“Midden september 2009 vroeg de districtschef in mijn stad me langs te komen”, vertelt de dertigjarige Pearl uit Kumasi in het rapport No Choice but to Deny Who I Am. “Ik werd naar de vergaderzaal gebracht en moest daar gaan zitten te midden van ongeveer vijftig mensen.”
“Benzine over mijn lichaam”
“Ze vroegen me of ik een lesbisch was. Ik zei nee. Een politieagent schopte met zijn laars op mijn mond en zei dat ik niets mocht zeggen. Ik begon te bloeden.
“Toen begon iedereen me te slaan. Ze brachten me naar buiten en sleurden me over de grond terwijl ze me bleven slaan. Een jongetje deed een autoband om mijn nek en goot benzine over mijn lichaam, klaar om me in brand te steken. De pastor zei dat ik alles moest bekennen voor ik stierf.”
Wijdverspreid geweld
Het verhaal van Pearl is een van de vele getuigenissen waarmee Human Rights Watch (HRW) wil aantonen dat lesbiennes, biseksuelen, homoseksuelen en transgenders (LGBT) in Ghana slachtoffer zijn van wijdverspreide discriminatie en geweld.
De Ghanese strafwet verbiedt en bestraft “onnatuurlijke vleselijke gemeenschap”, een bepaling die nog uit het koloniale tijdperk stamt.
Bovendien pakt de overheid de discriminatie en het geweld niet aan, zegt de mensenrechtenorganisatie.
Aangevallen door bendes
“Dat degradeert LGBT-Ghanezen daadwerkelijk tot tweederangsburgers”, zegt HRW. “Politieofficieren en de Commissie voor Mensenrechten en Administratieve Rechtspraak (CHRAJ) hebben enkele stappen gezet om LGBT-mensen te beschermen. Maar ze zijn nog steeds vaak slachtoffer van fysiek geweld en psychisch misbruik, afpersing en discriminatie in verschillende aspecten van hun dagelijks leven.”
Voor het 72 pagina’s tellende rapport interviewde Human Rights Watch 114 LGBT-mensen, drie vertegenwoordigers van Ghanese mensenrechtenorganisaties, een CHRAJ-vertegenwoordiger, een politietopman en drie diplomaten.
Tientallen LGBT-mensen bleken te zijn aangevallen door bendes of eigen familieleden. Vaak moesten ze op de vlucht slaan en hun huis achterlaten.
Homofobe verklaringen
Het Ghanese verbod op homoseksualiteit wordt zeer zelden gebruikt om mensen te vervolgen, en in tegenstelling tot verschillende buurlanden heeft Ghana de laatste jaren geen stappen gezet om de straffen te verstrengen.
Maar verschillende geïnterviewden bevestigden dat de bepaling in de strafwet “bijdraagt tot een klimaat waarin LGBT-mensen vaak slachtoffer zijn van geweld en discriminatie.”
“Homofobe verklaringen van lokale en nationale overheidsfunctionarissen, traditionele ouderen en religieuze leiders voeden de discriminatie en zetten in sommige gevallen aan tot geweld”, zegt Wendy Isaack, LGBT-expert bij Human Rights Watch.
Zo noemde parlementsvoorzitter Mike Ocquaye homoseksualiteit in februari vorig jaar “walgelijk” en vroeg hij strengere straffen voor homoseksueel gedrag.
