Ann Vermorgen, Nationaal secretaris ACV Foto: James Arthur.
Interview -

Ann Vermorgen (ACV): “Je moet luisteren naar de mensen en hun ongenoegen”

Het Vlaams ACV hield vorige week de plenaire zittingen van haar congres onder de titel ‘Ruimte maken voor elkaar’. Hoe leven we in 2030, dat was de centrale vraag. De vakbond keek veel verder dan enkel de arbeidsmarkt, en dacht behalve over werken en leren ook na over wonen, mobiliteit, samenleven, zorgen. Wij overliepen de resultaten met nationaal secretaris Ann Vermorgen.

dinsdag 13 september 2022 10:38
Spread the love

 

Ruimte maken voor elkaar, wat bedoel je daarmee?

“Dat gaat zowel over de fysieke ruimte waar mensen wonen en werken als over de mentale ruimte waar mensen in leven. Heb je kansen om je te ontplooien? Heb je kopzorgen over je energiefactuur? Dan heb je minder ruimte om met andere dingen bezig te zijn.”

“Veel mensen hebben hoge kosten om hun huur, hun energie of hun vervoer te betalen. De school van hun kinderen kost geld. De overheid vraagt dan nog eens om energiezuinig te renoveren. Dat vreet financieel, maar ook aan je mentaal welzijn. Eigenlijk is dat de kern waar een vakbond mee bezig moet zijn.”

“Als je in een schimmelwoning woont en daar ziek door wordt, kunnen ze op de arbeidsmarkt ook weinig met je aanvangen.”

“Als je in een schimmelwoning woont en daar ziek door wordt, kunnen ze op de arbeidsmarkt ook weinig met je aanvangen. We zien veel dingen die we als vakbond belangrijk vinden omdat het invloed heeft op mensen die werken of willen werken. En de eerste slachtoffers zijn mensen met een laag inkomen, jongeren, kwetsbare groepen, alleenstaanden. Mensen die het al moeilijk hadden, mensen op wachtlijsten voor een sociale woning.”

Getuigenissen uit het werkveld

Jullie congresafgevaardigden zijn vakbondsmensen, die met beide benen in een sector of bedrijf staan. Was het voor hen niet moeilijk om zich met al die problematieken bezig te houden?

“Neen, helemaal niet. Als je vandaag op een werkvloer rondloopt wordt je niet alleen aangesproken over een machine die te snel of te traag draait, maar ook over energiefacturen en schoolkosten.”

“We hebben in de aanloop naar het congres ook rondetafels georganiseerd, onder andere met mensen uit armoedeverenigingen, en met Greenpeace, Bond Beter Leefmilieu … Hun inbreng was heel zinvol.”

“Het meest bijzondere op dit congres vond ik de getuigenissen van mensen uit het werkveld.”

“Het meest bijzondere op dit congres vond ik de getuigenissen van mensen uit het werkveld. We luisterden naar een arbeider bij Van Hool, een alleenstaande met kinderen. Tijdens de coronaperiode stond hij op technische werkloosheid. Nu ziet hij de energieprijzen de pan uit rijzen. En zijn bedrijf maakt geen goede doorstart omdat de vervoersmaatschappijen hun bussen liever ergens anders kopen.”

“We hoorden iemand uit de dienstenchecquesector waarvan de verplaatsingskosten onvoldoende vergoed worden. Die heeft een eigen wagen nodig om naar alle klanten te rijden, maar met de stijgende brandstofprijzen kom je niet meer uit de kosten. Waarvoor werk je dan nog?”

“Er was ook een verpleegkundige uit een psychiatrische instelling, die ’s nachts soms helemaal alleen in de afdeling staat. Dat is niet veilig, ook niet voor de patiënten.”

Dat zijn problemen die je niet enkel met een loonsverhoging oplost.

“Inderdaad. Een goed loon is belangrijk, zeker als alles duurder wordt. Maar het gaat ook over werkbaar werk.”

“In de zorg kan men eigenlijk nog wel mensen vinden. Voor mensen zorgen, dat spreekt nog steeds aan. In die sector doen de mensen hun job nog graag, maar door de werkdruk en de toegenomen administratie beginnen ze nu op te geven, en zoeken ze ander werk. Hetzelfde zie je in het onderwijs. Een leerkracht wil voor de klas staan, niet allerlei formulieren in orde houden.”

“Mensen moeten met goesting naar het werk kunnen gaan.”

“In het werkgelegenheidsakkoord is er een samenhang tussen activering, opleiding en werkbaar werk. Het een gaat niet zonder het ander. De werkgevers willen het enkel over die activering hebben. 80% werkzaamheidsgraad, daar willen ze naar toe.

Het is aan de vakbonden om duidelijk te maken dat zoiets enkel gaat als het werk werkbaar wordt. Mensen moeten met goesting naar het werk kunnen gaan. We willen inzetten op andere werkafspraken. Maar ook op voldoende kansen op opleiding, dat zorgt ervoor dat mensen zich zelfzeker en beter gewaardeerd voelen op het werk.”

Maar soms lijkt het of werkgevers zich niets meer van hun werknemers aantrekken. Denk maar aan Uber of Deliveroo, waar je als freelancer moet werken en geen sociale bescherming geniet.

“Eigenlijk zou ons syndicaal werk ertoe moeten leiden dat United Freelancers, onze dienst voor zelfstandigen en freelancers, overbodig wordt. Dat er sociale bescherming voor iedereen is.

Maar wat zeg je vandaag tegen iemand die geen werk vindt, en naar Deliveroo kijkt als oplossing? Mensen werken daar om te overleven. Dan is het goed dat wij er zijn om hen wel te helpen, ook juridisch om hun statuut te verbeteren.”

10 miljard voor een collectieve omslag

Jullie lanceren nu ook het idee voor een Vlaamse Renovatiemaatschappij. Hoe zie je dat precies?

“We krijgen vaak te horen dat we een extra pull moeten dragen en wat korter douchen, om energie en water te besparen. Dat het onze eigen fout is als we onze woning nog niet geïsoleerd hebben. Je moet de mensen inderdaad bewust maken, maar met dat soort goedbedoelde tips gaan we er niet komen.

Voor zover er renovatiepremies zijn gaan die naar een kleine groep die ze eigenlijk niet nodig heeft. Huurders gaan er al helemaal niet aan meedoen. Wij willen een collectieve aanpak. Hele wijken in één keer van hernieuwbare energie voorzien, aansluiten op warmtenetten, dat soort dingen.”

“Ook overheidsgebouwen, scholen, ziekenhuizen moeten gerenoveerd worden. Met een Vlaamse Renovatiemaatschappij kan je die investeringen maken. Daar heb je volgens ons 10 miljard voor nodig, voor een collectieve omslag die het verschil kan maken. Op langere termijn zijn er dan ook terugverdieneffecten, want je verbruikt minder energie en we kunnen tegelijk zelf meer energie opwekken. Zo worden we minder afhankelijk.”

Overal uitsluiting

In uw slottoespraak had je het ook over de verrechtsing van de politiek. Wat betekent het woord ‘rechts’, en hoe gaan we de verrechtsing tegen?

“Politici proberen zich populair te maken met rechtse voorstellen. Kijk naar inburgering en integratie. Mensen moeten nu betalen voor hun inburgeringscursus, voor hun taalcursus. Van de mensen uit die sector horen we dat dat niet werkt.”

“Er is overal uitsluiting, zowel op de arbeidsmarkt als op de woningmarkt. Er zijn bijkomende taaleisen om een sociale woning te krijgen. Tegelijk wil deze Vlaamse Regering niet weten van praktijktesten, dat is een taboe.”

“Op de werkvloer hoor je heel wat negativiteit en vooroordelen. Wij zetten in op sensibilisering en vorming van onze militanten rond extreemrechts, racisme en discriminatie.”

“Voor een vakbond is het niet gemakkelijk om daarrond te werken. Op de werkvloer hoor je heel wat negativiteit en vooroordelen. Wij zetten in op sensibilisering en vorming van onze militanten rond extreemrechts, racisme en discriminatie.

Niet om met het vingertje te zwaaien, maar om délégués te ondersteunen, om hen te helpen reageren op racisme. Maar dan moet je ook leren luisteren naar de mensen en hun ongenoegen. Mensen zijn vatbaar voor populistische slogans.”

“Je ziet ook een neoliberalisering in het beleid van de Vlaamse Regering. Alles in functie van de activering. Denk aan de gemeenschapsdienst. De regering zet zich af tegen langdurig werklozen, en wil hen aan het werk dwingen. Wij laten ons niet doen, wij gaan ons daar blijven tegen verzetten.”

“We hebben een erg rechtse Vlaamse Regering, extreemrechts zou ik het nu nog niet noemen. Maar wij houden professioneel contact met alle ministers. Als vakbond moet je opkomen voor iedereen in elke sector, je moet blijven onderhandelen in het belang van de mensen.”

Creative Commons

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!