“Brugge Godverdomme” videolink: http://eeckhoutdidier.skynetblogs.be/archive/2012/11/27/brugge-for-god-sake-01-10-01-10-2003.html
…bevat de afzonderlijke impressies van 3 mensen : Didier Eeckhout die het beeldmateriaal leverde, Johan Lagast die het klankmateriaal bracht, en Alex Calmeyn die het tekstmateriaal schreef. Het project stelt een compilatie voor van onze indrukken, gemaakt in de periode september 2002 – september 2003 en met Brugge als onderwerp. Bij de montage pasten we het principe toe van een parallel verlopende nevenschikking : onze inbreng staat los van elkaar. “Brugge Godverdomme” heeft dus nooit de bedoeling gehad om een verhalende film te zijn, met een narratieve structuur. De improvisaties van beelden, muziek en woord verschillen onderling van karakter en stemming. Het gaat het ons in wezen om de neerslag van onze respectievelijke persoonlijkheden : in zijn geheel is “Brugge Godverdomme” een “mind-style” project van 3 Bruggelingen. We bieden een gevoelsmatig palet aan, dat de sfeer moet weergeven die wij in deze stad ervaren. In deze zin willen wij een gevoel overbrengen : wat het betekent om elkaar te kennen, binnen de stedelijke context waarin wij leven.
Didier omschrijft “Brugge Godverdomme” als…
“Een aantal omstandigheden hebben mij naar Brugge geleid. Op het Vlaamse platteland, waar ik een tijdlang woonde, was ik mijn sociale leven kwijt gespeeld. Mijn contacten moest ik heropbouwen. De beelden uit “Brugge Godverdomme” zijn daarom een weerslag van iemand die zich heeft willen integreren in de stad.
Mijn project begon bij het einde van “Brugge 2002, Culturele Hoofdstad van Europa”. Zoals vele anderen stelde ik mij de vraag : “Wat zal dat jaar nu betekenen voor de toekomst van Brugge” ? De videobeelden reflecteren, en ze geven het antwoord weer. Na één jaar filmen is de grootste vaststelling dat Brugge opnieuw in slaap gevallen is en dat 2002 géén blijvende culturele dynamiek heeft teweeg gebracht.
Johan omschrijft “Brugge Godverdomme” als…
De muziek voor “Brugge Godverdomme” werd niet gemaakt op basis van de beelden, noch op basis van de tekst. Muziek is een zelfstandige taal, die autonoom weerspiegelt wat men is. Het was een boeiende ervaring om samen te werken met interessante mensen, die standpunten innemen waar ik niet altijd mee akkoord ben. Maar dat maakt me niet uit. Voor mij is het belangrijk dat mensen naar buiten komen die ‘in de grond van Brugge wroeten’, als het ware.
Alex omschrijft “Brugge Godverdomme” als…
“Impressies van onbehagen”. Wat betekent het om in deze stad te wonen ? In de video komt een beeld voor van spelende kinderen die op de Burg rond een vlaggenmast draaien. Voor zij die Brugge niet kennen is dit een poëtische opname. Voor mij is het een schrijnend moment : omdat het beeld zo uitzonderlijk is in een sociaal uitgeholde toeristenstad. De teksten in “Brugge Godverdomme” duiden dus op een strategie om deze stad te overleven. De woorden zijn een statement van zelfhulp. Het gaat mij effectief om een therapie, om te ontsnappen aan de consumerende banaliteit van deze stad. Zeker nà 2002, het jaar van culturele oplichterij dat mij woedend maakte, heb ik Brugge leren begrijpen als een stad die géén stedelijke identiteit meer kan verschaffen aan zijn inwoners. Bruggelingen leven, net als de toeristen, in een transitstad.
