Via een gunstige wind kwam het Aalsters bestuursakkoord op de tafel terecht van de ‘Noig Verontruste Aalstenaars’. Dit akkoord circuleert op 10 gedrukte exemplaren, evenveel als er leden zijn van het College van Burgemeester en Schepenen.

Het gaat hier om een zogenaamde ‘gecoördineerde versie’, die 66 bladzijden telt. Daarnaast bestaat er nog een ‘integrale versie’ op 4 exemplaren. Daarover beschikken we (nog) niet.

Samengevat ademt het akkoord een autoritaire geest uit tegenover de leden van de meerderheid, en bevat het heel wat asociale elementen. Voor de inschrijving van ‘niet-Aalstenaars’ wordt gedacht aan aparte loketten, waarbij onder meer politieagenten zouden ingezet worden.

Democratie ‘nieuwe stijl’

Het akkoord zegt dat het College van Burgemeester en Schepen ”collegiaal” wil beslissen, althans in de mate van het mogelijke. Alleen in het slechtste geval kan er gestemd worden. Toch wordt aan de gemeenteraadsleden van de meerderheid onvoorwaardelijke trouw opgelegd:

“De ondertekenende partijen verbinden er zich toe dat alle leden van hun fractie op de gemeenteraad conform de afspraken binnen de meerderheid stemmen. (…) Er wordt geen afwijkend stemgedrag toegelaten. (…) Wanneer een gemeenteraadslid van de meerderheid (…) anders stemt dan de meerderheid, stelt hij/zij zich impliciet buiten de meerderheid. Het gemeenteraadslid wordt niet meer uitgenodigd op het meerderheidsoverleg.”

Ook wordt dit gemeenteraadslid dan verwijderd uit de gemeenteraadscommissie. Politici én personeel moeten ook terughoudend zijn bij hun interventies in sociale medianetwerken als Facebook. Dit wordt opgenomen in een deontologische code.

Ook naar de bevolking toe wordt discussie en participatie niet de belangrijkste betrachting. Rond het idee om de Belgische vlag te verwijderen, straatnaambordjes te vervlaamsen etcetera … wordt bijvoorbeeld expliciet gezegd: “Deze afspraken worden onmiddellijk toegepast, evenwel zonder erover te communiceren, noch in de ene, noch in de andere richting.”

Personeelskost terugdringen

Aalst wil zijn personeelskost terugdringen van 42 procent tot 36 procent van het totale budget. Dat wil men doen door een deel van de mensen die op pensioen gaan niet te vervangen, door de verzelfstandiging in agentschappen te stimuleren én door een aantal stedelijke taken over te hevelen naar de sociale economie. Er komen nieuwe arbeidsvoorwaarden en loonschalen ‘om het personeel te stimuleren’.

Het vrij gekomen budget gaat naar de extra-pensioenbijdrage én een hele reeks plannen en openbare werken (stationsomgeving, postgebouw, Pupillen, Albrechtlaan, nieuw stadion en sportcomplex, enzovoort). Of dit genoeg zal zijn om alle nieuwe plannen te bekostigen is evenwel een zéér grote vraag, die in het akkoord niet beantwoord of becijferd wordt.

Men wil zijn best doen om een gevangenis naar Aalst te halen. Bij de politie wordt gestreefd naar “een verhoging van de operationele capaciteit”, zonder dit verder uit te leggen. Mogelijk kunnen dit soort zaken teruggevonden worden in de ‘integrale’ versie die in nog kleiner comité verspreid werd.

Hier spreekt men Nederlands

Zowel in woon- als sociaal beleid streeft men naar een status quo tegenover het bestaande beleid, mits méér inpassing in de vrijemarkteconomie, méér fraudebestrijding en het aantonen van banden met Aalst. Er komt een actief woonbeleid waarbij geprobeerd wordt om zoveel mogelijk mensen “met een band met Aalst” actief vooruit te helpen. Voor sociale hulp en dienstverlening wordt de taalwetgeving strikt toegepast.

Het bekomen van een sociale woning wordt afhankelijk van de kennis van het Nederlands. Die verplichting wordt in het huurcontract opgenomen én achteraf gecontroleerd. België werd voor deze aanpak al een paar keer veroordeeld door Europa. Toch wil Aalst als stad een betere relatie met Europa: dicht bij Brussel, zonder een voorstad van Brussel te worden.

Aparte loketten

Net zoals in Mechelen worden de diensten ‘Niet-Belgen’ (vreemdelingenzaken) en Integratie samengevoegd. Aalst zet evenwel een stap verder door de dienst mogelijk ook op een andere plaats onder te brengen en er bovendien ook alle producten van de diensten Burgerlijke Stand en Bevolking aan de (niet-Belgische) man/vrouw te brengen. 

Er wordt hier dus een volledig gescheiden dienstverlening voor Belgen en niet-Belgen gecreëerd. Een externe juridische privaatrechtelijke dienst moet de ambtenaren bijstaan én “er wordt onderzocht in welke mate een permanente aanwezigheid van een vertegenwoordiger van de politie op deze dienst de efficiëntie van de werking ten goede zou komen.”

Besluit

Het gelekte akkoord is niet van dien aard om de Noig Verontruste Aalstenaars tot méér rust te brengen. Het akkoord is namelijk politiek zéér autoritair naar de politici toe en plaatst de inwoners grotendeels buiten spel in de politieke discussie. Op sociaal vlak wordt er vermoedelijk flink bezuinigd op personeel en we houden ons hart vast rond het binnenbrengen van méér zelfstandige entiteiten, op de privé gebaseerde loonschalen enzovoort.

De strikte interpretatie van taalwetten en co kan ontsporen tot een heksenjacht. De gemeente wil internationale voordelen meepikken, maar gedraagt zich tegelijkertijd zéér gesloten. Wij vragen ons af waar het voorstel van aparte loketten van schepen Van Overmeire vandaan komt? Ons doet het denken aan eventuele restanten van het apartheidsregime in Zuid-Afrika, of aan de aparte loketten voor Vlamingen waar talrijke flaminganten tegen betoogden in het Schaarbeek van de jaren zeventig.