Opinie, Nieuws, Milieu, Samenleving, Lokaal, Brugge, Dierenactivisten, Dolfinarium -

Actievoerders vragen sluiting Brugs Dolfinarium

Actievoerders vragen sluiting Brugs Dolfinarium
maandag 16 april 2012 11:55

BRUGGE – Zaterdag 14 april betoogden enkele tientallen actievoerders voor het Dolfinarium in Brugge. Ze eisen de sluiting ervan, en bij uitbreiding de sluiting van alle dolfinaria in Europa. Het is immers wel voldoende duidelijk dat de levenskwaliteit van dolfijnen sterk daalt in gevangenschap …

De directie van het Brugse Dolfinarium spreekt dit tegen. “Onze oudste dolfijn is 46 jaar. Het is zelfs bewezen dat ze langer leven in gevangenschap. Het aantal geboorten ligt ook hoog. Ons dolfinarium werd in november vorig jaar nog grondig gecontroleerd door de mensen van EAAM (nvdr: European Association for Aquatic Mammals) en daar kwamen wij zeer goed uit. Haar richtlijnen zijn nog strenger dan de Belgische wet. In de Europese Unie mogen dolfijnen in gevangenschap trouwens ook niet vrijgelaten worden”, onderstrepen Bernard Logghe en Geertrui Quaghebeur van het Boudewijn Sea Park.

(uit Het Nieuwsblad online, de berichtgeving op de site van De Morgen was identiek.)

In de reguliere media was het item hiermee afgesloten. Enig bronnenonderzoek werkt echter toch wel verhelderend in dit ‘debat’. De directeur noemt de EAAM als zijn bron. EAAM is een belangenorganisatie van dierenwetenschappers en andere professionelen en organisaties van dierenhouders zoals dolfinaria.

Ook naar het Brugse Dolfinarium werd in de periode tussen april 2009 en september 2010 onderzoek gevoerd in het kader van een pan-Europees onderzoek voor ENDCAP door de Born Free Foundation, de EU Zoo Inquiry 2011. Resultaten van dit onderzoek vind je op: www.euzooinquiry.eu. Ik moet bekennen dat ik de ‘zeer goede’ resultaten uit een onderzoek van de EAAM niet heb teruggevonden.

Dolfinaria en hun belangengroepen binnen de EAAM schermen er vaak mee dat ze door onderzoek en kweekprogramma’s de soorten in stand houden. Ook de Europese richtlijnen schenken hier veel aandacht aan. Ik las echter dat kweekprogramma’s voor dolfijnen in gevangenschap nergens erg succesvol zijn, de levensverwachting van deze dieren is beduidend lager dan in de vrije natuur.

Toch worden nog dieren gevangen genomen en naar dolfinaria getransporteerd. (In Brugge verblijven twee gevangen genomen dolfijnen.) De jacht op en het gevangen nemen van dolfijnen wordt heel goed beschreven in de bekroonde documentaire ‘The Cove’. Het moge duidelijk zijn dat gevangenneming van dolfijnen en andere grote zeedieren veeleer contraproductief werkt.

Hun grote vijand is en blijft de mens, met in zijn gevolg de klimaatverandering. Waarom houden we die mistoestanden dan nog in stand? In een informatietijdperk als het onze heb je geen dolfinarium nodig om dolfijnen te zien. De educatieve functie van een dergelijke instelling is een farce. We houden dus een tamelijk grote jacht op grote zoogdieren in stand, louter voor ons eigen vermaak …

Als kind bezocht ik ooit een dolfijnenshow. Mijn reactie was toen diep medelijden met die grote dieren die steeds maar weer kleine rondjes moesten zwemmen in een klein bassin. “En als je de andere dolfijnen niet leuk vindt, kan je nooit naar je eigen plekje!”

De volwassenen probeerden me ervan te overtuigen dat die dieren niets anders kenden en best gelukkig waren. Nu lees ik dat dolfijnen zich in de vrije natuur honderden kilometers in een paar dagen verplaatsen, dat ze in ‘zelfgekozen’ familiebanden leven, en zich vaak even terugtrekken van de anderen bij sociale conflicten … En hoe ze veranderen in gevangenschap, stressgedrag vertonen. Je moet geen wetenschapper zijn om te beseffen dat die dieren lijden.

Wat hebben ze eigenlijk gedaan om zo behandeld te worden? Is hun onnatuurlijke habitat nodig om onze fantasieën in stand te houden? Ik heb allerminst iets tegen verhalen en mythes. Maar waarom feiten en fictie mengen in een cocktail die alleen de consumptiemens tijdelijk ten goede komt?

Moeten we echt grote zeedieren gevangen houden, gewoon om in real life hun ‘glimlachende gezichten’ te zien, en hun dolle kunstjes? Zijn we zo oncreatief dat we geen vermaak kunnen hebben zonder een dierenpopulatie in groot gevaar te brengen? Ik denk het niet.

We zijn vaak alleen maar cynischer en apatischer geworden. Er is zoveel onrecht in de wereld, we horen het niet meer. Maar dergelijke acties hebben wel degelijk zin. Als iets aandacht krijgt, is de respons van veel mensen groot: online petities hebben bijvoorbeeld al vaker voor verandering gezorgd. Laten we een eind maken aan al dat zinloze dierenleed.

take down
the paywall
steun ons nu!