De komende twee dagen zal de Raad van EU-ministers achter gesloten deuren ‘onderhandelen’ over de vangstquota van de EU voor volgend jaar. Jaar na jaar worden doelstellingen vastgesteld die hoger liggen dan het door wetenschappers geadviseerde niveau. In plaats daarvan volgen de ministers het advies van industriële visserijlobbyisten.
De ‘vissenkoppen’ van Ocean Rebellion vertegenwoordigen het boze gezicht van de visserij en de beleidsvorming met gevestigde belangen. Aan de voorkant zien ze er gladjes en zakelijk uit maar wanneer ze zich omdraaien zie je de aard van hun maskers: ‘vissenkoppen’ waarvan het lichaam bruut is weggerukt. De gedaantes lekken bloed op de grond, ze verpletteren vis in hun handen en onder hun voeten. Zij zijn het ware gezicht van de industriële visserij en de politici die de wetenschap negeren en de overbevissing jaar na jaar laten doorgaan. Zij zijn alleen geïnteresseerd in het geld dat ze verdienen met het voeren van een oorlog tegen vis, zij plegen ecocide door hebzucht. Ze halen alles uit de oceaan, terwijl ze hun vuile zaakjes en nog vuiler beleid groenwassen.
Foto: Ocean Rebellion
Foto: Ocean Rebellion
De dode vis vertegenwoordigt wat uit de zee wordt gehaald boven de natuurlijke capaciteit van de Oceaan om zich te herstellen, en de naar schatting 400 miljoen ton zeeleven die in de afgelopen 65 jaar incidenteel is gedood. Het gaat om dood overboord gegooid, ongewenst zeeleven zoals dolfijnen, haaien en schildpadden. Deze verspilling van leven is het resultaat van jarenlange roekeloze beleidsvorming.
Foto: Ocean Rebellion
Foto: Ocean Rebellion
Foto: Ocean Rebellion
In de jaren vijftig heeft Europa (en de wereld) de oorlog verklaard aan de vis. We overbevissen de oceanen nu in zo’n tempo dat sommige zeeën al bijna leeg zijn, zoals de Middellandse Zee, de meest overbeviste zee ter wereld, een zee die vandaag in Brussel wordt besproken. Deze industriële visserij drijft kleine vissersgemeenschappen tot op de rand van overleven, vernietigt het leven in zee en kostbare kustgebieden, vernietigt beschermde mariene gebieden en verstoort het delicate evenwicht van het mariene ecosysteem.
De EU moet nù handelen om de industriële overbevissing te stoppen voordat er geen vis meer in de zee is. Sophie Miller van Ocean Rebellion zegt: “Wij eisen dat de EU de waarheid vertelt over destructieve vismethoden en onmiddellijk een einde maakt aan de overbevissing en de constante greenwashing door lobbyisten van de industriële visserij.”
Suzanne Stallard van Ocean Rebellion voegt daaraan toe: “De EU moet de waarheid vertellen over de uitputting van de Oceanen. Terminologieën zoals ‘visbestanden’ of beschrijvingen zoals ‘nog niet volledig bevist’ impliceren een industrieel perspectief op iets dat we zouden moeten proberen te beschermen alsof ons leven ervan afhangt – want dat doet het.”
Andrew Darnton van Ocean Rebellion zegt: “Als een soort eenmaal is uitgestorven, is die voor altijd verloren. We mogen vangstmethoden die uitsterving mogelijk maken niet aanmoedigen, we moeten het zekere voor het onzekere nemen en minder vissen om te voorkomen dat het bestand instort. Maar als we op industriële schaal blijven vissen en het wetenschappelijk advies negeren, zullen we gewoon eindigen met een lege zee.”
Rob Higgs van Ocean Rebellion besluit: “We hebben bijna alle wilde eiwitten op het land opgegeten, we zijn nu op weg om hetzelfde te doen met de oceanen. Dit betekent dat we ze leeg en uitgeput achterlaten, daar waar vissen ooit vrij rondzwommen. We moeten nu een einde maken aan overbevissing, bodemvisserij en industriële visserij om de vispopulaties een kans te geven zich te herstellen. Dat zal ook een impact hebben op de opwarming van het klimaat, omdat de koolstof die vroeger door mariene organismen werd opgeslagen zal vrijkomen. Daarom zijn de afbraak van de mariene biodiversiteit en de klimaatnoodsituatie min of meer dezelfde zaak. We kunnen het een niet oplossen zonder het ander, en het doden van de oceanen zal elke realistische kans op het redden van het klimaat en onze samenlevingen beëindigen.”
Ocean Rebellion eist dat de EU-ministers de commerciële belangen van de industriële visserij negeren en beginnen luisteren naar de wetenschap. Ze moeten het mariene ecosysteem centraal stellen in het visserijbeleid van de EU door een einde te maken aan de overbevissing, alle industriële visserij in EU-wateren te verbieden en alle industriële visserij door de EU-vloot in extraterritoriale wateren of in de wateren van andere staten. Alle vroegere subsidies aan industriële vissers moeten worden gebruikt om visserij met een lage impact aan te moedigen, via overgangssubsidies voor werknemers in de industriële visserij en subsidies voor de ambachtelijke (traditionele kleine bootjes) visserijsector.
Onderneem hier actie:
Word lid van Ocean Rebellion op: https://oceanrebellion.earth/
Doe mee aan de Ocean Rebellion viscertificeringsregeling: https://oceanrebellion.earth/
