De kracht van China
Het begint er wel heel sterk op te lijken dat wat de N-VA ‘de kracht van verandering’ noemt, niet echt is wat de doorsnee Vlaming hieronder verstaat. Men kan er bovendien niet meer buiten dat het potje van Eandis meer en meer van een kwalijke geur voorzien is.
Staatsveiligheid samen met Karel De Gucht bang voor de Chinezen
Karel De Gucht, toegegeven, een notoir neoliberaal die de Chinese overheid toch nog een beetje als een rood gevaar ziet waarschuwde er in de zevende dag voor. Aan John Crombez, socialist van de middenklasse, vroeg hij waarom iedereen zo tegen Amerika is en, zo zei hij, ‘dat de Chinese overheid aandelen zal verwerven van Eandis is een veel groter gevaar’! Op de vraag van Amerika wil ik later wel eens antwoorden maar waarom hij zo bang is voor de Chinezen had ik graag uit zijn eigen mond gehoord. Zover kwam het echter niet. Ietwat uit zijn lood geslagen moest hij noodgedwongen een paar niveaus lager zingen waardoor hij wat uit zijn rol viel. Ach man je raaskalt maar wat, riep hij uit. Hoeveel mensen op de betoging tegen TTIP? 5000? Da’s niet veel hé schoffeerde hij. Dat klopt wel, uiteraard, maar dat zijn er nog altijd 5000 meer dan de voorstanders van het TTIP akkoord want die heb ik niet gezien. Of denk De Gucht dat al wie niet aanwezig was akkoord is met zijn gebazel?
Waar het mij in dit schrijven om gaat is dat de bezorgdheid en de liefde voor de Vlaming het bij N-VA moet afleggen voor de bezorgdheid en de liefde van de macht.
Verder blijkt er nu een schrijven te circuleren van de dienst ‘staatsveiligheid’ vermoedelijk van de afdeling ‘openbare mededelingen’ dat minstens insinueert dat er toch wel wat louche kantjes aan dat staatsbedrijf zitten. Ik wil, wat deze brief betreft toch liever de kat uit de boom kijken. Het kan evengoed een brief zijn van Lesley Anne Poppe die liever geen Chinese zalfjes op de schoonheidsmarkt wil zien.
Waarom betaald China tot 200.000.000 EUR meer dan de hoogste bieder?
Maar to the point nu. Een vraag die maar niet opgelost geraakt is waarom dit bedrijf tot 200.000.000 EUR meer wil betalen dan de hoogste bieder voor slechts 14% van de aandelen? Iets wat hen, tenzij in het contract anders overeengekomen, weinig of geen paaseieren zal opleveren zegt men. Aangezien niemand hier een zinvol antwoord kan op formuleren kan je maar beter op je hoede zijn, niet?
Een tweede opmerking die ik heb is waarom zoveel gemeenteraadsleden en stoemelings de deelname goedkeuren. Velen blijken zich vanwege te weinig kennis, en begrijp me niet verkeerd, dat is begrijpelijk, te laten adviseren door hun federale beleidsvoerders. Alleen, die beleidsvoerders blazen blijkbaar warm en koud tegelijk. Beschamend hierbij is de stelling van Louis Tobback, gewezen socialist en nu behoudens zijn job als burgemeester ook houder van een achttal bezoldigde mandaten. Los van elkaar bekeken leuke bezigheden natuurlijk maar als je ze bij elkaar telt kunnen we toch wel stellen dat het hier over één van die zware beroepen gaat die dringend op de lijst van de groep van tien moeten belanden.
Waarom wil Vlaanderen niet het voortouw nemen voor de ‘hardwerkende Vlaming’?
De vraag wordt dus gesteld waarom onze Vlaamse overheid niet wat meer inspanning levert zodat de ‘hardwerkende Vlaming’ zou kunnen mee profiteren van de 4% dividend (voorheen 5) die Eandis blijkbaar is overeengekomen. Bart Tommelein gaf hier de aanzet. Ik heb hem trouwens aangeschreven om hem te melden dat ik het apprecieer dat een politicus zijn standpunt durft te wijzigen. Nieuwe informatie geeft immers nieuwe inzichten en dan lijkt het mij logisch dan men al eens een ommezwaai maakt. Het liberaal doel heiligt uiteraard de middelen en hij pleit in deze voor burgerparticipatie wat in zijn wereld dan weer wil zeggen dat men het op de beurs mag gooien en dat de burger dan zijn aandeel kan kopen. Van veel burgerparticipatie is hier dus geen sprake.
Ikke nie, ikke nie
Geert Bourgeois geeft daar een antwoord op. ‘Het is niet mijn bevoegdheid’ verklaard hij netjes terwijl hij de laatste stofjes van zijn kraag blaast. Het is uitsluitend de verantwoordelijkheid van de gemeenten. Dat die kleintjes door de hogere regionen gestuurd worden zegt hij er uiteraard niet bij en als het misgaat dan is het de schuld van de 229 Vlaamse gemeenten, van niemand dus.
Waar het mij in dit schrijven echter om gaat is dat de bezorgdheid en de liefde voor de Vlaming het bij N-VA moet afleggen voor de bezorgdheid en de liefde voor de macht. Natuurlijk geldt dat ook voor andere partijen maar het is toch N-VA die ons graag laat geloven dat ‘de hardwerkende Vlaming’ primeert boven alles. Dat het voor HEM is dat ze gaan. Dat ze niet zullen slapen gaan alvorens het licht bij de Walen niet uit is en nog meer van dat fraais… .
