In 2007 vertrok hij
naar Libanon en nu is hij terug. “Ik zag wel wat verandering in het
straatbeeld dat nog veel diverser geworden is, maar het debat en ook
de statistieken vertelden me meteen dat er weinig veranderd is. Het
lijkt zelfs eerder verergerd te zijn. Er is geen beleid of politieke
wil aanwezig om er iets aan te doen”, zei Dyab Abou Jahjah.

Abou Jahjah legde
uit hoe zijn denken geëvolueerd is. AEL was een beweging die heel
hard bezig was met identiteit. Zijn nieuwe beweging zal dat minder
zijn. “In 2009 richtte ik met activisten uit andere Arabische
landen Volksinitiatief op, een beweging die pleit voor een inclusief
pan-Arabisch burgerschapsproject. Identiteit is belangrijk binnen een
emancipatiestrijd en zeker binnen de opvoeding. Ik laat mijn kinderen
kennismaken met Arabische muziek. Maar de polarisering is vandaag zo
diep en mensen plooien zo sterk terug dat het identitaire discours
een doodlopende weg is.”

Volgens Bert Anciaux
die samen met Peter De Roover (N-VA) enkele stellingen uit het boek
kreeg voorgeschoteld, gaat Abou Jahjah iets te snel voorbij aan het
belang van identiteit. “Elke gemeenschap moet zichzelf kunnen
blijven. Alleen zijn we van een open houding geëvolueerd naar een
assimilatiediscours en wordt ons wijsgemaakt dat de monocultuur het
ideaal is”, aldus Anciaux.

Peter De Roover
hamerde op het Vlaamse wij-gevoel. Hij kon en wou het niet definiëren,
maar het toont zich bijvoorbeeld in de manier waarop Etienne
Vermeersch ons denken beïnvloedt en zijn Finse tegenhanger niet.

Laboratoria

De stad is van
ons, zo luidt de titel van het boek. Dyab Abou Jahjah meent dat de
stad het DNA van de toekomst in zich draagt. De toekomst zal in de
steden gemaakt worden. Steden kunnen de laboratoria worden waar die
nieuwe, hybride identiteit tot stand komt.

In zijn boek schetst
hij drie toekomstscenario’s: twee doembeelden en één hoopvol
verhaal. In het eerste doembeeld vlucht de gegoede blanke klasse weg
uit de steden en worden steden een dumpingplaats van armoede en
uitsluiting.

In het andere
sombere scenario worden de armen net weggejaagd door gentrificatie.
“Door mensen weg te jagen creëer je onleefbare banlieus. Sommige
van die blanke nieuwkomers in arme wijken gedragen zich echt als
missionarissen”, zei Abou Jahjah.

Volgens hem kan je
armoede enkel oplossen door te investeren in mensen, door de armen op
te tillen tot de middenklasse. “Daarom noem ik N-VA een gevaarlijke
partij. Niet wegens het racisme, wel wegens het
sociaal-economische programma”, zei Abou Jahjah.

Abou Jahjah had het
ook even over zijn nieuwe beweging. “Dat wordt geen politieke
partij want daarvoor zitten er te veel mensen in met verschillende
ideologische achtergronden”, zei Abou Jahjah. “Het wordt een
beweging die identiteit wil depolitiseren en socio-economische
problemen de-etniseren.”

De stad is van ons verscheen bij Uitgeverij Pelckmans