“Is dat uw foto op die poster?”, vroeg een politieman aan een vrouw voor een campagnebord in Algiers. “Waarom vraagt u dat”, antwoordde ze. “Omdat alleen de kandidaten geïnteresseerd zijn in deze verkiezingen”, zei hij.

De vrouw was Cherifa Kheddar, voorzitter van Djazairouna of “Ons Algerije”, een vereniging die slachtoffers van terrorisme steunt. Ze was overigens eerder voorgedragen als kandidaat voor de algemene verkiezingen, maar bedankte voor de eer. 

Toen in buurland Tunesië onrust uitbrak in december 2010, verspreidde die zich snel naar Algerije, waar de bevolking kampte met gebrek aan goede huisvesting, stijgende voedselprijzen en wijdverbreide politieke corruptie.

De Algerijnse kiezers lijken van de verkiezingen echter weinig te verwachten. Kandidaten die niet op de lijst van hun keuze geplaatst konden worden, creëerden eenvoudigweg een nieuwe lijst en gingen verder als onafhankelijke kandidaat. “Maar niemand heeft een duidelijk actieprogramma”, zegt Kheddar.

Aan de verkiezingen doen 44 partijen mee en 183 onafhankelijke kandidaten. Zij strijden om 462 zetels in het parlement, waarvan 30 procent voor vrouwen is gereserveerd.

Aardgas

“Deze verkiezingen zijn een lachertje”, zegt Djamal, een winkelier in Didouche Mourad-straat. Zijn klanten laten instemmende geluiden horen. “Er verandert niets. Politici zijn allemaal het zelfde. Ze doen beloften, maar na de verkiezingen houden ze zich alleen bezig met hun eigen belangen”, voegt Sidi Ali, een werkloze jongere, eraan toe. “Algerije heeft veel olie, maar het geld belandt maar bij een paar mensen. De meeste mensen zijn arm. Ik ga niet stemmen.”

Algerije is de zesde aardgasproducent in de wereld, na Rusland, de Verenigde Staten, Canada, Iran en Noorwegen. Van de opbrengsten uit de olie lijkt echter alleen de elite van het land te profiteren.

Het officiële werkloosheidscijfer in Algerije is 9,8 procent. De jeugdwerkloosheid ligt echter boven 20 procent.

De desinteresse in de verkiezingen leidde ertoe dat politici slecht bezochte verkiezingsbijeenkomsten afzegden. Demonstraties of vergaderingen van de oppositie trokken slechts een handvol activisten. Veel politici besloten bijeenkomsten in kleine steden of dorpen te houden, omdat ze daar doorgaans wat meer publiek weten te trekken. 

In de volkswijk Bab al Qued, in de jaren negentig een  islamistisch bolwerk, zijn de meeste verkiezingsposters van de muren gescheurd. Waarnemers verwachten dat de opkomst dit jaar niet hoger zal zijn dan de 35 procent van de verkiezingen uit 2007.

Boycot

Geïnspireerd door het succes van islamistische partijen in Egypte en Tunesië hebben drie Algerijnse islamistische partijen, Maatschappij voor Vredebeweging (MPS), Ennahda en el Islah, hun krachten gebundeld in de Islamitische Groene Alliantie. Zij hopen met deze islamistische coalitie een meerderheid te behalen.

De seculiere partij Rally voor Cultuur en Democratie (RCD) heeft besloten de verkiezingen te boycotten “omdat het onmogelijk is het huidige machtssysteem te hervormen.”

De partij die in het verleden beroemd was om het boycotten van verkiezingen, het Front van Socialistische Krachten (FFS), zegt echter dit jaar mee te doen “om tactische redenen.” Leider Hocine Ait Ahmed zegt te hopen dat de aanwezigheid van meer dan vijfhonderd internationale waarnemers een stap in de goede richting is voor democratie in het land.