Hallucinant. Het enige woord dat me te binnen schiet als ik de zee aan afval aanschouw. Afval achtergelaten op een camping. Een camping, net verlaten door jongeren die het tweedaagse Summerfestival,  editie 2014, op het Antwerpse Zuid bijwoonden. Ondanks de poging van de festivalorganisatoren om via sorteerunits de festivalbezoekers tot inleveren van hun afval aan te zetten, blijven wegwerpverpakkingen het kampeerterrein overspoelen. Ook achtergelaten tentjes zijn massaal van de partij. De vaste campingbewoners zitten met de handen in het haar, er staat hun namelijk drie dagen opkuis te wachten.

Ik spreek de beheerder van het terrein aan. ‘Dit is de tweede keer dat ik mijn terrein ter beschikking stel van kamperende festivalgangers. Vorig jaar was het nog erger, vooral wat achtergebleven tenten betreft.’  Iets verderop staan twee jongeren mee op te ruimen. Een jongen (19): ‘Ben je al eens op Werchter gaan kijken? Daar is het tien keer erger, ah ja, daar zitten ze vier dagen op de camping’. Plots schiet me het beeld van de verlaten Pukkelpopcamping van vorig jaar voor ogen. De gelijkenis met wat ik hier zie is treffend én tegelijk verontrustend sterk. Onze wegwerpmaatschappij was nog nooit zo tastbaar overzichtelijk.