andere woorden: Sophie Wilmès wacht tot andere Europese landen het initiatief nemen…. En de Europese Raad heeft noch in mei noch in juni de situatie in Nicaragua besproken…

10   Cristiana Chamorro is de dochter van Violeta Barrios de Chamorro, die bij de presidentsverkiezingen van 1990 Daniel Ortega versloeg. Ortega deed er 16 jaar over om weer aan de macht te komen.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!