Ali Ferzat kreeg gisteren de Sakharovprijs voor Vrijheid van Denken uit handen van de voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schultz. Hij had deze prijs eind 2011 moeten krijgen, maar hij had Syrië moeten ruilen voor Koeweit, waar hij op dat moment vast zat omwille van paspoort problemen. Hij is een grootmeester van de politieke satire, hij gebruikt zijn pen als wapen tegen de dictators over heel het Midden-Oosten. Hij is dan ook de leider van de Vereniging van Arabische Cartoonisten. Hij maakte meer dan 15.000 karikaturen waarmee hij menig dictator ronduit belachelijk maakte. Saddam Hoessein was één van zijn geliefde doelwitten, met als gevolg dat die hem met de dood bedreigde in 1989.

Toen in maart 2011 de Arabische Lente oversloeg naar Syrië, werden zijn spotprenten gedurfder, ze werden de inspiratie voor de revolutie. Volgens hem is het regime van Alassad al enkele maanden na de revolutie gevallen, maar omwille van de buitenlandse steun door Iran, China, Rusland en Hezbollah is Alassad nog niet uit het zadel gelicht.

Ook hij kon niet ontkomen aan de gruwel van Bashar Alassad, op 25 augustus 2011 werd hij door de geheime dienst of de Shabiha, er is geen duidelijkheid over wie het nu was, in een voertuig getrokken in het centrum van Damascus. Het doel was niet van hem uit te schakelen als dissident, maar eerder de gruwelijke symbolische daad van zijn handen te breken zodat hij nooit meer zou kunnen tekenen.

Maar de gruwelijke daad had eerder een omgekeerd effect en maakte van Ferzat een icoon van de Syrische Revolutie, gisteren ontving hij dus eindelijk de Sakharovprijs in het Europees Parlement.

Quote:

Er zijn cartoonisten die gevangen gezet, gemarteld en vermoord zijn geweest omwille van hun werk, en zelf dan willen ze vrijheidsstrijders zijn voor hun land. Als ik in hun schoenen stond, dan zou ik willen denken dat ik het zelfde zou willen doen, maar ik ben niet zeker dat ik dat zou doen.

In samenwerking met Laurens Cerulus, Freelance Journalist.