Nee, de saga rond het ACW is duidelijk nog niet gedaan. Donderdag pakt De Tijd op de voorpagina uit met de titel “BBI-directeur: ‘ACW ontwijkt belastingen’”. Het gaat om Karel Anthonissen, één van de vijf gewestelijke directeurs van de BBI. Anthonissen schreef een artikel in ‘t Scheldt.
De Tijd citeert dat artikel. De conclusie van Anthonissen: “De vrienden hebben een sociaal engagement verpakt als een handelsvennootschap. Op 100 miljoen dividenden hadden ze anders 25 miljoen roerende voorheffing betaald, net als u en ik.”
Anthonissen is verder zo eerlijk toe te geven dat hij zijn conclusie trekt op basis van krantenberichten. “De N-VA is het dossier over het ACW niet bij mij in Gent komen afgeven. Het ligt dus niet op mijn bureau en ik kan mijn gedacht zeggen op basis van wat ik weet uit de pers.” De Tijd meldt dat ook.
Wat De Tijd nalaat is wat achtergrond geven bij de figuur Anthonissen. Dat zou je toch verwachten als je een bron zo’n stevige beschuldigingen laat doen. Anthonissen is op zijn minst omstreden. Hij schrijft regelmatig bijdrages voor ‘t Scheldt. De Tijd noemt dat kortweg een “satirisch blad”.
Dat is flatterend voor een nieuwsbrief die door de immer goed geïnformeerde redacteur(s) van het Anti-Fascistisch Front een “extreem-rechts, Vlaams-nationalistisch, oerconservatief katholiek blaadje” wordt genoemd.
Ter illustratie hebben we hierboven enkele fijnzinnige cartoons uit het blad gepubliceerd. In ‘t Scheldt kan je regelmatig lezen welke verschrikkingen blanken moeten ondergaan na de afschaffing van de apartheid. Het blad wordt uitgegeven door Bert Murrath, die in zijn satirische stukken allochtonen graag namen geeft als “Mustafa El Syf-i-lis” en “Mohamed el Zeik”.
Het blad laat zich ook graag gebruiken voor interne afrekeningen binnen het Vlaams Belang waardoor het vroeger zeker een interessante bron was voor blokwatchers.
Anthonissen – die trouwens een merkwaardig parcours liep, hij was ooit nog lid van de politieke raad van Agalev – liet zich een eerste keer opmerken met een artikel in ‘t Scheldt toen hij na de veroordeling van het Vlaams Blok schreef dat dat arrest “een kwalijke blunder” was. Volgens Anthonissen “heeft de Belgische Staat eenzijdig het sociaal contract dat democratie heet opgezegd”, wat een daad van “georganiseerde onderdrukking” is. Hij vraagt zich verder af of zij die door het arrest getroffen zijn “nog gebonden zijn door dat opgezegde contract, zoals bijvoorbeeld tot het betalen van (federale) belastingen.”
Hier hebben we dus een belastinginspecteur die zich afvraagt of het Vlaams Belang wel nog belastingen moet betalen na alles wat hen werd aangedaan.
Later kreeg Anthonissen het ook aan de stok met eurocommissaris Karel De Gucht. De BBI voert een onderzoek naar het vermogen van De Gucht. Anthonissen moest zich uit het onderzoek terugtrekken nadat Het Laatste Nieuws schreef dat hij mogelijk politieke motieven had. In ‘t Scheldt pakte Anthonissen De Gucht hard aan wegens zijn kritiek op het Vlaams Belang.
Moet De Tijd die achtergrond niet geven? Worden lezers zo geen essentiële duiding onthouden? Of is alles toegelaten nu het ACW gewond op de grond ligt?
Wetstraatwatcher van de VRT Marc Vande Looverbosch ging een dag eerder ook nogal losjes om met de waarheid. In De Ochtend kwam hij doodleuk vertellen dat het ACW de grootste klant was van Eubelius, het advocatenkantoor waarvan kersvers minister van Financiën een vennoot is.
Eubelius is het grootste onafhankelijke advocatenkantoor van België en telt bijna 100 medewerkers. Eubelius werkte in het recente verleden voor KBC, Electrabel, ArcelorMittal, Belgacom en UCB. Miljardenbedrijven als ArcelorMittal en Electrabel zijn volgens Vande Looverbosch dus kleinere klanten dan een sociale beweging als het ACW.
Het ACW is aangeschoten wild en voor journalisten is dat blijkbaar een vrijgeleide om het grof geschut boven te halen.
