Of ook: door een cumulerend gebrek aan investeringen en door meer ontslagen en minder aanwervingen door zowat alle overheden sinds 2008, en door onvoldoende belastingverhogingen die constructief hadden gebruikt kunnen worden, was er te weinig vraag naar goederen en diensten, en dat versterkt door belastingverlagingen voor de bedrijven – die hun prijzen daardoor en ook nog eens door minder aanwervingen of meer ontslagen gemiddeld niet moesten verhogen of juist konden verlagen -, leidde dus een abnormaal lage inflatie in heel de EU. Behalve in België …
Zo zie je maar: in een economische en muntunie, ondergaat (zeker) een klein land de gevolgen van het falen van een gemeenschappelijk stimulerend beleid. Als je wind tegen hebt en het gaat bergop, moet je niet gaan afremmen. De elektrische motor moet juist aan. Maar dat kost miljarden. En daarom is niet gebeurd.
“Op persoonlijk vlak is de terreurdreiging echter veel minder een issue. De gemiddelde Belg blijkt vooral bezorgd te zijn om zijn of haar portefeuille. Bijna 40 van de Belgische respondenten beschouwt de inflatie als een van hun twee grootste persoonlijke problemen. Daarnaast is 15 procent bezorgd over de belastingen en 14 procent over de pensioenen.”
Inflatie is geen veralgemeend individueel probleem. Zolang de lonen en uitkeringen maar automatisch stijgen.
Maar wel: hoe meer indexopslagen in blijkbaar vooral ons land, hoe hoger de loonmassa voor de bedrijven, hoe meer automatisering/faillissementen/verhuizing naar lage-loonlanden en hoe minder aantrekkelijk voor investeringen die anders tot extra aanwervingen zouden leiden, hoe minder banen, hoe meer uitkeringen, hoe meer belastingen (of hoe hoger de staatsschuld, maar die klassieke oplossing kan al heel wat jaren niet meer) en hoe meer inflatie of hoe meer bezuinigingen en daardoor minder vervangingsaanwervingen of investeringen van overheidswege en daardoor groei. Deze vicieuze cirkel moet inderdaad verbroken worden. De vraag is: via links of via rechts?
Wel, als je de loonlasten verlaagt en hetzelfde wil doen met de vennootschapsbelasting, dan moeten de belastingen op elektriciteit en elders omhoog of er weer meer bespaard worden, hetgeen de groei en het welzijn bedreigt. Het eerste zorgt voor extra inflatie, het tweede voor onderinvestering, verhoogde gezondheidsonkosten en misnoegde burgers en overheidswerknemers.
Komt er nog eens bij; enkel in België ging de inflatie erg omhoog. Daardoor bleef/blijft de ECB doorgaan met dat vermaledijde lage-interestbeleid en kostte het ons nog eens miljarden doordat onze spaarboekjes een pak minder opbrengen. Hetgeen ook nog maar eens heeft geleid tot een verhoogde nood van de banken om te snoeien in hun personeel. En een gevoel erop achteruit te gaan; al snel bijvoorbeeld een euro of 20 per maand verschil met een matige spaarsom van rond de 10 000 euro, en hoe meer, hoe meer.
Dat komt omdat de regering er maar niet in slaagt en/of niet bereid is om voldoende inkomsten te verhogen ten nadele van de meest vermogenden. Hetgeen in de meeste indien niet alle EU-landen (een deel van) de oplossing zou kunnen en/of moeten geweest zijn, maar dus niet of te weinig gebeurt en gebeurd is. Als ook de belastingen voor de bedrijven in het algemeen verlaagd worden – hetgeen de aandeelhouders blij maakt maar enkel hen – , en de werknemers ontzien want “nog meer beloond moeten worden”, betalen alle consumenten het gelag, en komt er meer inflatie.
“Omdat de inflatie veel hoger ligt dan de rentevergoeding op het spaarboekje, wordt het geld van de Belgische spaarders op jaarbasis ongeveer 7,5 miljard euro minder waard.”
“Bovendien, aldus de bonden, is de indexsprong ondoelmatig. “De indexsprong – 2,6 miljard euro minder loonkost voor werkgevers – zal volgens het planbureau tegen 2020 amper 28.500 jobs opleveren. Dat is een investering van maar eventjes 91.228 euro per job. Die 28.000 jobs zijn onvoldoende om de stijgende beroepsbevolking op te vangen”, aldus de bonden.”
Drie indexsprongen alleen al vorig jaar dus … zij het dan met die matige troost voor de echt armen dat ze weinig interest verliezen als er nauwelijks iets op het spaarboekje staat.
