Antwerpen Noord: Kafka en deurwaarder

Antwerpen Noord: Kafka en deurwaarder

woensdag 13 november 2013 15:38
Spread the love

“Eerst betalen!”” Maar… Neen, ik heb…!” “Eerst betalen. U durft nog verder te discussiëren? Zwijgen… De deurwaarder staat al op de stoep”.

Machteloosheid kan je naar de keel grijpen. Als de reden duidelijk wordt, kan dat gecombineerd geraken met een dwingend gevoel in maag en darmen.

We gingen even het appartement van onze dochter controleren in de Pothoekstraat te Antwerpen. Borgerhout moet ik zeggen. En ja, we weten het, ze heeft daar een appartement gekocht, tussen dat volk dat onze samenleving extra komt belasten.

Onze reservesleutel paste niet meer op haar deur. En een vignet van de politie: “Sleutel is af te halen op bureau City, Handelsstraat”. Ongeloof! Hoezo, waarom…?

De ‘syndic’ was thuis en had inderdaad gehoord en gezien dat de politie de dag voordien het slot had geforceerd en een nieuw had geplaatst. Uiteraard zonder verdere uitleg.

“Maar dit kan toch niet zomaar!” Onze dochter is voor drie weken in het buitenland. Ze kunnen toch niet zonder meer inbreken??? Zij wel!

Dus met een donker hoofd vol grensverleggende fantasieën, een verkrampt hart en meer daartussen, naar de Handelsstraat. “Ah meneer, de deurwaarder is in de woning van uw dochter geweest en nee meneer, ik kan u niet zeggen waarom…” Machteloosheid dus.

Maar het licht schoot aan…

Het was dus geen zaak van huiszoeking of iets dergelijks, alleen een (wettelijke?) inbraak: Sorry, de deurwaarder had zich rechtmatige toegang tot de woning verschaft met het oog op het opnemen van de inboedel… Dus wanbetaling…

Radertjes in je hoofd… en plots licht.

“Dat kan toch niet waar zijn?! Het kan niets anders zijn dan die boete!!!” “Boete…? Juist… Al een verhaal van begin juli. En daar is uitvoerig, tussen ons en met de betrokken buitenwereld over gecommuniceerd. Met die dochter in het buitenland gemaild: “Er is echt toch niets dat je ons niet verteld hebt?” Zo’n vragen stel je dan. Neen, alleen dat dus.

Ze had een boete in de bus gekregen “wegens afval vroegtijdig op de stoep zetten”. Eind juli moet dat geweest zijn. Ze beweerde dat zij het niet gedaan had en ze zou ze ook niet betalen! Maar moeder is meer bezadigd én meer beslagen en betaalde de boete dus in de plaats van de dochter, uiteraard met precieze vermelding van naam en huisnummer. Kous af dachten we…

Neen dus, de betaling werd… teruggestort! En… mijn dochter kreeg via een Pro Justitia: aanmaning om te betalen. We spreken eind september en er ging een email naar het deurwaarderskantoor: “Ik heb net een Pro Justitia in de bus gekregen en wil uitleg…”

Daar kwam blijkbaar geen reactie op tot ze een nieuwe vordering kreeg, begin oktober, en ze weer naar het deurwaarderskantoor toe mailde: “Ik heb u hier vanmiddag over gecontacteerd etc.”, allusie makend op een telefoongesprek waarin ze nog eens om uitleg had gevraagd en waarbij de reactie moet zijn geweest: “Geef ons dan de bewijsstukken!”. Die ze inderdaad nu bijgesloten had.

Voor haar was dit wellicht “einde verhaal” en kon ze naar het buitenland. Iets met dans…

Maar zo zou ze de dans niet ontspringen, dacht de – op degelijke stedelijke beleidsgronden gebaseerde en op blinde controle ingezette – deurwaarder. En brak, geheel legitiem in! Heeft die juffrouw voor 500 € spullen?

Wij hebben die boete, ondertussen dus opgelopen tot 490 €, in haar plaats betaald. Ze kon blijkbaar vanuit het buitenland niet betalen. Puur betaald om de procedure te kunnen stopzetten waarbij haar schamele bezittingen – en dat is echt zo, ze werkt in de cultuursector – niet zouden worden weggehaald. Er was ,zo bleek uit contact met het des betreffende bureau van gerechtsdeurwaarders, al een datum voor verkoop vastgelegd.

Ik verkramp! Mijn bek valt open en mijn woede versmacht ik in gevloek. Wat is hier aan de hand? Waarom moet op een dergelijke repressieve manier worden gereageerd op (betwist) nalatig gedrag van een burger? GAS in de lucht? Gas op je bek! Bek dicht!

Want: Er is betaald… nota bene. Nog erger: Ze hebben het teruggestort! Om welke kafkaiaanse redenen?

Dit kan enkel het gevolg zijn van een simpel geprogrammeerde bureaucratische machinerie die met het overtrokken gelijk van een platwals nietsontziend over mensen rolt.

En waar zet je zo’n machine het effectiefst in? Juist: in de Pothoekstraat en omgeving. Kwestie van dat extern gespuis te leren om te gaan met onze regels.

Dit is ons verhaal en er zijn er steeds meer. En wij zullen dit aanvechten bij de rechtbank. Want dit wordt een rekening van zo’n duizend euro minstens, inclusief de vergoeding voor het nieuwe slot wat ze geplaatst hebben. En willen zij het oude misschien laten smelten? Kan dat iets opbrengen of toch maar voor de afvalberg?

Burgers lijden disproportionele pijn in deze stad. Hebben zij dat zo gewild?

take down
the paywall
steun ons nu!