“Conference of de polluters: Arfica don’t want to get boiled, Afica don’t want to get baked, Africa don’t want to get grilled!” De slogans weerklinken luid in de straten omheen het congrescentrum. Op een kleine pick-up net voor de ingang, omstuwd door camera’s en manifestanten, geeft een aanvoerder van de protesten het beste van zichzelf. “Shame on the US, Shame on Canada, Shame on mister Obama. Let the oil in the earth!”
Wat een complex probleem lijkt wordt hier samengevat in enkele woorden. Wat telt: Big Oil of the 99%? Op deze klimaatconferentie in Durban sturen de VS en Canada op een vrijwillige aanpak van het klimaatprobleem aan. Dan eindigen we deze eeuw hoogstwaarschijnlijk met een opwarming van vier graden of meer. Of zoals een Afrikaanse landbouwster het zei: dan worden we gegrild op de velden en in de steden.
De optocht is kleurrijk en luidruchtig. Mensen dansen, anderen lopen gedisciplineerd in blok. Een paar duizend man vult de straten van Durban. Onder hen landbouwersvrouwen uit Zuid-Afrika, in het groen geklede vrijwillige veegploeg, internationale milieubewegingen, antikapitalisten en een grote delegatie die het vegetarisme promoot. Verschillende spandoeken keren zich tegen mechanismen in het Kyoto protocol die de natuur kunnen vermarkten zoals Redd. Andere dringen er op aan dat de onderhandelaars tot een tweede Kyoto periode komen.
Net voor het congrescentrum komen ook de belangrijkste gastvrouwen van de conferentie naar buiten om de betogers toe te spreken: Maite Nkoana-Mashabane, minister van buitenlandse zaken van Zuid-Afrika tevens voorzitter van klimaatconferentie en Christiana Figueres, hoofd van het UNFCCC.
Vooral die laatste slaagde er in de juiste toon te vinden. Ze vertelde een verhaal over een voorstelling die ze gezien had, gemaakt door kinderen. De kinderen hadden haar keer op keer op het hart gedrukt dat er “veel meer nodig is”. Die boodschap wil ze ook tijdens de onderhandelingen brengen. In een duidelijke vingerwijzing naar de rijkere landen stelt ze dat de overgrote meerderheid van de wereldgemeenschap wil dat er een tweede verbintenisperiode komt voor het Kyoto-protocol, zodat de rijkere landen verder de broeikasgasemissies terugbrengen. Tenslotte dragen zij de historische verantwoordelijkheid voor de klimaatverandering.
Mathias Bienstman
