Saeed: “Ik had voor de verkiezingen al problemen met de politie, eigenlijk met het hele systeem. Als je een T-shirt draagt en een politieman vraagt je om je handen in de lucht te steken mag er geen vlees te zien zijn. Korte mouwen, shorts, dat is allemaal verboden. Toen ik na de verkiezingen op straat kwam en werd opgepakt, was voor mij de maat vol.”

Ali: “Ik was nog nooit in aanraking gekomen met de politie, maar vorig jaar filmde ik met mijn GSM hoe de politie betogers in elkaar sloeg. Ik kwam in de cel terecht en verloor mijn job. Ik werkte als accountant bij Mercedes-Benz. Officieel mag Mercedes daar trouwens niet opereren, door de internationale sancties tegen Iran. Maar de overheid legt de contacten gewoon via de Duitse ambassade in Turkije.”

Saeed: “Ali had een goed leven, in Iran.”

De reis

Saeed: “Ik nam een boot ergens in Turkije, daarna heb ik dagenlang in een container rondgereden. De chauffeur zette ons ergens af en ging ervandoor. Ik had geen idee waar ik was. Na enkele uren kwam ik een man tegen die me bij hem thuis liet slapen. De volgende dag zette hij me af bij een politiebureau in Brussel. Dezelfde dag nog zat ik op een trein naar Antwerpen.”

Ali: “Mijn vrouw en ik hadden wel een bestemming voor ogen, Engeland. Vanwege de slechte relatie tussen dat land en Iran hoopten we dat ze ons zouden accepteren. Enkele jaren geleden deporteerde Groot-Brittannië twaalf vluchtelingen uit Iran. Toen ze aankwamen werden ze meteen opgehangen. Sindsdien accepteert het Verenigd Koninkrijk alle Iraanse vluchtelingen. Dat verhaal doet tenmiste de ronde in Iran. Helaas zijn we zo ver nooit gekomen. De chauffeur zette ons vlak voor een Belgisch politiebureau af en ging ervandoor.

Asielaanvraag

Saeed: “Ik weet nog van niets. Na enkele maanden heb je een interview dat een belangrijke rol speelt in de beslissing of je aanvraag wordt goedgekeurd of niet. Ali heeft het zijne al gedaan, ik heb het mijne binnen enkele weken.”

Ali: “Iedereen is zenuwachtig voor dat gesprek, er hangt veel van af … De vrouw die mij moest interviewen, had barstende hoofdpijn. Dat was geen goede combinatie (gelach).”

Nieuwe samenleving

Saeed: “Aanpassen hier gaat redelijk. Veel ervan heb ik gezien in films – illegaal, uiteraard. De klederdracht, alcohol … In Iran kan je alcohol krijgen, maar je moet een week wachten voor één flesje bier. Wiet, heroïne kan je trouwens overal krijgen. Je belt iemand en twee uur later heb je het, niemand doet er moeilijk over, ook de politie niet.”

“Ken je de film ‘No One Knows About Persian Cats‘? Het gaat over een Iraanse rockgroep die ondergronds optreedt (nvdr: rockmuziek is illegaal in Iran). Zo is het ook met films.Toen ik voor het eerst een Belgische nachtwinkel zag waarvan de etalage bestond uit een stapel sterke drank, … dat was bizar. Hetzelfde met politiemensen. Ik kan me niet voorstellen dat ik bevriend kan zijn met iemand van de politie. Jarenlang heb ik de politie gehaat.”

Gezin

Saeed weet wat hij wil doen als zijn asielaanvraag wordt goedgekeurd: “Ik zou graag opnieuw gaan studeren, maar dat is moeilijk als je geen Nederlands spreekt. Ik wil vooral geaccepteerd worden, en een leven opbouwen. Misschien een gezin stichten …Toen ik uit Iran vertrok, zei mijn moeder tegen me: ‘Wij hebben ons leven verloren, maar jij hebt nog een kans’.”

© 2010 – StampMedia – Vincent De Vos