Een standenverschil in de wereld der slechthorenden. Het bestaat zeker.

Ik ben al lang hard/slechthorend. Al meer dan 25 jaar. Ik zelf had er in den beginne geen last van tot een vriendin zei: “Zeg Herman, zou je niet een keer hoorapparaten kopen, want ik vind het niet prettig dat ik je vanalles vanuit de keuken 2 of 3 keer moet zeggen en dat ge het dan soms nog niet hebt begrepen.”

Het hoor-probleem op zich is niet zo erg, maar het verhindert wel communicatie. En ook: je bent pas slecht-horend in de mate dat je omgeving daar niet van op de hoogte is maar ook de mate waarin je gesprekspartner zich eraan ergert … en dit ook duidelijk laat merken, net alsof het jouw fout is dat je niet goed hoort. Na de laatste herhaling volgt meestal: “Laat maar, ‘t is niet belangrijk !” waarop ik dan meestal zeg: “Waarom ben je erover begonnen als het toch niet belangrijk is,” waarna ik de spreker nog één keer aanmoedig om nog eens te zeggen wat ie te zeggen had.

Maar daar gaat het nu niet over. Ik wil het hebben over draadloze hoorhulp-toestellen bij hoor-apparaten: dat zijn toestellen op batterijen met een beperkt frequentie bereik, verbonden met een soort microfoon die je bij de geluidsbron legt/zet/hangt/vasthoudt. Het is een geavanceerd systeem van een ringleiding waarbij er niets te zien is. Alles gaat draadloos. D.w.z. dat menselijke stem zuiver wordt versterkt of m.a.w. hoge en lage muziektonen, daar wordt geen rekening mee gehouden door de makers. Die tonen zullen altijd op de achtergrond blijven. En ik hoor net graag basgitaren en andere bastonen de basis vaak van liedjes – denk maar aan “Another one bites the dust” van Queen of “Walk on the wild side” van Lou Reed.

Ik ben een muziekliefhebber, heb een 1.000-tal LP’s en heel veel singeltjes en dan nog eens een heleboel verzamelingen op CD. Een mens gaat mee met zijn tijd.

Welk belang heeft dit nu met de hoorhulp-toestellen ?

Alles, potdomme. Ik pik wel eens graag een concertje mee in de Roma of Het Sportpaleis maar daarin wordt ik vaak teleurgesteld. De kwaliteit van muziek is niet goed, o.a. omdat het geluid los door het gehoorapparaat gaat én via het apparaat. (dubbel geluid dus) Ik zal nooit het optreden van Queen vergeten. Niet omdat het zo goed of slecht was, maar wel omdat we halverwege in de zaal stonden en ik vroeg aan mijn vriend: “Spelen die nu eigenlijk luid of niet ?” Ik was wat in de war want ik voelde aan de trillingen dat ze heel luid speelden maar door het slecht horen leek het of ze niet zo luid speelden. Natuurlijk speelden ze ontzettend luid, dat zijn ze aan hun status verplicht.

Zo was ik ook een keer op een concert van Uriah Heep in Sint-Lievens-Houtem. Ik stond bij de luidsprekerboxen en ik stond daar helemaal alleen. Het geluid stond zo hard dat andere liefhebbers 2 meter verder stond en ik had 4²m voor mij alleen. Toen heb ik mijn hoorapparaten uit gedaan.

Die hoorhulpen zijn fantastisch. Ze helpen me om vergaderingen via Zoom bij te wonen en te volgen of op echte vergaderingen, waar we allemaal aanwezig zijn. De spreker op de vergadering krijgt mijn micro onder de neus gestopt en dat geluid komt rechtstreeks in mijn hoorapparaten.

Maar … ik zou ook graag kwaliteitsmuziek willen horen, in mijn geval is dat seventies muziek: Queen, Slade, Deep Purple, etc … En dat kan … maar mijn hoorhulptoestel is basic, enkel die basictoestelletjes worden volledig terugbetaald via de mutualiteit. Enkel op stemfrequentieniveau is het duidelijk. Wil ik een duurder (lees: beter) toestel dan moet je zelf nog eens 200 à 300 € (12.000 oude Belgische fr) bovenop de basisprijs uit eigen zak betalen en dat kan ik niet.

Dus: Wil je als hardhorige kwaliteitsmuziek via je hoorhulptoestel, dan heb je best een goeie reserve op de bank of in een sok. Maar wetende dat ouderen niet altijd van de rijksten zijn, kunnen we, zoals in klassenjustitie, spreken van klassengeluid. Kan je het extrageld niet bovenhalen, blijf je voor de rest van je leven met het slechte geluid door de wereld stappen.

En daarom stel ik mezelf, én de mutualiteiten deze vraag:

Waarom zijn er dure en goedkope hoortoestellen ? Heeft niet iedereen recht op goed kunnen horen ? Waarom moet er een verschil in prijs zijn ? We spreken hier niet over een auto, maar over een basic-levensbehoefte: kunnen communiceren.

Herman Hillen