De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

3 pareltjes van het afgelopen filmfestival

3 pareltjes van het afgelopen filmfestival

dinsdag 25 oktober 2016 21:40
Spread the love

Het 43ste filmfestival Gent werd vorige week afgesloten en alweer was het ijzersterke editie. Bij deze geef ik jullie mijn 3 tips mee van het voorbij filmfestival.

De eerste film die ik gezien heb is Le Parc. Le Parc begint als een typische Franse film. Traag opgebouw, weinig actie, veel dialoog. De film toont in principe een date tussen 2 laatstejaarscholieren. Ze kennen elkaar duidelijk nog niet zo goed, want de gesprekken nemen soms ongemakkelijke wendingen aan.Soms lijken de gesprekken er enkel te zijn om de leegte op te vullen. Het hoogtepunt hierbij was toen de jongen vertelde dat hij graag filosofen leest omdat die hem veel doen nadenken. Even ervoor had hij al even pijnlijk een poging ondernomen om uit te leggen wat psycho-analyse is (zie trailer). Het meisje knikte hierbij en laat de toeschouwer zelf invullen of zij hem maar een vreemde knul vindt of niet. Later blijkt evenwel van niet aangezien de situatie zelfs enigszins romantisch wordt. Op een gegeven moment worden ze van elkaar gescheiden en communiceren ze via tekstberichten. Daarna valt de nacht over het park en begint het meisje aan een waanzinnige, surreële tocht.
De hele sfeer rond de film is er één van spanning en verwondering. Er is ook geen enkele muziek te horen, enkel het ritselen van de bladeren fungeert als soundtrack. Zeer knap gefilmd en in scene gebracht.
Een andere Franse film die het bekijken waard was, was La mort de Louis XIV.  Deze film concentreert zich op de laatste dagen van De Zonnekoning. Van enige flair of enigmatiek rond de figuur Louis XIV blijft in deze film weinig over. Ook hier experimenteert de regisseur met stiltes en laat hij het verhaal afspelen in één afgezonderde ruimte waardoor je als toeschouwer in een wat claustrofobische sfeer geraakt. Het lijkt dat wat er in de wandelangen van het paleis van Versailles afspeelt slechts van secundair belang is. De film is zeer gedurfd en zelf rebels omdat er schijnbaar geen enkele vaart in het verhaal zit. Het is pas achteraf dat je merkt dat er toch wel een aantal zaken gebeurd zijn. Wat de film in mijn ogen zo schitterend maakt is dat hij perfect aantoont hoe het voelt om aan iemands ziektebed te staan, het stille praten, de autoriteit van de dokter, het inspreken van bemoedigende woorden. Dit alles wordt hyperreëel en miniteus in beeld gebracht.  Dit zorgt voor een zeer traag tempo waardoor vele toeschouwers ongeduldig werden en 1 voor 1 de zaal verlieten. Dit is zeker begrijpelijk, maar ik zou u aanraden om deze trip gewoon uit te zitten. U moet nergens naartoe, probeer de stiltes te bevatten en geniet simpelweg van deze esthetetische openbaring (en dan heb ik het voornamelijk over het kapsel van Louis XIV, wat heerlijk om die bedroefde kop onder die weelderige haardos te zien). Lees achteraf zeker ook de schitterende recentie van the hollywood reporter.
De laatste film die ik het vermelden waard vindt is Bacclaureat. Christian Mungia kreeg wereldwijde faam 9 jaar geleden met het bekroonde 4 months, 3 weeks and 2 days. Deze film vertelt het verhaal van een jong meisje die een abortus wilt uitvoeren in Roëmenie. Na deze film bracht Mungia nog enkele pareltjes uit, maar werden veel minder geprezen. Met Bacclauréat zou dit wel eens anders kunnen liggen. Met het hoge tempo van het verhaal heeft hij een film uitgebracht dat vrij toegankelijk is. De film brengt het verhaal van een dokter en zijn 17-jarige dochter die graag naar Engeland psychologie zou gaan studeren. Om toegelaten te worden in Engeland dient zij echter voldoende punten te halen, iets wat haar normaal gezien moeiteloos moet lukken ware het niet dat zij psychologisch gedestabiliseerd is door een bepaalde gebeurtenis. Zij lijkt haar vertrouwen kwijt en de vader probeert haar in bescherming te nemen en een deal te sluiten met de school zonder haar medeweten. De vader is gesterkt in zijn overtuiging omdat hij koste wat het kost zijn dochter uit dit troosteloos land wilt krijgen. Gaan studeren in Cluj is geen optie, slechts in Engeland kan zij een toekomst uitbouwen. Net als 4 months, 3 weeks and 2 days krijgen we niet meteen een promofilmpje van Roemenië. Iets waar de toeristische dienst van het land zeker niet tevreden mee zal zijn, maar wat toch zo belangrijk is in het vertellen van dit verhaal.

Baccalauréat. Release voorzien in december 2016

https://www.youtube.com/watch?v=C-KQgw_R9dA

Le Parc. Release voorzien in januari 2016

https://www.youtube.com/watch?v=sNK6edZm8zE

La mort De Louis XIV. Release voorzien in november 2016

https://www.youtube.com/watch?v=7ihbFgkObP8

Dit artikel verscheen ook op thomasdenhert.wordpress.com

take down
the paywall
steun ons nu!