Bart Staes noemt de actie tegen genetisch gemanipuleerde aardappelen in Wetteren een vorm van democratische strijd. En gelijk heeft hij. Want in een tijd waarin het beleid in eerste instantie in het teken staat van economische belangen en politici in de eerste plaats luisteren naar industriële drukkingsgroepen, lijkt het de enige manier te zijn voor de burger om gehoord te worden en het algemeen belang te verdedigen.
Neem nu bijvoorbeeld de problematiek van elektromagnetische straling. Al meer dan vijftien jaar offeren georganiseerde burgers hun vrije tijd en energie op aan het sensibiliseren over deze kwestie die intussen catastrofale proporties heeft aangenomen. Al meer dan 15 jaar roepen ze op tot dringende voorzorgsmaatregelen, daarin gesteund door onafhankelijke wetenschappers, een bijna uitgestorven soort. Dit alles op een uiterst vreedzame manier en vanuit het uitgangspunt dat politici oor zullen hebben naar rationele argumenten. Zeer naïef, zo is gebleken. Na 15 jaar onafgebroken inzet moeten deze burgers echter vaststellen dat er hoegenaamd niets is veranderd, integendeel. Politici negeren onverstoord de oproepen vanuit de bevolking en laten zich gewillig lijmen door de telecomoperatoren.
Neem nu Joke Schauvlieghe, die het advies van wetenschappelijke experts straal negeerde en een stralingsnorm installeerde die bijna 7 keer meer straling toelaat dan wat de Hoge Gezondheidsraad redelijk acht. Bovendien liegt en bedriegt Schauvlieghe schaamteloos wanneer ze stelt dat het gaat om een strenge norm, strenger dan de vorige federale norm. In de realiteit is deze norm absurd laks, mede dankzij het (gedocumenteerde) lobbywerk van radio-amateurs, en biedt ze geen enkele bescherming tegen deze straling die de Wereldgezondheidsorganisatie nu toch eindelijk als kankerverwekkend heeft erkend. Of neem Minister Smet die weigert maatregelen te nemen tegen draadloos internet op school, blijkbaar totaal onverschillig voor de mogelijk ernstige gezondheidsrisico’s die kinderen op termijn lopen. Of Minister Van Quickenborne die niet eens reageert op de meer dan 8.600 handtekeningen tegen de komst van een vierde operator.
Moeten we echt gsm-masten beginnen neerhalen en wifi-antennes uittrekken vooraleer men eindelijk iets zal ondernemen?
Dit alles wordt nog versterkt door het quasi totaal gebrek aan diepgravende, kritische onderzoeksjournalistiek die deze schandalen kan blootleggen en het schaarser en schaarser worden van niet bevooroordeelde, onafhankelijke wetenschappers.
Asbest, lood in benzine, straling, tabak, opwarming van het klimaat, … het is altijd hetzelfde liedje en mensen zijn het gewoon beu. In zo’n klimaat is de zogenaamd ‘gewelddadige’ actie in Wetteren (hoeveel doden waren er ook al weer?) te begrijpen. Politici roepen dit zelf over zich af door het systematisch negeren van bezorgdheden vanuit de bevolking.
En gezien de intieme verstrengeling van universiteit en bedrijfsleven moeten ook wetenschappers zich niet verbazen over een toenemend wantrouwen in hun beweringen. Als ze dit soort acties in de toekomst willen vermijden zullen ze zich dringend moeten beraden over wat er zoal misloopt in onze democratie en in de wetenschap.
