“Sinksenfoor weg, Laundry Day weg, Summerfestival weg, Zomerbar weg… Het eens zo levendige Antwerpse Zuid wordt een openluchtrusthuis.”, tweette Sporzamedewerker Jochem Maes. Om hiervoor een verklaring te formuleren had ik meer dan de toegelaten 140 tekens nodig.

‘t Stad

Toen Bart de Wever op één januari 2013 burgemeester werd, was het duidelijk dat tijden van verandering waren aangebroken. Eén van de eerste beslissingen was het schrappen van de slogan ‘t Stad is van Iedereen. Sp.a Antwerpen betreurde dit: “ ‘t Stad is van Iedereen was veel meer dan een slogan of een baseline. Het was de kern van een visie die geen enkele Antwerpenaar achterlaat. Die iedereen aan boord probeert te houden, of weer aan boord probeert te hijsen.” Maar Bart de Wever was helemaal niet van plan personen aan boort te hijsen. Het Antwerpen van voor de verkiezingen moest zo snel mogelijk zinken. Reddingsboten had Bart de Wever wel voorzien, maar enkel voor de rijken.

Overlast

Tegenwoordig huren of kopen Antwerpenaren een appartement boven een café of aan een pleintje midden in de Stad. Vervolgens zijn ze (blijkbaar oprecht) verbaasd dat het ‘s avonds niet muisstil is. Er volgt een rechtszaak met als resultaat: het café moet zijn deuren sluiten. Ook de buurtbewoners van de Sinksenfoor kwamen met een rechtszaak wegens overlast. Maar moet een stad geen foor hebben? Moet een stad geen cafés hebben? Een stad moet leven! Ja, daar hoort soms overlast bij. Mijn logica gaat als volgt: “Mensen die van de drukte genieten komen in de stad wonen en mensen die er last van ondervinden blijven weg. Ze kunnen hun toevlucht nemen in rustige wijken net buiten de stad om dan bijvoorbeeld in het weekend af te zakken.” Zo werkt het echter niet. Blijkbaar zijn we naar zo’n egocentrische samenleving geëvolueerd dat we het niet erg vinden talrijke levens nadelig te beïnvloeden, zolang onze persoonlijke situatie maar verbetert. Het Antwerpse Zuid krijgt het met die tendens het zwaarst te verduren.

Een stad moet leven! Ja, daar hoort soms overlast bij.

Knokke²

“Nu zijn al die evenementen weg van ‘t Zuid en naar andere locaties verhuisd. En waarom eigenlijk? Om de waarde van een paar lofts daar de hoogte in te jagen? Wat nu nog overblijft op ‘t Zuid zijn een paar leuke terrasjes en restaurants rond het Museumplein. Al zit je daar dan weer met de gladde jongens die er met de Porsche van de papa komen paraderen.”, klaagde Jochem Maes de verknokkisering van het Antwerpse Zuid verder aan in het Radio 1-programma Hautekiet.

Begin de jaren ’90 zei de burgemeester van Knokke dat hij de frigoboxtoeristen uit zijn badplaats wou weren. De laatste jaren voert diezelfde badplaats een actieve strijd tegen de discotheken en cafés die jong volk lokken die op hun beurt overlast veroorzaken. Wat is het resultaat? Je hebt er alleen nog betalende stranden en een overvloed aan snobs in golfkarretjes. Eén ding is duidelijk: in Knokke is niet iedereen welkom.

Het gewone volk verliest gezellige plekken en leuke activiteiten en in ruil is er rust voor de rijken die zich lofts met uitzicht op de Schelde kunnen permitteren.

Dat lijkt nu meer en meer realiteit te worden voor het Antwerpse Zuid en zelfs voor heel Antwerpen. Het gewone volk verliest gezellige plekken en leuke activiteiten en in ruil is er rust voor de rijken die zich lofts met uitzicht op de schelde kunnen permitteren. Bart de Wever beloofde verandering. Dat hij die belofte is nagekomen is duidelijk. Dat merk ik wanneer ik door mijn vertrouwde straten wandel, die niet meer vertrouwd aanvoelen. Bart de Wever beloofde ook vooruitgang. Hij verduidelijkte niet dat er geen plek is voor iedereen op de reddingsboten van vooruitgang.