De Franse minister van onderwijs, Blanquer, voert een rigide beleid van harde dwang. Wie het niet eens is met de officiële visie op de vermoorde Samuel Paty – een ontspoorde leerkracht die door de president zelf heiligverklaard is als een modelleraar – en zijn gedrag zal ervan lusten. De staatsideologie wordt aan de jeugd opgedrongen via obligate minuten stilte en wie die verstoort of er niet mee akkoord gaat wordt geregistreerd, disciplinair gestraft of zelfs naar het gerecht gestuurd. Het recht op vrije meningsuiting waarmee de overheid schermt als het om Samuel Paty gaat, geldt niet voor leerlingen.
De beschuldiging tegen het meisje van 13 dat naar de jeugdrechter moet, lijkt een paar maten te groot: “apologie van het terrorisme”. In Frankrijk wordt daar veel meer onder begrepen dan de echte verdediging, de goedkeuring of het goedpraten van terrorisme, en geldt elk positief woord over terroristen al als een verdediging van het terrorisme, en elke afwijking van het officiële discours ook. Dat is een ernstige inperking of zelfs schending van de vrijheid van meningsuiting, en Human Rights Watch heeft die al eerder aangeklaagd. Die al te ruime opvatting van “apologie” treft ook veel minderjarigen, die vaak nog niet weten hoe hun woorden kunnen worden begrepen of uitgelegd en strafbaar verklaard.
In het geval van de 13-jarige denk ik: je moet zo’n vermoedelijk provocerend bedoelde uitspraak in klasverband niet uitvergroten, maar misschien eens met die leerlinge in of buiten de les praten over hoe je een aanslag zoals die op Paty bekijkt? Nu is er een groot drama gecreëerd, en dat wordt nog groter als daar een jeugdrechter aan te pas komt. Of kinderen beter worden van dergelijke fascistoïde praktijken?
Ook leerkracht voor het gerecht omwille van misvallende woorden
Dit voorval situeert zich ook in de toenemende inschakeling van het gerecht voor een paar slecht gevallen woorden, en niet alleen schoolkinderen zijn daarvan het slachtoffer. In Angers werd aanstoot genomen aan wat een leraar in een katholieke school zei. In zijn eigen woorden zou de zaak als volgt verlopen zijn: “Ik onderwijs recht en rechtsgeschiedenis en die is nauw verbonden met het katholicisme en het christendom. Een leerling zegt me dat er geen religie is in Frankrijk, dat de enige die bestaat de laïciteit is. Ik breng hem in herinnering dat we in een katholieke school zijn, dat ooit priesters en zusters in mijn plaats onderwezen en dat de leerlingen katholiek zijn. En, schertsend, zeg ik dat als moslims dat willen, zij erbij kunnen komen.”
De betreffende leerling, een moslim, daagt nu de leraar voor het gerecht wegens “aansporing tot rassendiscriminatie of religieuze discriminatie”, “moreel pestgedrag” en “leugenachtige beschuldigingen”. De leerkracht is meteen onder gerechtelijk toezicht geplaatst en mag geen les meer geven. Hij heeft van zijn kant een klacht ingediend tegen de leerling wegens “geweldpleging tegen een persoon die met een openbaar ambt bekleed is” – de leerling zou hem een duw gegeven hebben en hem beledigd hebben.
Er zit, zo suggereert de leraar, ook een politieke kant aan het conflict: hij is van de partij Les Républicains en burgemeester van de gemeente Longué-Jumelles.
Ook dit lijkt alweer een opgeblazen zaak, het aanstoot nemen aan iets wat allicht niet kwaad bedoeld was, en de behoefte aan het kwaadwillig interpreteren die me ook al in de zaak van de 13-jarige leerlinge aanwezig leek.
De lichtgeraaktheid, zowel van de overheid van school en staat als van sommige leerlingen, en het juridisch dramatiseren van bagatellen, maken de Franse samenleving niet leuker en aantrekkelijker. Een beetje gas terugnemen aan alle kanten zou niet slecht zijn.
https://m.epochtimes.fr/yvelines-collegienne-de-13-ans-exclue-apologie-terrorisme-1909000.html
https://www.hrw.org/news/2018/05/30/frances-creeping-terrorism-laws-restricting-free-speech
