Geachte aanwezigen,

“de Vrede van Oosterweel, 15 maart 2017

Ik ben de trotse nestor van de Antwerpse actiegroepen.
Ik heb geen nieuws, maar een pleidooi.
Het nieuwe leven begint vandaag, 15 maart 2017, met “de vrede van Oosterweel”.
Que allegria.

Instinctief welt bij grote momenten 
de vraag bij mij op “hoe voelt dat nu Wim van Hees”.
Gisteren, 14 maart 2017,  op terugweg van het laatste politiek overleg was dat niet anders.
Twee gevoelens streden daarbij om voorrang: intense blijdschap en intense dankbaarheid.
Ik vervang dus radikaal en light van alle vorige sprekers door Blijdschap & Dankbaarheid:

‘Actievoerders’ is onze geuzennaam.
Daarvoor  neem ik u even mee op een gedachtentrip. 
530 jaar geleden nl  op 13 maart 1567 startte de 😯 jarige oorlog met de slag bij  Oosterweel (toen Austruweel) waarbij  600 à 700 geuzen het leven verloren terwijl Willem van Oranje en zijn commandant Marnix van St. Aldegonde op het Schoonverdiep zaten. En hun gewapende stadspoorters binnen de stadsmuren hielden terwijl  hun strijdmakkers op 1,500 meter massaal sneuvelden.

Wij zijn de nieuwe Geuzen van Oosterweel, uiteindelijk niet in de steek gelaten door Het Schoonverdiep
maar alive & in mijn geval voorzichtig kickend.
Deze belangrijke en noodzakelijke  breuk met het verleden is hiermee benoemd. Onder dank.

Sinds maart 2004, stRaten-generaal,  en maart 2008, stichting  Ademloos,  is er over ons dossier 
een enorme solidariteit opgebouwd tussen de  burgers van Antwerpen en hun actievoerders.
In 2008 dachten die burgers nog dat de Lange Wapper een brug over de Schelde was.
Waartegen wel taai verzet was van stRaten-generaal, 
terwijl bijna niemand al ooit van fijn stof had gehoord.

Samen evolueerden wij naar een beweging die amper 12 maanden 
na oprichting van Ademloos 67,OOO handtekeningen op tafel legde, voor de eerste Volksraadpleging.
Van een handvol mensen evolueerden wij dus naar een brede aanhang.
Van een niet betrokken bevolking naar een breed mobiliseerbare bevolking.
Van geen draagvlak naar een breed draagvlak.Van een handvol initiatiefnemers naar vele tientallen trouwe, toegewijde vrijwilligers.Van kansloos naar overwinnaar van de eerste Volksraadpleging van 18 oktober 2009.

Wij zijn sindsdien trouw gebleven aan onze uitgangspunten: onafhankelijk, onwankelbaar, onvervangbaar. 
Zo bleef onze aanhang ons trouw. En omgekeerd.
Tussen 2012 en 2014 versterkte Ringland ten slotte onze gelederen. En zij breidden de Antwerpse droom uit tot een volledige overkapping. Dank je Peter en je talrijke Ringlanders.United we stand!

Drie keer was Antwerpen zo getuige van de opkomst van een ‘dedicated’ beweging.
Drie keer bezield van dezelfde goesting:
Antwerpen, de Antwerpenaren, de politiek lokaal én bovenlokaal overtuigen van de noodzakelijke keuze:
u verhuist de stad of u verhuist het verkeer.
Onze achterban en wij hebben voor onze ideeën gestreden, met enorme inzet: 
onverzettelijk en onversaagd.
Wij hebben cumulatief meer dan 25 jaar op onze tellers.
Wij hebben alleen voor de twee mogelijke VRP’s 14O,OOO handtekeningen verzameld.En minstens evenveel voor andere acties,
naast tientallen en tientallen en tientallen andere events, festvals, info-avonden, etc etc etc.

Ik denk namens zeer velen te spreken als ik zeg dat de “actiegroepen” zeer blij zijn 
dat wij vandaag 15 maart 2017 over kunnen schakelen van actie naar realisatie. Naar een gewenste samenwerking tussen overheid en burgerbewegingen.
Nog maar twee weken geleden kregen wij een unaniem mandaat  minus 1 persoonop onze een en twintigste Horta avond om dit akkoord uit te onderhandelen. En hier staan we.

Wij zijn ons bewust dat dit een fragiel mandaat is, dat het vertrouwen niet meer dan voorlopig kan zijn;
dat we dit vertrouwen niet alleen kunnen omzetten, dat wij hierin zelfs de meest fragiele partners zijn.
Wij hebben weliswaar samen geteld ruim  25 jaar aan een draagvlak en een robuust imago gewerkt, maar de verantwoordelijkheid 
voor het slagen van deze operatie moeten wij delen. Niet alleen wij maar iedereen aan deze tafel draagt de volle verantwoordelijkheid dit akkoord te doen lukken.We zitten hier bijeen als 12 apostelen.
Maar we zijn ook elkaars gevangenen.
Mislukken kan dus geen optie zijn.

Bij de stichting van VZW Ademloos zei Dr. Guido Verbeke, ook vandaag nog onze 
secretaris :”zwijgen is geen optie voor een medicus”.
Vandaag vervang ik dit door: “mislukken is geen optie”.Want “de vrede van Oosterweel” is uitgebroken, vandaag 15 maart 2017.

Dit akkoord is in potentie groter dan het begrip leefbaarheid
én in potentie groter dan de stad Antwerpen. Het wordt een succes of een nachtmerrie.
We zijn gedoemd om samen geschiedenis te schrijven.Voor stad, gewest en land.

Ik draag dit akkoord dus op aan alle Antwerpenaren. En aan alle inwoners van Vlaanderen. Aan het Vlaanderen dat mij sinds mijn komst in 1964uit Noord Brabant zoveel schonk.
Ik dank alle mensen die ons al die jaren  zijn blijven steunen, met raad en daad, met tijd en energie, in goede en slechte dagen;
Ik dank ook de collega’s van de andere actiegroepen, het “team intendant” en het “politiek onderhandelingsteam”.ik dank natuurlijk ook mijn echte genote, mijn kinderen en kleinkinderen, dat zij mij de ruimte hebben geschonken dit zware traject tot een voorlopig goed einde te brengen.Mijn dank is groot. Mijn blijdschap ook. 
Ik besluit met een toepasselijke spreuk van Willem van Orange: 
“il est point nécessaire d”espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer”.

Alleluja.
Wim van HeesVoorzitter Ademloos