Deze werknemers vrezen terecht dat de franchisering van Delhaize en Mestdagh een begin is van het experimenteren met tactieken door werkgevers om de onderhandelingsprocedures van de werknemers te ondergraven. Het franchise ondernemingsmodel die Delhaize reeds toepast in haar winkels vraagt grotere flexibiliteit: 7/7 open, langere werktijden en lagere lonen.
De regelgeving tussen beide businessmodellen verschilt grondig, in het nadeel van de werknemers. In de kleinere franchise-winkels vervalt de verplichting van vakbondsvertegenwoordiging. De beloftes van Delhaize dat het werknemersstatuut zal meegenomen worden naar de franchise winkels wordt terecht op scepsis onthaald. En wie kan hen daar vertegenwoordigen in loononderhandelingen?
In zijn opiniestuk in SAMPOL (april 2023), “De verdeel-en heersstrategie van Delhaize”, schrijft Tim Christiaens het volgende: “De arbeidsmarkt is….een arena voor tegenstrijdige belangen of, ik durf zelfs zeggen, klassenstrijd. De markt en marktconcurrentie bepalen hoeveel welvaart gecreëerd wordt, maar de sociaal-politieke strijd rond onderhandelingen- en arbeidsrechten bepaalt hoeveel marktwerking en -concurrentie toegelaten is en aan welke voorwaarden. De arbeidsmarkt is geen natuurverschijnsel maar het product van al dan niet bewust politiek beleid. De geleidelijke ontmanteling van het arbeidsrecht en de neergang van de vakbonden eisen daar hun tol.”
De vakbonden reageren en willen geen erfenis van sociale dumping aan hun kinderen overlaten. En dat er belangen op het spel staan is heel duidelijk: het geweld van politie en het sturen van deurwaarders om de staking te breken toont de urgentie om samen sterk te staan.
Marie Jeanne Vanmol
