Samenleving, België, Antwerpen, Antwerpen, Daklozen, De Steenhouwer, Sociaal restaurant - StampMedia

Aan tafel met daklozen

December 2010. Niet eens putje winter en toch al Siberische temperaturen. Een eenzame bedelaar trotseert de koude en ik vraag me af hoe hij in godsnaam aan eten zal geraken.

dinsdag 8 maart 2011 07:13

Spread the love

De Steenhouwer is een sociaal restaurant in hartje Antwerpen. Mensen die het financieel moeilijk hebben, kunnen er elke ochtend terecht voor voedselpakketten. Ook kunnen ze er beroep doen op een verpleegster, kapper en pedicure of computer. Iedere weekdag biedt het restaurant voor anderhalve euro een warm middagmaal aan. Vandaag: aardappelen met wortelen, vissticks en currysaus.

De Steenhouwer zit afgeladen vol. Ik schuif aan bij een groep jonge daklozen en vraag hen wat het straatleven voor hen betekent. “Het is een stempel”, vertelt Kevin, 33 jaar en dakloos. “Eens mensen weten dat je van het OCMW leeft of dat je in den bak gezeten hebt, is het om zeep. Maar geef mij een kans en ik grijp ze.” Een blonde jonge vrouw bevestigt zijn verhaal. Ze is vijfentwintig en verslaafd aan heroïne. Op haar trui hangen opgedroogde bloedspatten. Maar voorts ziet ze er doodnormaal uit. Voorzichtig vraag ik hoe ze de maaltijd betalen. Tot mijn verbazing blijken ze altijd wel aan geld te komen.

Heroïne

“Heroïne is gemakkelijker te krijgen dan weed”, vertelt Tim. Hij had een goed leven. “Ik werkte voor het leger. Maar sinds mijn vrouw vermoord is, heb ik het wat laten hangen. En eens heroïne je te pakken heeft…” Hij lacht timide en zegt dat hij zich schaamt voor gisteravond. “Zo heb je mij nog niet vaak gezien, hé Kevin.” Na vijf happen staat hij op en rent richting de toiletten. “Dat is van de heroïne”, zegt Kevin, “Het veegt u van de kaart. Je gaat knock-out. En de volgende dag houd je niets binnen.”

Even later schuift een nieuwe gast bij ons aan tafel. Met twee volwassen kinderen en een scheiding achter de rug heeft ook hij het moeilijk. Gelukkig houdt Kevin de moed erin en kan de man na een tijdje weer lachen. “Kom maar af als ge kunt vanavond!” De onderlinge kameraadschap is groot.

Achter de toog

De Steenhouwer draait vooral op vrijwilligers. Achter de toog staat Wim. Hij werkte jarenlang als jurist bij een bank, maar is inmiddels gepensioneerd. Subtiel wijst hij me een oude, kleine vrouw aan. “Dat is een echte. Die leeft al dertien jaar op straat.” Wims kijk is door de jaren wel veranderd. “Ik ben altijd fan van het sociale vangnet geweest. Maar hier zie je soms dat het een hangmat wordt.”