Nieuws, Wereld, Militarisering van de hulp, Humanitaire hulp, Pakistan, Yash Tandon, Overstroming, CRED, Hulporganisaties, Voedselveiligheid -

“In Pakistan faalde de menselijkheid”

“Bij een van de grootste overstromingen van deze tijd is het niet het moment om te klagen en zagen over het verleden van Pakistan”, zegt de Oegandese schrijver Yash Tandon. “Het is tijd om solidair te zijn.” Intussen noemt CRED, het Belgische centrum voor onderzoek naar de epidemologie van rampen, de overstromingen in Pakistan de tweede ergste van dit decennium.

vrijdag 13 augustus 2010 16:10
Spread the love

De omvang van de ramp wordt steeds duidelijker. Tot nog toe vielen er minstens 1.200 doden , wat volgens CRED-directeur Debarati Guha-Sapir enorm veel is voor een natuurlijke gebeurtenis die voorspeld en opgevangen had kunnen worden.

De meeste dodelijke slachtoffers bij een overstroming – meer dan 2.500 mensen – vielen in 2004 in Haïti, een Caraïbisch eiland dat erg kwetsbaar is voor natuurrampen. In 2005 veroorzaakten moessonregens in India 1.200 doden, waardoor die ramp nu nog de tweede plaats deelt met de huidige watersnood in Pakistan.

Maar de moessonregens duren in de streek nog tot in september, en hulpverleners vrezen dat het dodentol nog zal oplopen. Intussen ligt al één derde van Pakistan – zowat de grootte van Engeland – onder water.

Waarschuwing via de radio

Zeven van de elf ergste overstromingen in CRED’s lijst van 2000 tot 2009 vonden plaats in India. En in landen als India, Pakistan en Bangladesh worden meer mensen getroffen door zo’n ramp omdat er aan de rand van de rivieren een hoog aantal arme boeren leeft. “Aziatische landen moeten meer aandacht besteden aan het verbeteren van de levens voor hun plattelandsbevolking”, zegt  Debarati Guha-Sapir.

“Een systeem uitbouwen dat vroegtijdig waarschuwt voor overstromingen is geen geavanceerde wetenschap, maar zelfs heel eenvoudig te maken. In Vietnam, Bangladesh en Mozambique hebben arme gemeenschappen eenvoudige waarschuwingssystemen via de radio ontworpen, zodat mensen de tijd hadden om te vluchten.”

In Mozambique stierven 800 mensen in 2000. Het land in zuidelijk Afrika zette een waarschuwingssysteem op vanuit de gemeenschappen, dat een voorbeeld is geworden voor gelijkaardige systemen. Het aantal slachtoffers tijdens het regenseizoen is er drastisch teruggevallen.

Ademhalingsproblemen en ondervoeding

Guha-Sapir raadt hulpverleners in Pakistan aan om zich voor te bereiden op ademhalingsproblemen en ondervoeding. “Er is weinig kans dat er meteen al ziekten uitbreken die door water worden overgebracht, zoals cholera, wanneer er vooral snelstromend water in de buurt is. Vocht kan daarentegen zware ademhalingsziekten veroorzaken, vooral bij kinderen die ondervoed zijn.”
 
CRED onderzoekt hoe rampen de gezondheid kunnen aantasten, vooral bij kinderen. “Wanneer de noodhulp wordt stopgezet in dergelijke omstandigheden beginnen zij vier of vijf maanden na de gebeurtenis ondervoed te geraken. Ze stelde voor dat hulporganisaties een groep van de betrokken kinderen opvolgt om te meten of ze voldoende voedingsstoffen binnen krijgen.”

De prioriteiten van de politieke leiders

Terwijl de overlevenden van de overstromingen zich proberen te behelpen na het verlies van hun familieleden, veestapel en huizen, doet de Oegandese schrijver Yash Tandon een oproep tot solidariteit: “De natuur kan wreed zijn, maar een samenleving die winst voor menselijkheid zet, en militaire veiligheid boven voedselvoorziening, is veel wreder dan dat.”

Net als Guha-Sapir is Tandon niet te spreken over de opvang en redding van de bevolking: “Moessonregens komen in de regio veel voor in deze tijd van het jaar. De hevigheid ervan was niet te voorspellen, en de klimaatverandering zal hier wel een rol in gespeeld hebben, maar dan nog had de impact van de catastrofe beperkt kunnen worden.”

“Op tijden als deze is het nodig om de prioriteiten van de politieke leiders en hun bondgenoten kritisch onder de loep te nemen. Niemand wil de complexiteit van de oorlog in Afghanistan minimaliseren, maar de militarisatie ervan verzwakt de bewering van de deelnemers dat ze een politieke oplossing zoeken.”

“Er worden miljarden dollars uitgegeven aan de strijd tegen de geduchte Taliban in een oorlog die er steeds meer hopeloos uitziet. Een fractie van die gigantische uitgaven zou al genoeg geweest zijn voor dijken en versterkingen en kanalen om de kolkende rivieren van Pakistan binnen hun oevers te houden.”

“Onze beschaving heeft zijn waarden helemaal ondersteboven gekeerd – winst voor menselijkheid, en militaire veiligheid voor voedselzekerheid.”

De arme betaalt

De Pakistaanse tragedie heeft, net als de ramp in Haïti eerder dit jaar, een ander verontrustend aspect van onze beschaving naar voren gebracht, stelt Yash Tandon. “Waarom zijn het enkel de armen die het meest te lijden hebben onder natuurrampen? De natuur heeft een mysterieuze vernietigende kracht, maar de effecten daarvan lijken tegenwoordig erg klassegebonden.”

“Dat president Zardari middenin de ramp naar Europa reist, is niet enkel een wrede grap. Het is ook een symptoom van het klasseverschil bij grote catastrofes. Er gaat duideljk iets vreselijk mis in de manier waarop de menselijke samenleving zichzelf organiseert.”

“Er moet toch een andere manier zijn om ons sociale en politieke leven te structureren, zodat natuureffecten ofwel bedwongen worden, ofwel een gelijkmatig effect hebben op degenen die ermee geconfronteerd worden? De natuur is wreed, maar de neiging van de hogere klassen om degenen onder hen te bedriegen en misleiden, is gewoonweg onaanvaardbaar.”

Geen interesse

Intussen hebben hulporganisaties in ons land bekend gemaakt dat er voorlopig geen grootschalige mediacampagne komt voor de slachtoffers in Pakistan. De progressieve aangroei van de ramp, het gebrek aan interesse bij de media en de vakantieperiode zouden ertoe leiden dat hulporganisaties minder giften ontvangen.

“Het is nog niet duidelijk of zelfs maar de kosten van zo’n campagne zouden worden terugverdiend”, zegt Erik Todts van het Consortium voor Noodhulpsituaties, dat onder meer Tsunami 1212 en Haïti Lavi organiseerde. “We organiseren wel een kleinere campagne, met de afzonderlijke nummers van de hulporganisaties.”

Ook in Nederland komt er voorlopig geen nationale hulpactie, ondanks het feit dat duizenden mensen via Twitter opriepen om er toch een te organiseren. De Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) melden dat Pakistan niet voldoende leeft bij de bevolking. Na de aardbeving in Haïti kwamen er honderden aanbiedingen binnen van bedrijven die iets wilden doen, maar nu blijft het stil.

take down
the paywall
steun ons nu!