Massale opkomst
Dinsdag 31 januari mobiliseerden de vakbonden tegen de aangekondigde pensioenhervorming van president Macron. De opkomst overtrof de verwachtingen. Naar schatting 2,8 miljoen Fransen kwamen de straat op. In Parijs alleen al waren ze met een half miljoen.
Het is een van de grootste manifestaties van de afgelopen decennia. Deze mobilisatie volgt op die van 19 januari toen ruim 2 miljoen mensen de straat opkwamen.
In heel wat sectoren werd ook het werk neergelegd. Meer dan de helft van de leerkrachten staakten. Heel wat scholieren en studenten vervoegden de betogingen. In het grote elektriciteitsbedrijf EDF bleef 40 procent van het personeel thuis. In de raffinaderijen was er een stakersbereidheid van 75 tot 100 procent.
Het is een van de grootste manifestaties van de afgelopen decennia.
Door deze staking werd het openbaar vervoer grotendeels stilgelegd, idem voor de internationale en binnenlandse vluchten. Heel wat scholen sloten hun deuren, de olieraffinaderijen draaiden op verminderde capaciteit en de stroomvoorziening werd beperkt.
Stakingen en dergelijke manifestaties zijn gebruikelijk in Frankrijk, maar deze keer was het uniek omdat alle grote vakbonden er samen voor hadden opgeroepen. Het was de eerste keer in twaalf jaar dat vakbonden actie ondernamen in een gemeenschappelijk vakbondsfront.
Grote woede
Macron wil zogezegd de pensioenleeftijd verhogen van 62 naar 64 jaar. Maar die cijfers geven een vertekend beeld. Want, om een van volledig pensioen te kunnen genieten moet je 43 jaar effectief gewerkt hebben. Dat betekent dat de meeste mensen, en dan vooral vrouwen, tot hun 67ste zullen moeten werken om een volwaardig pensioen te halen.
De overgrote meerderheid van Frankrijk is fel gekant tegen de hervormingen. Uit een recente peiling blijkt dat 80 procent tegen is. De voorgestelde hervormingen komen op een moment dat stijgende voedsel- en energiekosten de koopkracht van werknemers verminderen.
Uit een recente peiling blijkt dat 80 procent van de Fransen tegen de pensioenhervorming is.
Er wordt aan de mensen verteld dat er geen geld is voor pensioenen, terwijl de Franse regering tientallen miljarden willen uittrekken om militair materieel te leveren aan Oekraïne.
Een van de betogers, Clara Stemper, verwoordt haar woede als volgt: “Ons beroep is fysiek en psychisch erg vermoeiend. Ik heb heel wat collega’s die uitgeput zijn. Ik heb collega’s die rugpijn, kniepijn of overal pijn hebben. Ik heb collega’s die zich moeten omscholen omdat ze het werk gewoon niet meer kunnen doen.
En nu wordt er van ons gevraagd om nog langer door te werken, terwijl we een job hebben die heel fysiek is en veel van ons lichaam vraagt.”
Youlie Yamamoto, een andere manifestant zegt het zo: “In feite is deze pensioenhervorming onrechtvaardig, onfatsoenlijk en ondoeltreffend. Waarom? Omdat deze hervorming in feite een kortere weg naar het kerkhof is.
Ze willen de pensioenleeftijd verhogen, ook al is het economisch niet nodig om het pensioenstelsel te hervormen. Het is een aanslag op onze sociale zekerheid, want het pensioenstelsel is momenteel een systeem van solidariteit, van herverdeling.
“43 jaar; een heel leven voor kwetsbare groepen” en “wie ellende zaait oogst woede.” Foto: Flickr.
Het stelt een meerderheid van de mensen in staat om een waardig en gelukkig leven te hebben na hun pensionering. In feite is het dus een kwestie van wat voor soort samenleving we eigenlijk willen.
Het is ook een buitengewoon onrechtvaardige hervorming, omdat ze in de eerste plaats de arbeidersklasse zal treffen. Die heeft een kortere levensverwachting, een lager betaalde loopbaan, waarvan velen al dood zullen op hun pensioengerechtigde leeftijd. Je moet weten dat 23 procent van de armsten hun 65 jaar niet halen.
Nogmaals, het pensioenstelsel is het recht op een waardig en fatsoenlijk leven na een leven lang werken. Door de inflatie wordt deze economische crisis voor iedereen steeds moeilijker. Het einde van de maand is moeilijk. Deze hervormingen zijn er teveel aan, het is onaanvaardbaar.
En waarom is het niet aanvaardbaar? Omdat er veel rijkdom is. Het echte probleem is de verdeling van de rijkdom. Vorig jaar werd voor 80 miljard euro dividenden uitgekeerd aan aandeelhouders. In Frankrijk is er veel steun aan bedrijven, zo’n 160 miljard per jaar. Er circuleert dus heel veel geld, maar het wordt niet verdeeld.
“Het echte probleem is de verdeling van de rijkdom.”
De bedrijven financiert de overheid liever dan de sociale zekerheid. Dat is zeer oneerlijk. Zeker als je weet dat er veel geld in omloop is en dat we daar iets mee kunnen doen, met name door superwinsten te belasten.”
Vastbesloten om door te gaan
Tweemaal zo’n grote mobilisatie op twee weken tijd zendt een sterk signaal uit naar de regering Macron. Maar de vakbonden willen het hier niet bij laten omdat Macron van plan is zijn hervormingen door te drukken. Daarom maken de vakbonden zich op voor nieuwe acties.
In de komende weken willen ze hun acties intensiveren en zullen ze ook hun actievormen diversifiëren. Er zijn al stakingen aangekondigd voor 7 en 11 februari in de chemische industrie, de havens en bij het spoor.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Bronnen : L’Humanité en Scheerpost.
