VOKA en hun politieke vazallen moeten dringend eens stoppen met de aanvallen op de index. Het is immers door hun niet aflatende geldhonger dat de prijzen stijgen en dan ook (na 4 maanden) een afgevlakte gezondheidsindex volgt. Door deze afvlakking is hij dus al minder dan het behoud van de koopkracht. Volgens de CRB (de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven) was de Belgische loonhandicap tegenover onze belangrijkste handelspartners (Nederland, Frankrijk en Duitsland) 4,65%. Maar het patronaat weigerde rekening te houden met de miljarden subsidies die de bedrijven krijgen door allerlei RSZ-verminderingen. Wanneer we daar wel rekening mee houden dan daalt de Belgische loonhandicap tot 1,25%. Tegelijkertijd is volgens diezelfde CRB de productiviteit van de Belgische werknemers 6,9% hoger dan onze buurlanden. Kort gezegd: België heeft geen enkele loonhandicap maar het zijn onze buurlanden die er één hebben van 3,15% tegenover België. Of nog anders gezegd, wij verdienen 3,15% te weinig tegenover onze buurlanden. Maar zelfs met deze 3,15% komen we nog niet aan dezelfde koopkracht van onze buren. Dat komt omdat onze bedrijven, wanneer de grondstoffenprijzen stijgen dat veel meer doorrekenen in de consumentenprijzen dan economisch verantwoord en meer dan in onze buurlanden. Ik vind dat niet uit. Dat staat ook in het rapport van de CRB. Daarnaast hebben we nog eens de duurste energieprijzen uit de EU wat onze koopkracht ook aantast. Het hervormen van de index (vanzelfsprekend bedoelt men daarmee een hervorming ten nadele van werknemers en ten voordele van de aandeelhouders) is dus voor niks nodig, integendeel. Er zijn meer argumenten om de vroegere index te herstellen (er is niks gezond aan de gezondheidsindex) en deze echt toe te kennen i.p.v. in een afgevlakte vorm. De waarheid heeft ook haar rechten.