Het ACV-congres ging
over ‘zeggenschap’. Inspraak dus in bedrijven, regeringsbeleid en in
de vakbond zelf. In het Duitse systeem van mittbestimmung spelen
vakbonden een rol in de raad van bestuur van bedrijven. Zover wil het
ACV niet gaan, maar toch werd het voorstel om werknemers als
waarnemer toe te voegen aan de raad van bestuur op tafel gelegd.

Het voorstel werd
unaniem naar de prullenmand verwezen. “Wij blijven vasthouden aan
ons huidig zeggensschapsmodel via ondernemingsraden, comités PB,
syndicale afvaardiging en de eigen overlegorganen in de openbare
sector en het onderwijs.” De vakbond wil dat model versterken maar
er komen dus geen experimenten met waarnemers. In dezelfde zin wordt
financiële participatie van werknemers in het bedrijf afgewezen.

In de 81
krachtlijnen die op het congres voorlagen, gaat nogal wat aandacht
naar diversiteit: gelijkheid tussen mannen en vrouwen en meer
aandacht voor werknemers met een migratieachtergrond. De vakbond gaat
ervoor zorgen dat de militantenkernen in bedrijven een afspiegeling
zijn van het personeelsbestand. Opvallend is ook dat het ACV zich
gaat verzetten tegen elk verbod op religieuze of levensbeschouwelijke
symbolen.

De komende maanden
en jaren gaat het ACV ook het debat heropenen over een collectieve
arbeidsduurvermindering met loonbehoud.

De vakbond hield ook
het stakingswapen en alle andere actiemiddelen tegen het licht. Het
ACV zet in op samenwerking met organisaties die dezelfde doelen
nastreven en wil ook een breder draagvlak creëren rond de acties,
door bijvoorbeeld bondgenootschappen te sluiten met gebruikers van
openbare diensten. Die zullen creatiever en vernieuwender zijn. Al
werd eraan toegevoegd dat het stakingswapen zal gebruikt wordt als
dat nodig is.

Betogen en vandalisme

De discussie over
actiemiddelen gaf aanleiding tot een bewogen toespraak van Ferre
Wyckmans, algemeen secretaris van de christelijke bediendevakbond.
Hij slaagde er daarmee in om een krachtlijn met een veroordeling van
geweld en vandalisme op betogingen te schrappen. “Zonder de
betoging van 6 november had die krachtlijn hier niet gestaan. De
media focusten op het geweld op het einde van die betoging maar de
ware geschiedenis zal oordelen dat dit een betoging zonder weerga was
met 120.000 syndicalisten en andere mensen die op straat kwamen tegen
de regering. Wij zijn al 127 jaar een verantwoordelijke vakbond
zonder krachtlijn over geweld en vandalisme en dat zullen we ook de
komende 125 jaar zijn”, aldus Wyckmans.

ACV-voorzitter Marc Leemans haalde als vanouds zwaar uit naar de
rechtse regering. Al somde hij ook op wat de vakbonden met hun acties
al gemilderd hadden. “Het ACV sprong in elk mogelijk gaatje om tot
oplossingen te komen. Wij schrikken er niet voor terug om onze handen
eens vuil te maken, voor onze leden en voor alle werknemers”, zegt
Leemans.

Leemans belooft dat het verzet tegen deze regering nog niet buiten
adem is. “We zitten op een gevaarlijk hellend vlak van harteloos
beleid, zonder mededogen, zonder medeleven. Een Staatssecretaris voor
Asiel en Migratie die – in de uren na de verschrikkelijke ramp in de
Middellandse Zee, waarbij honderden gewone mensen hun wanhoopstocht
naar een beter leven met de dood bekochten – durft opperen dat men
beter niet meer boten onderschept omdat het anders een aanzuigeffect
heeft. Een Vlaamse vice-Minister-President die vindt dat racisme
relatief is. En die als Minister van Armoede uitkraamt dat je toch
geen geld verspilt aan dure kinderopvang voor
werkloze armen, om te verhinderen dat “die kinderen thuiszitten of
meegenomen worden op café”. Een federaal parlementslid dat vindt
dat werklozen harder naar werk zullen zoeken “als ze hun rekeningen
niet meer kunnen betalen”. En als ze van Berber-afkomst zijn, dan
ziet hun partijvoorzitter een duidelijk verband met verhoogde
criminaliteit. Het belooft niet veel goeds als hun federale
fractieleider aankondigt dat ze in de komende weken hun
partijprogramma nog harder naar voren duwen. Met een campagne van 1
miljoen. Is dit om recht te praten wat heel krom is? Deze coalitie
tilde zich voor vijf jaar in het zadel. En dus mag ze rekenen op vijf
jaar van verzet.”

In het kader van dat verzet kondigde de
ACV-voorzitter ook juridische procedures aan
tegen de indexsprong. “We kregen die niet
van tafel. Niet via actie. Niet via overleg. En dus vragen we een
vernietiging via het Grondwettelijk Hof. De federale overheid kan
algemene maatregelen nemen inzake inkomens. Maar dit is niet
hetzelfde als selectief enkel de werknemers en sociale uitkeringen
treffen en bijvoorbeeld niet de verhuurders en al die andere inkomensgroepen
die veel beter tegen een stootje kunnen.”

De vakbond wil ook van zich laten horen in de
discussie over de tax shift. “Het ACV
beet zich vast in de rechtvaardige fiscaliteit, in de tax shift, in
de eerlijke vermogensfiscaliteit, in een voldragen
vermogenswinstbelasting. En we lossen niet. Onder geen beding! Het
eindresultaat hebben we niet in handen. Deze regering zegt dat dit
geen materie is van overleg met sociale partners. Maar ze zal ons
niet verhinderen dat we er syndicale materie van maken.”