De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Als arbeid een zogenaamd mensenrecht is, is de kwestie van een basisinkomen zo “eenvoudig als fecaliën”.

Als arbeid een zogenaamd mensenrecht is, is de kwestie van een basisinkomen zo “eenvoudig als fecaliën”.

donderdag 30 maart 2017 14:55
Spread the love

Het is echt niet zo moeilijk. In een bepaald land respecteert men mensenrechten of niet. Naar het schijnt gelden ze in België.

Stel je om het even welke klas van 12-jarigen voor. Hoeveel van hen zouden, als ze er niet voor gestraft zouden worden, eerlijk opbiechten dat ze nietsnut, parasiet en loser willen zijn (hun hele leven)? Die omschrijvingen zou ik natuurlijk niet zelf gebruiken, maar ik vermoed dat die toch wel in best veel hoofden leven.

Een individu heeft het recht op (zinvolle) arbeid of niet. Indien niet zinvol, is het een soort van slavernij. Water naar de zee dragen kost ook moeite. Sommigen zouden dat opleggen liever dan bij gebrek aan banen gewoon voldoende leefgeld geven.

“Artikel 23

  1. Een ieder heeft recht op arbeid, op vrije keuze van beroep, op rechtmatige en gunstige arbeidsvoorwaarden en op bescherming tegen werkloosheid.”

https://www.mensenrechten.nl/wat-zijn-mensenrechten/mensenrechten-op-een-rij

“Artikel 25

  1. Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
  2. Moeder en kind hebben recht op bijzondere zorg en bijstand. Alle kinderen, al dan niet wettig, zullen dezelfde sociale bescherming genieten.”

De overheid heeft de verplichting “iedereen” die niet automatisch vrijgesteld is wegens schoolplichtig of oud en daardoor gepensioneerd de kans te geven om te werken. Indien ze dat niet kan is dat vooral een gevolg van onverschilligheid en/of onbekwaamheid tot goed en rechtvaardig bestuur, en moet ze een schadeloosstelling toekennen. De bedragen zijn gekend. Minstens 523,9 voor een samenwonende, 991,64 voor een alleenstaande, en 1180,66 voor een gezinshoofd. Dit is al een basisinkomen. De werkenden hebben er ook recht op; zij krijgen het meestal al van hun werkgever. Als ze deeltijds werken, deels ook van de overheid als hun inkomen laag is. (Zo heb ik het toch begrepen.) Iedereen die minder biedt (750) maar dan aan iedere volwassene door geen rekening te houden met de sociale toestand van een individu, is twee keer in strijd met de logica ervan. Een samenwonende heeft minder nodig, een alleenstaande en een gezinshoofd meer. En een werkende hoeft het niet toegewezen te krijgen, want heeft het al. 1500 is absurd veel, meer dan de minst betaalde voltijdse nu verdienen.

http://www.armoedebestrijding.be/cijfers_minimum_uitkeringen.htm

Het zogenaamd onvoorwaardelijke van een basisinkomen is onnozel. De voornaamste voorwaarde is het nodig hebben. Wat wel afschafbaar is, is het verbod op werken. Uiteraard is zwart werken uit den boze, en moet dit bestraft worden. Maar voorwaardelijk en dus met toestemming een beperkt aantal uren werken tegen een loon van bijvoorbeeld 5 euro gewoonweg omdat wij collectief er baat bij hebben omdat die taken anders niet uitgevoerd zouden worden wegens te duur en te weinig personeel en soms zelfs schade veroorzaken, dat zou moeten kunnen. Scholen, milieubeheer, bejaardentehuizen, … die voorbeelden komen spontaan in me op.

Moreel en meelevend omgaan met een medemens is niet de enige benadering. Laat hem of haar bedelen op straat en/of creperen – zowel huidige Griekse en permanente Amerikaanse taferelen – of bezorg hem of haar een degelijke levensstandaard. Indien niet dit laatste de intentie is, schrap het woord “beschaafd” maar uit het “nationale woordenboek”. Wie leeft, kost geld. Zelfs heel veel in de gevangenis, in politionele bewaring, in instellingen, door verspilling van talent, door de bijkomende kansarmoede van het eventuele kroost,  … Preventief relatief weinig investeren voor velen bespaart zeer hoge kosten voor soms shockerend te velen. Een basisinkomen in de USA bestaat niet, en een aantal uitkeringen zijn zeer kort in duur. Meen ik te weten. Wat een “toeval”: geen enkel land ter wereld heeft zoveel gevangenen.  

Hoeveel individuen kunnen oprecht stellen dat zij niet tegen zichzelf moeten beschermd worden? Zelfs een zeer bekende burgemeester van een grote stad heeft vele jaren zijn gezondheid naar de vaantjes laten gaan. En dat was/is een intelligent hoogopgeleid mens met een goed inkomen en vrienden en een gezin. Hij kon zich herpakken, met hulp …

Zou Merkel niet beter een factuur opmaken voor Trump voor de enorme schade die het monetaire wanbeheer in de USA die de crisis van 2008 veroorzaakte in de Europese Unie met zich meebracht? Hoeveel zou een mensenleven “opbrengen”?

“The economic crisis has affected employment rates on a major scale. Stuckler et al. [34] found that in 26 European countries, job loss increased above the 2007 level after 2009. Unemployment appears to be a major driver of increased mental health problems, both during “economic normal” and economic crisis periods. Some authors have suggested a dose-response effect [24]. Our findings on substance use patterns point in the same dose-response direction. In the largest study included in the review, over 26 European countries, a 3% increase in unemployment was associated with excess deaths from alcohol abuse during the economic downfall (excess deaths E.U.-wide) [14]. Of importance, not only the population prevalence but also the individual duration of the unemployment may be a risk factor for developing heavy drinking patterns [35]. Also, the relationship between substance use and unemployment is likely to be influenced not only by the duration of the unemployment but also by the overall employment rate for the area [22,36]”

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4730513/

Verder zie ik niet in waarom een gepensioneerde meer of soms zelfs minder dan een werkloze zou moeten krijgen. (Het systeem heeft iets pervers. Hoe meer je verdiende en kon sparen tijdens je actieve periode om daarmee doorgaans ook een vroeg of laat afbetaalde woning te verwerven, hoe minder pensioen je juist nodig hebt. Maar dat veranderen kan – lijkt me – niet, dus laten we wachten tot na Wereldoorlog III. Die hopelijk nooit komt.) Tenzij de persoon ernstige klachten heeft die te maken hebben met psychische en fysieke gezondheid. Een slechte behuizing voor zeer lange tijd niet uit eigen vrije wil, ongeacht het statuut van de bewoner(s), leidt daar bijna onvermijdelijk toe. Dus moet hij of zij of het gezin kunnen verhuizen met hulp die ook financieel kan zijn (huursubsidie). Het extra (door de gemeenschap) uitgegeven geld wordt uitgespaard door minder gezondheidsonkosten, op federaal niveau vooral. Neem ik aan. Maar dat is weer “vervelend”. Waarom de ene begroting belasten met miljoenen ten voordele van een andere? Daar heb ik ook geen oplossing voor. Of toch; elk niveau de helft, en te verdelen via de Sociale Huizen? Een groot tekort aan sociale woningen, is vragen om problemen. Daar heb ik al een oplossing – zie de lijst van mijn hele “oeuvre” – voor, zij het dan dat een historisch deficit van decennia maar kan opgelost worden op een misschien wel even lange termijn.

Momenteel heeft de overheid het recht iemand te schorsen als die systematisch weigert inspanningen te doen. Nochtans zou het best kunnen dat die persoon psychisch niet in staat is te werken. Het voordeel van de twijfel zou moeten toegekend worden. Hetgeen natuurlijk wel gepaard moet gaan met een onderzoek door een bevoegde professioneel. Zelfs sommige fysieke oorzaken, zoals CVS, worden in twijfel getrokken. Maar zelfs als er gelogen wordt, welke werkgever wil een werknemer zonder positieve motivatie? Misschien is die er zelfs wel, maar wordt die geneutraliseerd door schaamte, gebrek aan hoop en zelfvertrouwen, angst, …

Weet  je wat? Dat ze maar gestraft worden omdat ze een volksaard hebben, of anders zijn dan “normaal”.

“Wat mogelijk wel anders is in België dan in de rest van de wereld, is hoe er met dit soort problemen wordt omgegaan. Zo zei psychotherapeut Bob Vansant, in gesprek met de Belgische organisatie Sapphohuis (die suïcidale mensen begeleidt): “Ik denk dat het zelfmoordcijfer in België zo hoog is, omdat we in ons land nogal bescheiden zijn. Wij kunnen onze gevoelens niet zo gemakkelijk uiten.” Dirk de Wachter, een andere vooraanstaande Vlaamse psychotherapeut, schetste aan de telefoon eenzelfde soort beeld: “Het is misschien moeilijk om met wetenschap te staven, maar ik denk dat iedereen die over Nederlanders en Vlamingen praat wel voelt dat er een verschil zit in de volksaard. Het Nederlandse volk is dan veel mondiger, en praat makkelijker – ook over moeilijkheden. Dit terwijl de Vlamingen meer binnenvetters zijn – mensen die, zeker als het om problemen gaat, beschaamd naar de grond kijken en er niet over willen praten.”

https://www.vice.com/nl/article/in-vlaanderen-plegen-heel-erg-veel-mensen-zelfmoord-waarom-648

http://www.demorgen.be/wetenschap/waarom-werkloos-zijn-zo-zwaar-doorweegt-op-je-mentale-gezondheid-b2402cd6/

“Waarom werkloos zijn zo zwaar doorweegt op je mentale gezondheid

Wie werkloos is mist vaak niet alleen een doel in zijn leven, maar ook de kapstok om zijn identiteit aan op te hangen

Dat een teveel aan werk psychische problemen – zoals depressie en burn-out – kan veroorzaken, is algemeen geweten. Dat ook een tekort aan werk voor dezelfde problemen kan zorgen, is minder bekend en vooral: minder algemeen aanvaard. Nochtans lijkt werkloosheid vandaag mentaal zwaarder door te wegen dan ooit.”

Het is een feit dat de overheid er baat bij heeft haar burgers te helpen, zelfs met wat “tough love”. Want zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Maar de chirurg moet ook exact weten wat te doen om het optimale resultaat te bekomen. En dat kan veel beter. Tijd om er een robot bij te halen? De overheid heeft de plicht om hulp te bieden en systematisch te onderzoeken wie die nodig heeft; de burger heeft het recht ze te weigeren maar de plicht uit te leggen waarom dan wel, als dat onlogisch lijkt of is.

Een aantal burgers spannen een zaak in tegen de overheid omdat die onvoldoende klimaatgerelateerde inspanningen zou (willen) doen. Waarom doen tienduizenden armen, werklozen, gehandicapten, … eigenlijk niet hetzelfde collectief? Hun mensenrechten worden in vele gevallen toch niet echt goed gerespecteerd?

 

 

take down
the paywall
steun ons nu!