Nog niet zolang geleden werd de CD&V het ‘sociale gezicht’ van deze regering genoemd. Want hoeveel erger zouden de voorbije maatregelen wel niet geweest zijn zonder de CD&V in deze regering? Alsof daardoor die maatregelen ineens minder erg zouden zijn. Neen dat zeker niet, maar dat was niet de schuld van de CD&V, maar wel van die drie rechtse (neo)liberale partijen in de regeringscoalitie waartegen het toch zo moeilijk opboksen was. Maar de CD&V had er wel alles, of toch veel, aan gedaan. Zoveel zelfs dat Pieter De Crem zich onlangs (DM 5 maart 2016) zorgen maakte over “de veel te linkse koers van CD&V”. En dat komt omdat CD&V zich “van meet af aan op eenzijdige manier heeft vereenzelvigd met de syndicaten” en dat de christelijke vakbond zich daar best een beetje dankbaar zou voor mogen tonen. !? Hoort u het ook in Keulen donderen? Maar wat weet u over het ‘hardnekkige verzet’ van de CD&V-ministers achter de schermen van de regering tegen de snode plannen van de ministers Van Overtveldt, De Block, Bacquelaine, Jambon, De Croo,…? En dat die maatregelen desondanks schandalig en onverteerbaar zijn gebleven is dus zeker niet de schuld van de CD&V, integendeel! Want de CD&V heeft tenminste zijn verantwoordelijkheid opgenomen door in deze regering te stappen en ervoor te zorgen dat de genomen maatregelen nog niet schandaliger en onverteerbaarder zijn geworden dan dat ze nu al zijn. De vicieuze cirkel.
De hoofdrol van de CD&V wordt gespeeld door Kris Peeters, haar ‘sociaal’ – volgens Pieter De Crem zelfs ‘veel te links’ – gezicht in deze regering. Die Peeters was voor zijn politieke loopbaan gedurende tien jaar de topman van de christelijke middenstandsorganisatie, door hemzelf omgevormd tot UNIZO, en die zou zich dus volgens De Crem “van meet af aan op eenzijdige manier [hebben] vereenzelvigd met de syndicaten” . Misschien dacht De Crem daarbij aan het congres van de CD&V in de aanloop naar de verkiezingen van 25 mei 2014. Peeters sprak daar zijn aanhangers (syndicalisten?) toe: “Geloof ze niet als ze zeggen dat de afschaffing van de index dé oplossing is. (…) Geloof ze niet als ze zeggen dat alles opgelost zal zijn als we de wachtuitkeringen afschaffen. Geloof ze niet. Want het enige wat die maatregelen doen, dat is de mensen in de miserie duwen. Die maatregelen zorgen ervoor dat mensen met een job toch koopkracht verliezen. (…) Neen, dat is het niet. Niet met ons. Niet met de CD&V. Bij ons is mensen pijn doen géén programmapunt.”
Viel dat even tegen na de regeringsvorming. ‘Mensen pijn doen’ was dan misschien wel geen programmapunt van de CD&V, maar alle maatregelen tot nu toe hebben de grote meerderheid van de bevolking, werknemers en wie leeft van een uitkering, behoorlijk wat pijn gedaan. Maar nog eens, dat was niet de schuld van CD&V maar van die drie rechtse (neo)liberale partijen. Want zonder CD&V zou het nog veel erger …
En toen kwam er die begrotingscontrole. Gedaan met zich weg te steken achter de andere regeringspartijen want de CD&V eiste dit keer een hoofdrol op met Kris Peeters. Met zijn voorstellen/beslissingen rond ‘Wendbaar Werkbaar Werk’ (WWW) zet Peeters de vakbonden buiten spel rond wat hij de ‘modernisering van het arbeidsrecht’ noemt. Een ‘modernisering’ die de klok fors terugdraait in de tijd met een werkweek van 45u en werkdagen van 9u, het optrekken van het aantal uren die niet als overuren gelden, interimcontracten van onbepaalde duur, nog kortere verwittigingstermijnen bij deeltijdse arbeid en de mogelijkheid om eigen verlofdagen te schenken aan collega’s. Dat laatste is dan helemaal de terugkeer naar de negentiende eeuw van barmhartigheid in sociale verhoudingen. En ik zou het bijna vergeten te zeggen. Van Peeters mogen de vakbonden nog hun zeg doen over de uitvoeringsmodaliteiten, graag zelfs, maar natuurlijk binnen de genomen beslissingen. En Peeters hoopt dat de vakbonden zich verantwoordelijk zullen tonen en deze kans tot ‘sociaal overleg’ zullen grijpen. Het is maar hoe je ‘sociaal overleg’ begrijpt.
Voor Pia Stalpaert, voorzitster van ACV Voeding en Diensten, is de maat vol: “Ik werk al 25 jaar voor het ACV en nog nooit eerder kreeg ik spontaan zoveel bezorgde en boze reacties van leden. Via Facebook of mail, ze bleven maar toestromen. Komt dit echt van de CD&V, reageerden veel mensen zwaar ontgoocheld. (…) Voor CD&V hebben we één boodschap: trek dit in” (DWM 13 april 2016). Mogelijks geloofde Pia zelf in haar boodschap. Maar of er van dat geloof nog veel overblijft na het voorbije weekend is twijfelachtig. In een interview in Het Laatste Nieuws (16 april 2016) ging Peeters voluit door op zijn elan van de begrotingscontrole. Vergeet die begrotingscontrole maar, “dat was slechts een vingeroefening voor wat ons deze zomer te wachten staat: de begrotingsopmaak voor 2017. Dan gaan we pas echt in de diepte moeten snijden”. Enkel dagen voordien had Bart De Wever bijna woordelijk hetzelfde gezegd. Peeters als spreekbuis van De Wever in deze regering? En wat bedoelde Peeters met ‘pas echt in de diepte moeten snijden’? Wou hij daarmee misschien zeggen dat de besparingen en nieuwe belastingen tot nu toe niet ‘echt’ waren, een beetje om mee te lachen en die toch wel niemand ‘echt’ zeer hebben gedaan? Het moet zijn want in datzelfde interview stelt Peeters dat “niemand van zichzelf vindt dat zijn levensstandaard te hoog ligt. Niet de werklozen, niet de werknemers. Niet de gepensioneerden, niet de gefortuneerden. Maar het punt is: we leven met zijn allen boven onze stand. Wij allemaal. De regering moet de moed hebben om iedereen rechtvaardig te laten meewerken aan het herstel van dat evenwicht.” Dat weten we dan ook weer. We leven allemaal boven onze stand. En dat hebt u goed gelezen: die gefortuneerden die boven hun stand leven komen, komen als laatste in de rij. Wil Peeters misschien zeggen dat het normaal is dat die gefortuneerden rijkelijk leven, maar dat er ook daar zijn die boven hun stand leven? Stel je voor. Neen, dan is het duidelijker wie als eerste in de rij staat van boven hun stand leven: werklozen, gepensioneerden en last but not least de werknemers. Misschien daarom ook dat, wil je “iedereen rechtvaardig laten meewerken” aan het wegwerken van de begrotingsproblemen, je moet beginnen bij deze bevolkingsgroepen. En dat is dus wat deze regering sinds haar aantreden heeft gedaan. Consequent is deze regering wel.
Maar, zegt ACV-voorzitter Leemans, “de waarheid heeft ook haar rechten. En dat is dat velen al boven hun stand inleverden. En alsmaar moeilijker rond komen. (…) De politieke uitspraken van dit weekend zijn voor gewone mensen ronduit beledigend. Dat we met zijn allen boven onze stand leven, dat moet je dan vooral nog durven zeggen aan de 15% van de mensen die in armoede leven of die er door dit regeringsbeleid in geduwd worden. (…) Daar staat tegenover dat anderen nog steeds ver beneden hun stand bijdragen. (…) Vermogenden, belastingontwijkers, belastingsfraudeurs en bedrijven nog meer uit de wind zetten, door dit debat af te leiden naar een nieuwe snijoperatie in de overheid en de sociale zekerheid, die de overheid nog verder zal ontwrichten en nog meer gerechtigden op sociale zekerheid in de armoede stort, is al te doorzichtig.” (Persbericht ACV 17 april 2016).
Goed gezegd Marc. Maar hoelang gaat het nog duren dat het ACV denkt dat CD&V en Peeters de juiste hefbomen zijn om deze regering van koers te doen veranderen? Geloof ze niet als ze zeggen dat het zonder hen allemaal nog veel erger zou zijn. Is het misschien nog niet erg genoeg? Het is de hoogste tijd om andere politieke en maatschappelijke bondgenoten te zoeken om dit asociale beleid een halt toe te roepen.
Jozef Mampuys, ACV-militant
