Aan alle vrouwen (en mannen)
Emancipatie, Vrouwenrechten, Slavernij -

Aan alle vrouwen (en mannen)

vrijdag 4 januari 2013 14:15
Spread the love

Ik beloof mezelf vaak (genoeg) om me wat minder druk te maken in wereldlijke dingen.
In aangelegenheden die invloed hebben op ons ‘hebben’ en ‘zijn’.
(vermits deze 2 werkwoorden de basis vormen van iedere taal en werkwoordvervoegingen – oh lala wat een symboliek –)
Maar hoe hard ik ook probeer; ik kan het niet loslaten.
Deze bedenking wil ik dan ook graag met jullie delen.

Ik schrijf deze brief, niet omdat ik hem MOET schrijven, maar omdat ik voel dat ik hem WIL schrijven.
Een brief die jullie allemaal aanbelangt. En bij uitbreiding eigenlijk ook onzen mannelijke mensgenoten.
Ik schrijf deze brief omdat -wij als vrouwen-, nog steeds niet krijgen wat ons toehoort:
het recht, naast vrouw, ook mens te zijn.
-alsof vrouwen niet menselijk zijn-

Wat maakt dat wij ons, als vrouw en als mens, zo makkelijk in een positie laten wringen die, volgens mannelijke normen, zo perfect bij ons past?

Dat we, wellicht uit verblinde naïviteit, zonder morren, een rollenpatroon opnemen dat niet door onszelf werd gekozen?
En dat we ons vaak zomaar bij ons lot neerleggen?

Wat maakt dat we zo weinig behoefte hebben om het juk, dat ons werd aangebonden, van ons af te werpen en ZELF te kiezen wie we willen zijn en welke richting we op gaan?

Dat we ZELF de discussie over ‘ons’ niet aangaan en anderen uit onze naam laten spreken? En dat we geloven dat -moest ie al bestaan- god een man is dat ons -als vrouw- zou gecreëerd zou hebben uit de rib van een man, waardoor we hem eeuwig dankbaar moeten zijn?

Dat we ons laten reduceren tot ‘de oorzaak van al het kwaad’?
En dat we, door onze grote overredingskracht, onze religies makkelijk overdragen op onze kinderen, en hier -door uitdragers van diezelfde religies- zeer slecht voor beloond worden? (lees: we worden -hoe dan ook- gedoemd tot slavernij)

Het maakt niet uit uit welke windstreek we komen, welke religie we aanhangen of welke politieke strekking we meedragen;
wij -vrouwen- moeten gewoon kei hard op onze strepen staan. En onze rechten opeisen.
-mensenrechten-

En het gaat niet over het al-dan-niet dragen van een BH, hoofddoek of keukenschort, het gaat ook niet over kinderen en gezin laten primeren op een carrière; het gaat er over dat al dit onze VRIJE KEUZE hoort te zijn, net zoals onze mannelijke mensgenoten die keuze hebben. En dat we op dezelfde eerlijke manier horen beloond te worden voor hetzelfde werk dat we uitvoeren.

Het is waar, onze wettelijk positie is ondertussen verbeterd. Maar tussen woord en daad ligt nog een grote wereld van verschil.
Want zijn we werkelijk vrij en onafhankelijk? En hebben wij de volledige ontwikkeling van ons ‘zijn’ bereikt?
De normale beoefening van al onze krachten en begaafdheden benut?!

Lieve vrouwen al te saam, onze keuzevrijheid staat niet in de Flair te grabbel, vermomd als één of andere wedstrijd of test,
ligt ook niet in de etalage van één of andere hippe (internet)boetiek, wordt ons ook niet zomaar cadeau gedaan door één of andere man waar we ons afhankelijk van opstellen.

Onze keuzevrijheid dienen wij op te eisen in de reële wereld daarbuiten.
Die wereld begint bij onze eigen ouders. En die vrijheid horen wij door te geven aan onze kinderen.
Af te dwingen op school, onze (potentiële) werkgever, onze heren en vrouwen politici
-wereldwijd-

Want zie je, zolang wij instemmen met hoe het er nu aan toe gaat, zullen ook onze kinderen slachtoffer zijn van het niet-toekennen van onze mensenrechten. En zullen onze kinderen op hun beurt ook hun ogen blijven sluiten.

Een bezorgde vrouw
-mens-

take down
the paywall
steun ons nu!