De zitstaking

Sinds vorige week wordt er dagelijks geprotesteerd voor het Europees Parlement om de aandacht te vestigen op de kritieke situatie van de meer dan 700 Koerdische gevangenen die woensdag al 57 dagen in hongerstaking zijn. Ook woensdagnamiddag vindt er weer een zitstaking plaats.

Deze actie valt samen met het bezoek van Ahmet Davuto?lu, de Turkse minister van Buitenlandse Zaken aan Brussel. Davuto?lu zal o. a. een onderhoud hebben met buitenlandminister Didier Reynders (MR), Hoge Vertegenwoordiger van de Europese Unie voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, Catherine Ashton en Europees Commissaris voor de uitbreiding, Stefan Füle en met vertegenwoordigers van de Turkse gemeenschap.

De hongerstaking

Op 12 september is een groep van 63 gevangenen, onder wie vele vrouwen, verspreid over zeven gevangenissen, begonnen aan een collectieve hongerstaking. Al gauw namen steeds meer gevangenen, onder wie BDP-kaderleden, mensenrechtenactivisten en journalisten, deel aan wat één van de grootste, collectieve hongerstakingen aan het worden is.

Elke dag sluiten meer mensen zich aan bij de hongerstakers, zowel binnen de gevangenissen, als daarbuiten.

Maandag 5 november sloten meer dan 10.000 gevangenen zich bij de hongerstaking aan, onder wie bijna alle gevangen genomen sympathisanten van de Koerdische PKK en haar Iraanse zusterpartij PJAK. Alleen minderjarigen, oudere en zieke gevangenen worden buiten de actie gehouden.

Voor de initiatiefnemers van de hongerstaking breekt woensdag de 57ste dag aan.

Dat wil zeggen dat er elk uur slachtoffers kunnen vallen. Afhankelijk van de fysieke conditie, wordt een hongerstaking al na vier weken bijzonder gevaarlijk. De hongerstaker krijgt last van hallucinaties, duizelingen, verwardheid en gehoor- en gezichtsverlies.

Na ongeveer 4 tot 5 weken loopt een hongerstaker het risico op permanente schade aan hersenen en organen, die vervolgens falen. De dood volgt na 42 tot maximaal 79 dagen (de Ierse hongerstaker Bobby Sands stierf na 66 dagen).

Waarom deze actie?

De hongerstakers begonnen hun actie op 12 september, dat is de dag waarop in 1980 een uiterst bloedige militaire staatsgreep plaatsvond in Turkije. De actievoerders vergelijken deze met de huidige, orwelliaanse repressie van de Turkse AKP-regering tegen iedereen die in Turkije ook maar iets durft te zeggen over de onrechtvaardige situatie van de Koerdische bevolking.

Sinds 2009 werden naar schatting meer dan 8.000 mensen in de gevangenis gegooid om politieke redenen, doorgaans op verdenking van ‘terrorisme’, vaak enkel en alleen op basis van wat ze gezegd of geschreven hebben.

Volgens de Turkse minister van Binnenlandse Zaken, Idris Naim Sahin, is er immers “geen verschil tussen de kogels die afgevuurd worden [in de Koerdische gebieden] en de artikels die geschreven worden in Ankara.”

Onder de gevangenen bevinden zich politici, journalisten, academici, advocaten, schrijvers, mensenrechtenactivisten, studenten, … kortom iedereen die op één of andere manier kritiek heeft op de manier waarop de Koerdische bevolking behandeld wordt.

Massaprocessen waarbij honderden mensen tegelijkertijd terecht staan, zonder garantie op een vrij en eerlijk proces, zijn routine. Ondertussen duurt de onrechtvaardige behandeling van de Koerdische bevolking voort, alleen mag er van de Turkse regering niet meer over gesproken worden.

De eisen van de hongerstakers

De eisen van de Koerden in hongerstaking zijn erg menselijk. Daarom vindt het Koerdisch Instituut dat de Turkse overheid en de internationale gemeenschap zo snel mogelijk moeten reageren en concrete stappen moeten zetten om te voorkomen dat er slachtoffers vallen.

De hongerstakers hebben drie eisen:

• het recht op onderwijs in het Koerdisch;
• het recht op het gebruik van de Koerdische taal tijdens rechtszaken;
• medische verzorging voor en een einde aan het isolatieregime van PKK-leider Abdullah Öcalan (die al 12 jaar in de gevangenis zit).

Woensdag wordt voor het Europees Parlement een zitstaking gehouden in solidariteit met de Koerdische hongerstakers. Afspraak van 13 tot 16 uur in de ‘tent van de Koerden’ op het Luxemburgplein.