De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Agressieve werkstelerstaal

Agressieve werkstelerstaal

vrijdag 24 september 2010 11:41
Spread the love

Agressieve werkstelerstaal vandaag richting Jan met de pet. VBO en VOKA lanceren een aanval richting het interprofessioneel overleg dat eind dit jaar moet plaatsvinden.

Tijdens dit interprofessioneel trachten werknemers en werkstelers een akkoord af te sluiten genaamd het IPA. In dit interprofessioneel akkoord komen afspraken voor met betrekking tot vorming en opleiding van werknemers, arbeidsomstandigheden, tewerkstellingsinspanningen, arbeidsduur, etc.

De loonnorm voor de komende twee jaar wordt ook in dit IPA vast gelegd. De loonnorm werd ingevoerd met de wet van 26 juli 1996 tot bevordering van de werkgelegenheid en tot preventieve vrijwaring van het concurrentievermogen. Een onderhandelde loonsstijging moet voorkomen dat België zich internationaal uit de markt prijst.

Het is een werkstelersterm die in de maatschappij is binnen gesijpeld maar blijkbaar enkel van tel is voor de gewone werkende klasse en niet voor de werkstelers.Zo herinnert iedereen zich waarschijnlijk nog dat de toplonen van de spoorstop met maar liefst 6.4 procent  stegen. Het gemiddelde salaris van de topman van een grote beursgenoteerde onderneming in ons land kwam in 2009 uit op 2,27 miljoen euro. Dat is een stijging met 23,4 procent in vergelijking met het voorgaande jaar.

Werkstelers echter rekenen nog steeds met verschillende rekenmachientjes voor zichzelf en voor anderen.

 Twee statiestieken uit een artikel van de tijd spreken boekdelen.

 Het loon van Thomas Leysen, voorzitter van het VBO, als voorzitter van de raad van bestuur bij Umicore steeg bijna met 300 procent.

 

Be­kijk de gra­fiek

Het lijkt haast onwaarschijnlijk maar Carlos Brito, de manager van Inbev, zijn managementloon steeg met bijna 600 procent! Diezelfde Brito wil nu volgens de vakbonden ongeveer 240 jobs schrappen om te besparen?

Op de patronale rekenmachine kan je blijkbaar 300 tot 500 procent loonsverhoging krijgen. Jan met de pet moet echter inleveren!

HET VBO : “slimme loonsverhogingen”

De uitspraken van het VBO, bij monde van Pieter Timmermans, zijn regelrechte oorlogstaal. “Mensen mogen geen loonsopslag krijgen omdat men dat geld toch maar op de spaarrekening zal zetten.”, zegt Timmermans.

De crisis is al geruime tijd bezig en het is alles behalve zeker dat het einde achter de hoek ligt. Het is dan ook niet meer dan normaal dat mensen willen sparen in deze onzekere tijden. Bovendien blijven werkstelers zichzelf ook extra belonen met aandelen wat ook een vorm van sparen is. Waarom zouden wij ons dus een broek laten aanmeten die de werkgevers zelf niet willen dragen?

Geen bruto loonsverhogingen dus volgens het VBO. Cheques zijn de oplossing. Nochtans is het veelal kommer en kwel met die dingen. Vacature deed een rondvraag bij mensen en de antwoorden logen er niet om. Werkstelers die de cheques niet uitbetaalden, Jan met de pet die ze nergens kwijt kon. De opzet van de ecqocheque, groener denken en handelen, werd verkracht en het uiteindelijke doel is compleet voorbij geschoten.

Het is dan ook eenzijdige oorlogstaal van het VBO en die taal laat het ergste vermoeden voor het najaar.

VOKA : volledige loonstop in 2011

In lijn met haar politieke partij kleurt de oorlogstaal van het VOKA agressief en onbeleefd. Zij weigeren nu al om mee te werken aan een constructieve dialoog voor het komende IPA.

Ook daar moeten onze lonen het ontgelden maar wordt er met geen woord gerept over exuberante verloningen richting hun collega’s werkstelers.

VOKA schreeuwt het nogmaals uit dat zij een andere ontslagregeling willen. Minder rechten voor werksmekers maar meer rechten voor werkstelers!

In 2006 kreeg Tony Mary 775.000€ om het af te stappen bij de VRT. Votron, Mittler en verwilst kregen respectievelijk 1.35 miljoen euro, 4 miljoen euro en 800.000 euro ontslagpremie! De ontslagpremies, beter bekend als de gouden parachutes waarmee werkstelers zachtjes landen, zijn geen doorn in het ook van menig werksteler.

De 1660 euro ontslagpremie die een ontslagen arbeider kan krijgen zijn dat wel. Zo mocht UNIZO zonder boe of bah promoten hoe je als werksteler onder deze regeling uit kon komen.Dit terwijl een werksteler ocharme 555 euro van dit bedrag moet ophoesten! Maar er zijn nog andere zaken die VOKA graag anders wil.

De 38 uren week moet weg, lang leve de loopbaanrugzak

Eerst een beetje geschiedenis. We schrijven 1936 aan de vooravond van de parlementsverkiezingen. Aan café-restaurant ‘Atlantic’ komt het tot een zwaar treffen tussen een plakploeg van de Realistische Partij (Parti Réaliste) en een groep socialistische opposanten. De partij van de Realisten was een extreemrechtse Nieuwe Orde-beweging

Onder de socialistische plakploeg  bevonden zich Albert Pot (4 april 1917-23 mei 1936), die propagandaleider was van de Socialistische Syndicale Jeugd en de dokwerker Theofiel Grijp (24 mei 1899-23 mei 1936), die lid was van de Bondsraad van de Centrale der Transportarbeiders, een vroege voorloper van de huidige BTB

Beide werden die nacht doodgeschoten. Het beeld van de 12 jarige zoon die één van de slachtoffers in zijn handen hield stond voor eeuwig in het geheugen gegrift van toenmalig burgemeester Camille Huysmans.

De dag van de begrafenis op 26 mei 1936 tot een spontane 24 uren staking aan de haven van Antwerpen. De lont was met deze zinloze weerzinwekkende moorden op Pot en Grijp in het kruitvat gestoken. De staking breidde zich al spoedig uit naar andere sectoren. Scheepsherstellers, diamantbewerkers en de arbeiders van het transport gaan mee in staking. Op 2 juni bezetten de dokwerkers verschillende boten waarop nog gewerkt wordt. Aan de Paardenmarkt, lokaal van de BTB, ziet het op 3 juni zwart van de stakers. ‘s Avonds luisteren 10.000 arbeiders in het Sportpaleis naar de stakingsleiders. De vakbond dreigt achter de feiten aan te lopen en erkent de staking.

De grootste algemene staking tot dan was een feit: op 21 juni zijn er 500.000 stakers. Het eisenprogramma:

1.       Teniet doen van de loonsverlagingen.

2.       Aanpassing van de lonen.

3.       Een minimumloon van 32 frank.

4.       40-urenweek.

5.       Volledige syndicale vrijheid.

6.       Een week betaald verlof.

 Onder druk van deze tweede algemene stakingsgolf sinds 1932 kwam er al op 13 juni 1936 een nieuwe regering van nationale eenheid tot stand, andermaal onder leiding van Paul Van Zeeland. De regering zet ondertussen de zware repressiemiddelen in.

Het is echter wachten tot de jaren 70 dat de 40 uren week voor iedereen in België een feit is. En sinds 2003 is de 38 uren week een feit.

Waarom is dit belangrijk? Er zijn tientallen jaren van strijd nodig geweest om tot een 38 uren week te geraken. En die 38 uren week zorgt ervoor dat de werkende mensen weten wanneer men moet beginnen met werken en wanneer men thuis zal zijn. En dit elke week opnieuw.

De 38 uren week is nog geen tien jaar oud en werkstelers,  samen met de politiek, zetten de aanval in op verworvenheden waar werkende mensen zeventig jaar voor hebben moeten ijveren!

Nu willen werkstelers dat onze arbeidsduur berekent wordt op een gans jaar. Dat zij kunnen bepalen wanneer je 12 uren zal moeten komen werken en wanner je thuis moet blijven. Je sociale leven, je gezin familie en vrienden, zijn allemaal ondergeschikt aan wat je werksteler wil!

Er moet één systeem komen dat alle bestaande verlofsystemen vervangt.

Op zich heeft ook dit geen negatieve klanken. Het systeem waarvan VOKA echter spreekt noemt tijdsparen. De gedachte hierachter is dat je zelf verlof zal moeten opsparen om er nadien van te kunnen “genieten”.

Nu kan je tijdskrediet nemen om voor je gezin te zorgen. Weg daarmee, eerst zelf minder verlof nemen en opsparen om dan vervolgens onbetaald op te nemen en thuis voor datzelfde gezin te zorgen.

En dan hebben we het nog niet over zorgverlof en palliatief verlof.

Ook je werkloosheid zit in datzelfde systeem. De crisis heeft hard rond zich heen geslagen. Vele zijn slachtoffer geworden en zijn min of meer gered kunnen worden dankzij het sociale systeem van onzefederale sociale zekerheid en haar werkloosheidsvergoeding.

VOKA wil dus dat je zelf tijd en geld spaart om een periode van mogelijke werkloosheid te overbruggen.

Maar momenteel zijn er ook niet genoeg vacatures om alle werklozen een job te geven!

Zo wil VOKA ook af van vaste contracten waardoor mensen gedwongen worden om in onzekerheid te kiezen voor contracten van bepaalde duur. Contracten met minder rechten en veel meer plichten.

De beperking in tijd voor je werkloosheidsvergoeding sluit de cirkel.

Alles tesamen verkondigt de politiek dit mee als zijnde : de regionalisering van het arbeidsbeleid.

Vergis u dus niet, de titel van dit artiekl is dan wel agressieve werkstelerstaal. Achter die taal steekt een politiek aparaat dat dezelfde idee heeft.

Als afsluiter een uitspraak, idee van VOKA over de toekomst van jou als werksmeker :

Ideaal zou zijn als er voor elke job tien werklozen zouden zijn.

take down
the paywall
steun ons nu!