ArcelorMittal meldde donderdag in een persbericht dat het gezien de huidige slechte economische omstandigheden in Europa genoodzaakt werd om zeven van de twaalf koude lijnen te sluiten. De vraag naar staal zou blijven dalen waardoor er gefocust moet worden op de vijf modernste productielijnen die volgens de ArcelorMittal-directie van strategisch belang zijn.

De sluiting van de zeven andere productielijnen en het verlies van zoveel jobs, Fabrice Jacquemart, woordvoerder van ABVV Metaal Luik-Luxemburg, ziet het allemaal met lede ogen aan. “De werknemers voelden dat er iets op til was, maar hadden het verlies van 1300 jobs niet zien aankomen. Het nieuws raakt ons dus heel erg.” Maandag organiseren de vakbonden verschillende overlegmomenten met de werknemers, tot dan zal er alvast niemand meer aan het werk gaan.

ArcelorMittal CEO Lakshmi Mittal wordt een overdreven honger naar winst verweten. “De productielijnen die nu gesloten worden, waren  rendabel, alleen niet rendabel genoeg voor Mittal. Het is een kwestie van meer en meer winst willen maken, hoe lang zullen de overige lijnen nog open blijven?”, vraagt Jacquemart zich af.

ACV-METEA secretaris Jordan Atanasov spreekt over een domino-effect. “Toen de warme productielijn gesloten werd en de hoogovens toe moesten, waarschuwden we al dat dit waarschijnlijk nog maar een begin zou zijn. Nu wordt onze vrees waarheid.”

De manier waarop de CEO de fabriek in Luik leidde, oogst bakken kritiek bij de vakbonden. “Alle studies over de fabriek in Luik wijzen er op dat er een toekomst voor de staalindustrie in deze regio is. Deze zou winstgevend kunnen zijn, maar superwinsten, dat mogen we niet meer verwachten,” zegt Jacquemart. Net dat wordt Lakshmi Mittal erg verweten, de jacht op alsmaar grotere winsten.

Eind december spande ArcelorMittal een rechtszaak aan tegen het Waalse Gewest omdat zij slechts een deel van de beloofde emissierechten aan de staalreus zouden uitbetaald hebben. Het gaat om een bedrag van 8,23 miljoen euro. “Dat is gewoonweg schandalig. Die uitstootrechten werden aan het bedrijf geschonken zodat er geïnvesteerd zou worden in de Luikse staalindustrie. Uiteindelijk werden de emissierechten niet opgebruikt omdat de productie verlaagd werd en nu eist Mittal dat geld op? Voor ons getuigt dat van een piratenmentaliteit en we hopen dat het Gewest hier niet aan toegeeft,” vertelt Jacquemart,  “Lakshmi Mittal is gewoon een leugenaar, hij heeft tegen ons gelogen en hij heeft in Florenge gelogen (Nvdr: Locatie van een ArcelorMittal site in Frankrijk die onlangs twee hoogovens moest sluiten). Hij heeft meer de mentaliteit van een gangster dan van een industrieel.”

Dat Elio Di Rupo vroegtijdig terugkeerde van het Wereld Economisch Forum in Davos werd positief onthaald, maar dat gebaar op zich volstaat niet, zegt Atanasov: “Als premier is het zijn plicht om in het land te zijn bij zo’n sociale catastrofe, maar wat we echt nodig hebben, is een krachtig signaal vanuit de politiek, niet alleen op regionaal of nationaal niveau, maar ook op Europees niveau. Wat nu gebeurt in Luik is geen geïsoleerd geval, ook in andere steden en landen heeft de zware industrie het moeilijk. Alleen wanneer alle politieke instanties met één stem spreken kunnen we wegen op het beleid van multinationals als Ford, Opel en ArcelorMittal. Samenwerking op grote schaal is nodig om drama’s zoals bij Ford Genk en nu bij ons in Luik, in de toekomst te voorkomen.”

Beide vakbonden zijn het er over eens dat een nationalisering van de staalfabriek in Luik een goede tijdelijke oplossing kan zijn, waarbij nadien op zoek gegaan wordt naar ondersteuning van een industriële partner. “De koude lijnen zijn allemaal in goede staat en ook onderdelen voor de warme productielijn zijn nog aanwezig, als Mittal deze zou willen overdragen dan zouden we misschien een doorstart kunnen maken,” zegt Atanasov.

Er wordt gerekend op politieke wil om een goede oplossing voor de ontslagen werknemers te onderhandelen en om een tijdelijke nationalisering te realiseren. De Waalse en Federale regering zitten vrijdag samen om het jobverlies in de Luikse staalsector te bespreken. Of er een nationalisering komt, is momenteel onduidelijk. Elio Di Rupo kondigde alvast aan op zoek te gaan naar een nieuwe investeerder.

Ondertussen maken de vakbonden zich op voor een lange strijd. “Jammer genoeg hebben wij geen stock die we kunnen blokkeren, zoals bij Ford Genk, om extra druk uit te oefenen op de directie,” vertelt Jacquemart, “we moeten in eerste instantie een duidelijke strategie uitstippelen en de werknemers aanmoedigen om deze te mee te ondersteunen.”