Waarschuwing: hierna volgen enkele harde cijfers die uw avond kunnen vergallen.
– 10,1 procent van de Vlaamse bevolking leeft onder de armoedegrens.
– 18,6 procent van de kinderen leeft in een huishouden dat aangeeft het moeilijk te hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.
– 29,2 procent van de eenoudergezinnen stelt gezondheidszorgen uit om financiële redenen.
– 40 procent van de huurders woont in een huis met onvoldoende comfort. Meer dan eenkwart van de kinderen groeit op in een woning zonder bad, toilet, centrale verwarming of warm en stromend water.
– 13,4 procent van de 15-jarigen is laaggeletterd.
– 15,7 procent van de jongeren zijn werkloos.
-6 procent van de kinderen groeit op in een gezin waar niemand werkt.
– Het aantal mensen dat na betalingsproblemen aangewezen is op een sociale leverancier van gas steeg in vijf jaar met 105 procent.
– Het aandeel kinderen dat geboren wordt in een kansarm gezin is de laatste tien jaar verdubbeld tot meer dan 8 procent.
Enkele sociale bewegingen en armoedeorganisaties sloegen in 2007 de handen in elkaar en formuleerden zes doelstellingen om de armoede terug te dringen tegen 2017. Sindsdien publiceren ze ook elk jaar een Armoedebarometer in samenwerking met de Universiteit Antwerpen.
Het wordt niet beter
Het aantal armen kende een lichte stijging in vergelijking met vorig jaar. De jeugdwerkloosheid steeg. 83.768 mensen staan op een wachtlijst voor een sociale huurwoning en dat aantal blijft stijgen. De laaggeletterdheid van 15-jarigen daalde licht, maar dat komt vooral doordat allochtonen beter scoorden. De vaardigheden van autochtone leerlingen gingen zelfs achteruit.
Verontrustend is ook dat de subjectieve armoede steeg van 12,5 tot 15,7 procent. Dat zijn mensen die zelf vinden dat ze het moeilijk hebben om rond te komen. Anderen cijfers bevestigen dat gevoel. Het aantal collectieve schuldenregelingen steeg sinds 2008 met 47 procent. Kijk ook naar de verdubbeling van het aantal mensen dat de gasfactuur niet meer kon betalen.
“De rode draad van het beleid is dat er wel plannen en een timing worden opgesteld, maar dat er geen budgetten zijn om die timing ook te halen. Er zijn niet alleen plannen nodig maar ook centen”, zegt Daniëlle Colsoul van Welzijnszorg.
Maatregelen met impact
De organisaties vragen dat de regering de uitkeringen optrekt tot de armoedegrens en dat de welvaartsvastheid structureel wordt. Er moeten ook meer sociale woningen komen. De Vlaamse regering beloofde dat er tegen 2020 43.000 sociale woningen zouden bijkomen. De afgelopen vier jaar werden er nauwelijks 4000 gebouwd. “We hebben nochtans dringend nood aan maatregelen die de mensen in armoede direct voelen”, zegt ervaringsdeskundige Swa Schyvens.
De Armoedebarometer besteedde dit jaar ook, in samenwerking met het Kinderrechtencommissariaat, speciaal aandacht aan kinderarmoede. “Het is moeilijke om cijfers te pakken te krijgen over armoede bij kinderen. Wij willen die kinderen nochtans zichtbaar maken”, zegt de kinderrechtencommissaris Bruno Vanobbergen.
Volgens Vanobbergen focust de huidige discussie over armoede ook te veel op het individu. “Wie arm is, zou zelf verantwoordelijk zijn voor zijn situatie. Zo plaatst men de rol van de overheid in de schaduw. Armoede los je niet op door een opvoedingscursus te organiseren, maar door structurele solidariteit uit te bouwen”, aldus Vanobbergen.
