Welk betaald werk vrouwen ook doen, ze nemen er de gratis zorgende rol in de privésfeer bij. Zij “combineren”. Ze jongleren met voltijds en deeltijds werk, met kinderopvang, hulp van grootmoeders en huishoudhulp, al naar gelang hun inkomen en individuele omstandigheden. Vrouwen die zich krom werken aan kassa’s, in bureau’s, in sweatshops en callcenters hebben het niet onder de markt.

Winstbejag

Niet “dé mannen” zijn hiervoor verantwoordelijk, wel het winstbejag van (overwegend mannelijke) kapitalisten. Hoe minder ze hun werknemers, vrouwen én mannen, betalen voor hun werk, hoe sterker hun concurrentiepositie, hoe meer winst ze maken. Hun zoektocht naar de goedkoopste werkkrachten leidt tot delocalisatie en mensenhandel.

Uitbuiting, ongelijkheid, discriminatie maken onlosmakelijk deel uit van die logica. Seksisme, racisme, islamofobie, queerfobie, enz.. zijn er het extra smerige gezicht van.

Alleen de werkcapaciteit van hun personeel interesseert werkgevers.

De zorg voor alles wat buiten de mens als “productieve werk(st)er” ligt wordt afgescheiden. De zorg voor de mens als kind, als gepensioneerde, als zieke, als zorgbehoevende, gebeurt in  de privésfeer van het gezin en in de openbare sfeer van collectieve sociale voorzieningen,. Meestal zijn de zorgdragenden, de moeders en huisvrouwen, huishoudhulpen, kinderverzorgsters, leerkrachten, bejaardenverzorgsters, verpleegassistenten, verpleegsters,  enz…

Commercialisering zorg

Die hele zorgsfeer komt onder druk van de commercialisering. Collectieve voorzieningen en diensten wereldwijd worden afgebroken en vermarkt. Ze worden een bron van winsten. Werkomstandigheden en lonen verslechteren. Een collectief recht op zorg maakt plaats voor individuele “verantwoordelijkheid”. Alles is te koop. Ook de emancipatie, die welgestelde vrouwen voor zich opeisen op de kap van de slecht betaalde onbeschermde “illegale” poetshulp, mogelijk slachtoffer van mensenhandel! Ongelijkheid en discriminatie zijn de regel. Het leven wordt mensonwaardig voor miljoenen vrouwen en mannen in de wereld.

 Wereldwijd wordt de zorg voor de sociale noden van iedereen meer dan ooit gefnuikt door de dwangmatige winstoogmerken van een minderheid. Vrouwenwerk is de buffer.

Wij stellen dat vrouwenbevrijding alleen maar een collectief proces kan zijn, dat begint bij de verdediging van de allerminst bedeelde vrouw en eindigt met de gelijke toegang van alle mensen tot een samen opgebouwd goed leven.

Een sterk signaal

Op 8 maart geven we een sterk signaal: als vrouwen stoppen met werken, stopt de wereld!

 Hieronder volgt alvast een gedeeltelijke opsomming van onze eisen waar het werk en geweld op de werkvloer betreft.

De volledige eisenbundel is te vinden op 8maars.wordpress.com

Voor de dertigurenweek

Met een dertigurenweek als nieuw voltijds werk voor iedereen met behoud van loon en met aanwervingen, zal het leven van vrouwen én mannen meteen drastisch verbeteren:

• een beter evenwicht tussen werk en privéleven
• een verkleining van de loonkloof
• meer gelijkheid op een arbeidsmarkt waar werk en lonen getekend zijn door seksisme, racisme, islamofobie, queerfobie
• een volwaardig pensioen voor iedereen

Voor volwaardige arbeidscontracten en een behoorlijk minimumloon

• weg met flexibele, interim, mini, oproepcontracten…. die hand in hand gaan met “vrouwen”werk en super uitbuiting van vrouwen in armoede, vrouwen van kleur, vrouwen zonder papieren….
• Voor een minimumloon van 14,00€ per uur

Voor een volwaardig pensioen voor iedereen van € 1500,00 per maand
In België bedraagt het gemiddeld pensioen van vrouwen € 900,00 per maand, gemiddeld 34% lager dan wat mannen krijgen. Wie kan daarvan leven?

Tegen discriminatie op het werk

• voor het recht van vrouwen om met een hoofddoek op te werken in de privésector en in overheidsdienst
• voor effectieve praktijktesten om discriminaties op te sporen en te bestraffen

Tegen seksueel geweld op het werk

• voor sectorspecifieke #MeToo CAO’s
• geweldpreventie op de werkplek in nauwe samenwerking met de werkneemsters

Noord-Zuid solidariteit

• gezamenlijke strijd tegen de gevolgen van delocalisatie
• adequate maatregelen tegen misbruik van slachtoffers van mensenhandel in bedrijven, huishoudelijke dienstverlening, prostitutie

Voor voldoende gratis kwaliteitsvolle kinderopvang

• tegen elke vermarkting
• voor een collectieve dienstverlening in de buurten voor werkende en werkzoekende ouders

Ida Dequeecker, Ellen Verryt, Aisha Paulis, Anneke Snoeckx, Cil Van Ostayen, Janneke Ronse, Karolien Verdonck, Nadine Peeters, Sarah Scheepers, Maartje De Vries