Amusement boven duiding: de keerzijde van Music For Life

Amusement boven duiding: de keerzijde van Music For Life

dinsdag 20 december 2016 17:33
Spread the love

Vlaanderen toont zich van zijn beste kant en trekt weer massaal de straat op om geld in te zamelen voor het goede doel. Het is het moment dat we voor 1 keer per jaar solidair zijn met de ganse wereld. Bestaat er iets schoner? Een kritische noot is echter nooit onvermijdelijk.

 

Music For Life: party or not to party

Music For Life. Dat is twee weken feesten voor het goede doel. Je kan er niet naast of heen. Je hoort het op de radio. Je leest het in de kranten. Je deed zelf mee. En zo kan ik nog talloze voorbeelden geven. Duizenden mensen zetten zich in voor een betere en solidaire wereld en steunen mensen die het echt nodig hebben. Die altruïstische daad is iets wat in de picture moet blijven gezet worden, want als burgers kunnen we een verschil maken. Solidariteit van onderop!

Toch heb ik het gevoel dat we enkel nog maar solidair zijn als er gefeest kan worden. Alles moet in een hip jasje. Ik maak me vast niet populair door te zeggen dat het doel van Music For Life niet enkel mag zijn om zoveel mogelijk geld te verzamelen, maar om mensen bewust te maken dat er heel wat zaken in deze wereld niet lopen zoals ze moeten lopen. Vzw’s, ngo’s… hebben baat bij aandacht en verdienen die ook. Maar ze hebben meer baat, denk ik, bij meer inhoud en debat. Lossen we met geld alle problemen op? Geld moet rollen, ook bij de VRT.

Scheppen Music For Life en andere soortgelijke initiatieven niet de illusie dat we allemaal samenwerken aan een betere samenleving?

We leven in een geluksmaatschappij, alles moet leuk zijn en geliket worden. Geld geven en de wereld verbeteren moet een feest zijn. Moet het een feest zijn? Moeten we niet gewoon allemaal geconfronteerd worden met de harde waarheid? Dat het leven geen feest is, dat de problemen groot zijn en niet opgelost kunnen worden met enkele duizenden, tienduizenden of zelfs honderdduizenden euro’s te doneren. Oplossingen zijn niet aan de orde, zolang er geen structurele maatregelen genomen worden en we niet afstappen van de gedachte dat alles leuk hoeft te zijn.

Rede vs intuïtie

Studio Brussel, de jongerenradiozender, zet zich dezer dagen extra in de kijker. Alles krijgt een gepimpt jasje. Inhoud en duiding worden ervaren als taboe, want daar maakt de radiozender zich niet populair mee. Alles is vluchtig en draait om de feel-good mentaliteit. De rede is verloren. Buikgevoel, intuïtie en emotie halen de bovenhand. Sensatie scoort nu eenmaal beter. Sensatie boven inhoud. We hebben blijkbaar geen nood meer aan choquerende foto’s die ons vertellen wat er echt gaande is. Alles moet in mooie nieuwsflashes voorbijgaan. Alles krijgt nogmaals een gepimpt jasje.

We kopen kleren bij Primark, we rijden dagelijks tientallen kilometers met de auto, we lopen de winkels af op zoek naar de beste kerstcadeaus… We consumeren en consumeren. En 1 keer per jaar steunen we het goede doel. Doelen voor eerlijke kledij, voor een beter klimaat,… Ons geweten is gevlijd. De radio gaat steeds harder en dan is er reclame. Het gaat om antirimpelcrème. Een meisje zingt een vrolijk liedje. De DJ zegt iets vrolijk en dat rijmt. We dwalen en dolen, maar hebben eigenlijk geen idee (Youp van ‘t Hek). 

Politiek debat en geen politiek mediacircus

Als de politiek aan liefdadigheid doet dan zijn de camera’s nooit ver uit de buurt. Ook de politiek laat van zich horen tijdens de Warmste Week. Zoals elk jaar doneren ze zo’n 100.000 euro aan het goede doel. 100.000 euro van ons belastingsgeld. Het geweten is gevlijd. De politiek zet zich in voor een betere wereld. Maar doet de politiek dat ook als ze zich blijft vasthouden aan een neoliberaal discours? Doet ze dat door de rijken minder te belasten dan de armen? Een wereld van maskers en stemmen consumeren. Dat is niet mijn wereld waarin ik wil leven. Er is dringend nood aan politieke moed en wil om de mensen die het hardst nodig hebben in deze maatschappij, te vinden en te helpen.

Staken voor een betere wereld is passé, feesten voor een betere wereld is hip

Doorheen het jaar zijn er talloze stakingen van burgers die verontwaardigd zijn over hoe bepaalde zaken lopen. Zij strijden voor een betere samenleving voor ieder van ons. Toch merk ik op dat stakingen dezer dagen niet populair meer zijn. Ze worden ervaren als ouderwets en iets dat voorbehouden is aan linkse mensen. ”Ze zouden beter gaan werken, dan op straat te komen”, hoor je de niet-stakers dan roepen. Diezelfde mensen scharen zich in de maanden december allemaal achter Music For Life. Voor een betere samenleving. Ironisch toch?

Laat me zeer duidelijk stellen dat de discussie voor mij niet gaat of goede doelen al dan niet opbrengen, maar wel welke mechanismen er gebruikt worden om geld te doneren. Initiatieven waarbij de kracht net ligt bij de burgers die de handen uit de mouwen steken, daar sta ik alleen maar achter. Dus laten we terugkomen tot de essentie, terug naar de duiding. Laten we ons niet meeslepen door commercialiteit. Laten we geen slaaf zijn van onze goede doelen.

En speciaal voor Music For Life vraag ik nog snel, want ik moet nog een kerstcadeau kopen, een nummer aan. John Cage met 4”33’.

take down
the paywall
steun ons nu!