Op 25 november wordt jaarlijks wereldwijd aandacht gevraagd voor geweld tegen vrouwen. Toch zijn Iraanse vrouwen elke dag, maand en zelfs decennia lang onderwerp van aanhoudend geweld.
Nafiseh Khoshkesht
Dit systematisch, structureel en door de staat georganiseerde geweld heeft verschillende generaties de voorbij 40 jaar getroffen. De Iraanse overheid heeft de voorbije vier decennia in de naam van Islam en Sharia zich de recht toegeëigend om zich met het meest privézaken van Iraniërs tee bemoeien en die te onderwerpen aan zijn zelf geïmproviseerde Islamitische regels en wetten. Als Iraanse vrouwen in binnen- en buitenland zijn we ons meer dan ooit bewust van de mechanisme van deze dagelijkse onderdrukking namens Islam maar helaas door de doorgedreven repressie zijn we er nog niet in geslaagd om zich van deze systematische vernedering en onderdrukking te bevrijden.
De waslijst van de zelf geïmproviseerde Islamitische regels en wetten om vrouwen onder de knoet te houden is erg lang. Maar bij wijze van een schoolvoorbeeld beperk ik mee hier tot één van de meeste symbolische onderdrukkingsvormen van deze moorachtige staat ten aanzichten van vrouwen.
40 jaar geleden, na de revolutie van 1979 waarbij de Shah van Iran verdreven werd, imponeerde de Islamitische staat de wet om de vrijheid om zich naar eigen dunken aan te kleden aan banden te leggen. Deze wet trof de vrouwen het zwaarst. Nog steeds voeren de Iraanse vrouwen een dagelijkse strijd om zich niet verplicht te moeten sluieren. Deze “Islamitische” wet neemt de zelfbeschikkingsrecht van alle vrouwen die zich binnen de nationale landsgrenzen van Iran bevinden. Ja, anno 21ste eeuw is zo’n primitieve behandeling van de helft van de bevolking onvoorstelbaar!
De meisjes in Iran worden vanaf hun 7de verplicht om een sluier, lange mantel en broek te dragen in publieke ruimten. Geen enkele school in Iran laat meisjes zonder Hijab (gesluierd) onderwijs volgen. 40 jaar lang wordt verplichte Hijab namens Sharia opgelegd op vrouwen. Wie aandurft om zich niet gesluierd in de publieke ruimte te begeven wordt bij wet gestraft. Zweepslagen, opsluiting, fysische, psychische en sociale vernedering en marginalisering is het lot van de meisje en vrouwen die deze barbaarse wet ongehoorzamen.
De verplichte Hijab wordt gehandhaafd door morele politie die in de straten vrouwen en meisjes vaak hardhandig aanpakt en ze afdwingt om de “Islamitische” kledijvoorschriften na te leven. Sinds december 2017 hebben een groep moedige vrouwen het recht in eigen hand genomen. Ze binden hun witte (witte sluiers zijn recent uit gegroied tot een teken van vreedzame protest tegen verplichte hijab) sluier vast aan een stok, staat op een verhoging en houden ongesluierd hun sluier als een vlag recht in de lucht. Deze actie begon voor eerst door Vida Movahed in de Revolutiestraat in Teheran maar kreeg snel veel navolging in de rest van het land. Alle vrouwen die in navolging van Vida Movahedi aan de vreedzame protest deelnamen en zich ontsluierden, de vrouwen van de revolutiestraat genaamd, werden allen gearresteerd, werden gestraft of wachten hun straft af.
Uit solidariteit met deze dappere vrouwen heb ik op 25 november, de Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen, actie gevoerd op Paelaert Plein te Brussel want zelfbeschikkingsrecht is een basis recht voor iedereen ongeacht slacht, religie en nationaliteit.
Link Vida Movahedi:https://www.bbc.com/news/av/world-middle-east-42954970/iran-s-hijab-protests-the-girls-of-revolution-street
