Bradley Manning beschimpt door de media

Nu het proces tegen Bradley Manning van start is gegaan, hadden veel krantenkoppen even goed kunnen geschreven zijn door het Pentagon.

Een greep:

CNN op 2 juni : “Held of Verrader? Proces tegen Bradley Manning gaat maandag van start”.

NBC op 3 juni: “Contrasterende Portretten van Bradley Manning als Krijgsraad opent”.

Time Magazine en andere nieuwsbronnen hebben besloten dat het ‘echte verhaal’ achter het geval Manning de lakse veiligheidsprocedures zijn en gebrek aan zorgvuldigheid in de doorlichting van de mensen die de leiding krijgen over vitale informatie.

Het kan nog erger. Tim Johnson van The Telegraph noemde Manning een ‘weirdo [die] probeerde de regering ten val te brengen’, een man die guilty as hell  is en verdient om in de gevangenis te zitten.

“Private Manning was een zelfingenomen knul die nooit dit niveau van toegang tot geheime documenten mocht hebben”, schreef Johnson. Hij ging verder met te stellen dat Manning’s duidelijke persoonlijkheidsstoornissen hem hadden moeten diskwalificeren voor gevoelige informatie, en het feit dat hij werd ingehuurd voor die job is het echte schandaal in dit proces.

“Zijn persoonlijke instorting was voor iedereen zichtbaar: kritiek op het Amerikaanse beleid op Facebook, aan vrienden vertellen dat Bradley Manning niet een stuk gereedschap is”. Verder schreef Johnson dat Manning in een persoonlijke strijd verwikkeld was met zijn gender identificatie. Hij vertelde hacker Adrian Lamo dat hij luisterde naar Lady Gaga’s lied Telephone, terwijl hij misschien wel het grootste data-lek uit de Amerikaanse geschiedenis veroorzaakte.

Dus daar zal het proces blijkbaar vooral op focussen: de persoonlijkheidsstoornissen en gender gerelateerde problemen van Bradley Manning.

Bradley Manning’s motieven

Is Manning een held of een verrader? Heeft hij duizenden bestanden gelekt aan Wikileaks vanuit een gevoel voor rechtvaardigheid en morele afschuw, of deed hij dat omdat hij persoonlijke problemen had? Omdat hij zijn werk niet aankon? Omdat hij zich een vrouw voelde, gevangen in een mannenlichaam? Omdat hij op zoek was naar roem? Omdat hij eenzaam was?

Waarom focussen de media niet op wat Bradley Manning zelf heeft geschreven? Hier een greep uit zijn eigen persoonlijke getuigenis, die de essentie weergeeft van de oorlogswaanzin.

Op 2 maart 2010 werd Bradley bevolen om de detentie te onderzoeken van 15 personen door de beruchte Iraakse National Police, voor het verspreiden van anti-Iraakse literatuur. Hij besefte al snel dat geen van de aangehouden personen banden had met anti-Iraakse acties of vermoedelijke terroristische milities.

De literatuur die door deze academici werd verspreid was alleen maar een wetenschappelijke kritiek op de corruptie binnen het kabinet van [Iraakse premier Nouri] al-Maliki’s regering en de financiële gevolgen van zijn corruptie voor het Iraakse volk.

Bradley bracht dit onder de aandacht van zijn superieuren, maar ze vertelden hem om zulke beschouwingen te ‘laten vallen’ en de Iraakse politie te helpen om meer van deze dissidenten gevangen te zetten.

“Ik wist dat als ik de National Police bleef helpen bij het ??identificeren van politieke tegenstanders van premier al-Maliki, die mensen zouden worden gearresteerd en onder toezicht van de speciale eenheid van de Bagdad National Police zouden worden geplaatst en zeer waarschijnlijk gemarteld en voor heel lange tijd achter tralies zouden verdwijnen- als ze ooit nog zouden worden teruggezien.”
…
“In plaats van het bijstaan ??van de Bagdad National Police, heb ik besloten om de informatie te bezorgen aan WikiLeaks, vóór de komende 7 maart 2010 verkiezingen, in de hoop dat ze onmiddellijke druk zouden kunnen zetten op deze kwestie en voorkomen dat de National Police nog harder zou optreden tegen politieke tegenstanders van al-Maliki. ”

WikiLeaks heeft die bestanden nog steeds niet gepubliceerd.

Ach zo. En waarom niet? Heeft Wikileaks dan toch al te ‘gevoelige’ informatie weggefilterd? De National Police (voorheen de Special Police Commandos), opgericht, bewapend, getraind en ingezet als doodseskaders door James Steele en anderen, worden verantwoordelijk geacht voor honderdduizenden doden in een terreurcampagne van standrechtelijke executies, de ‘vuile oorlog’. Het bovenstaande is een duidelijke bewijs van de samenwerking tussen het Amerikaans leger en de doodseskaders wier opdracht erin bestond om de Iraakse middenklasse te decimeren, terreur te zaaien en een burgeroorlog uit te lokken.

Over de ‘Collateral Murder’ video

Manning: “Het meest verontrustende aspect van de video voor mij was de moordlust van het Luchtwapens Team. Ze dehumaniseerden de personen die ze neermaaiden en wier menselijk leven geen waarde leek te hebben. Ze noemden hen ‘dead bastards‘, en feliciteerden elkaar voor hun vaardigheid om te doden en masse. Op een bepaald moment in de video probeert een persoon weg te kruipen om zich in veiligheid te brengen. Die persoon is ernstig gewond. In plaats van naar de centrale te bellen voor medische hulp, smeekt een van de bemanningsleden van het luchtwapens team dat de gewonde persoon toch een wapen zou opnemen zodat hij hem met reden zou kunnen neerschieten. Voor mij was dit vergelijkbaar met een kind dat mieren martelt met een vergrootglas.”

Bradley besloot om de video vrij te geven aan WikiLeaks nadat Reuters tevergeefs om een kopie van de video had verzocht onder de Freedom of Information Act. Bradley was ook ontzet over de manier waarop Washington Post journalist David Finkel het incident had opgetekend in zijn boek The Good Soldiers.

“Ik hoopte dat het publiek net zo geschrokken zou zijn als ik over het gedrag van het luchtwapens team. Ik wilde het Amerikaanse publiek laten weten dat niet iedereen in Irak en Afghanistan doelwitten waren die moesten worden ‘geneutraliseerd’, maar eerder mensen die worstelen om te overleven in een helse omgeving die wij asymmetrische oorlogsvoering noemen. Na de release werd ik aangemoedigd door de reactie in de media en van het grote publiek, die de video hadden kunnen bekijken. Zoals ik had gehoopt, waren anderen net zo verontrust door wat ze zagen als ikzelf.”

Over deze zaken zou het proces moeten gaan: de oorlogsmisdaden van een illegale invasie en mensonterende bezetting. In ieder geval wordt het 5 miljard media-budget van het Pentagon goed besteed door slaafse journalisten van de reguliere pers, zoals Tim Johnson: “In het oog van de storm is een persoon die nooit een uniform had mogen dragen, laat staan?? toegang krijgen tot militaire inlichtingen, en die omwille van een persoonlijkheidscrisis in de geschiedenisboeken komt. Ongelooflijk, sommige mensen willen hem dan nog vieren als een homo-icoon. Who next, the Kray twins?” (beruchte Britse misdadigers)

Reflectie van Matt Taibbi in Rolling Stone: “Wow. Wij zijn degenen die kinderen met machinegeweren neerschieten, en toch is Manning degene die wordt vergeleken met de moordende Kray tweeling? En Jezus nog aan toe, is berecht worden onder de Spionage Wet al niet genoeg? Wordt Manning er nu ook nog van beschuldigd om homoseksueel Amerika niet waardig genoeg te vertegenwoordigen in de rechtszaal?”

Eigenlijk zou het proces tegen Bradley Manning het proces moeten zijn tegen de verantwoordelijken die de oorlogen zijn gestart: de regeringen van de Verenigde Staten en Groot-Brittannië.  Maar zoals gewoonlijk moet barbertje hangen en blijven de machthebbers buiten schot.

Wordt vervolgd…..

“I didn’t think of Iraqis as humans”

Op 12 maart 2006 werd het 14-jarige Iraaks meisje Abeer Qassim Hamza al-Janabi verkracht door de Amerikaanse soldaten van het 502e Infanterie Regiment Paul E. Cortez,  James P. Barker, Jesse V. Spielman, Brian L. Howard, en Steven D. Green, in een huis ten zuidwesten van Yusfiyah, Irak mishandeld.

Het meisje en haar familie werden door de soldaten doodgeschoten. Het gezin bestond uit haar 34-jarige moeder Fakhriyah Taha Muhsin, 45-jarige vader van Qasim Hamza Raheem, en zes-jarige zus Hadeel Qasim Hamza.

Op 12 maart 2006 hadden de soldaten bij de controlepost zich volgegoten met alcohol en smeedden plannen om het 14-jarig meisje Abeer, die ze al geruime tijd in het oog hielden, te verkrachten. Ze woonde immers vlak naast de controlepost en ze was heel mooi. Vijf soldaten van de zes-man sterke eenheid, verantwoordelijk voor de controlepost, zouden hun post voor de Qasim boerderij verlaten. Vier soldaten zouden de aanval plegen, terwijl een vijfde zou fungeren als uitkijk. Op klaarlichte dag liepen ze naar het huis, zonder uniform. Ze scheidden Abeer van haar familie en brachten haar naar een andere kamer. Green vermoordde vervolgens haar ouders en jongere zus, terwijl twee andere soldaten Abeer verkrachtten. Daarna verkrachtte ook hij Abeer en schoot haar in het hoofd. Na de verkrachting stak hij het onderste deel van Abeer’s lichaam in brand. Het vuur verspreidde zich uiteindelijk naar de rest van de kamers en de rook waarschuwde de buren, die de eersten waren om de gruwelijke scène te ontdekken. Ze zeiden: “Het arme meisje, ze was zo mooi. Ze lag daar, één been uitgestrekt en het andere gebogen en haar jurk was opgetild tot aan haar nek.” Ze renden naar Abu Firas Janabi, Abeer’s oom, vertelden dat de boerderij in brand stond en dat er dode lichamen te zien waren in het brandende gebouw. Janabi en zijn vrouw haastten zich naar de boerderij en blusten enkele van de vlammen om binnen te raken. Na de scène binnen overschouwd te hebben, ging Janabi naar een checkpoint bewaakt door Iraakse soldaten om de misdaad te melden.

De Iraakse soldaten gingen onmiddellijk naar het huis en daarna naar een andere Amerikaanse controlepost om het incident te melden. Green en de andere militairen die hadden deelgenomen aan het incident vertelden de Iraakse soldaten dat de feiten werden gepleegd door soennitische opstandelingen.

Green kreeg een levenslange gevangenisstraf.

Hij hekelde tijdens zijn proces het gebrek aan leiderschap en hulp van het leger.

“Ik was gek,” zei Green in een exclusieve telefonisch interview vanuit de federale gevangenis in Tucson, Arizona.”Ik was gewoon helemaal wég daar. Ik dacht niet dat ik nog lang zou leven.”

Meer details over dit gruwelverhaal kunnen worden gelezen op de speciaal daar aan gewijde Wikipedia pagina. Brian De Palma’s film Redacted is gebaseerd op dit verhaal.

Tijdens zijn proces verklaarde soldaat Steven Green: “I didn’t think of Iraqis as humans”.

En daarmee zijn we terug bij de dehumanisering van de vijand. Irakezen zijn geen mensen, maar ‘Haji’s’. En het is net daarom dat Bradley Manning besloten heeft om de wereld op de hoogte te brengen van het échte, gruwelijke gezicht van de war on terror.

Gesprek met een Amerikaanse ex-marinier

Een tweetal weken terug kreeg ik bezoek van Ross Caputi, een voormalig VS Marinier, die nog heeft meegevochten in de tweede slag om Fallujah in november 2004. Hij raakte zo verward door het verschil tussen de werkelijkheid die hij zag in Irak en wat hem was ingeprent over ‘bevrijding’ en ‘vijandbeeld’, dat hij helemaal uit zijn dak ging en een tijdlang in hechtenis werd genomen. Hij verliet het leger, ging studeren, huwde een Amerikaans-Iraakse vrouw en startte het Justice For Fallujah project.

Hij liet me een conversatie lezen op zijn Facebook pagina over het Golden Shower incident, U weet wel: de foto waar Amerikaanse soldaten urineren op het lijk van een gedode Afghaanse vrijheidsstrijder. Hier een vertaling van enkele citaten uit die chat met soldaten van zijn vroeger peloton, die dit ultieme gebaar van vernedering en minachting voor menselijk leven en waardigheid bewierookten:

Angelo Joe Martinez: “Je wint geen oorlog door volgens de regeltjes te handelen. Ik zal je een voorbeeld geven. Ramadi, overal bermbommen, tot je een opstandeling vat, hem neerschiet en hem vooraan op je voertuig bindt en met het lijk door de straten paradeert zodat iedereen hem kan zien. Het was de laatste keer dat we nog last hebben gehad van bermbommen.”

Ross Caputi: ”Angelo, besef je wel goed dat hetgeen je net hebt beschreven een oorlogsmisdaad is? Dus, wat zei je alweer over moraliteit..? Wat je hier eigenlijk beschrijft is een daad van terrorisme (definitie in het handboek van het Ministerie van Defensie: Het onwettelijk gebruik van geweld of bedreiging met geweld om angst te veroorzaken en regeringen of gemeenschappen te chanteren). Je hebt hier net het onwettelijk gebruik van geweld beschreven om Ramadi tot passiviteit te dwingen.

Angelo Joe Martinez: “O… Is dat zo? Gefeliciteerd, Caputi, nu weet je hoe oorlogen kunnen gewonnen worden.” (…)

Adam Banotai: “Ross, Ik begrijp niet dat nog niemand je de keel heeft overgesneden. Ik hoop dat je een langzame en pijnlijke dood sterft, so I can piss on your face” (…)

Ross Caputi: “Ik zie dat jullie allemaal racisme, oorlogsmisdaden en terrorisme als strategie verdedigen” (…)

Adam Banotai: “Caputi, ik wist niet dat je getrouwd was met een Haji. Ik neem terug wat ik zei over pissing on your face. Omdat je vrouw spijtig genoeg de witte fosfor heeft overleefd, hoop ik dat zij degene is die sterft so I can piss on her face while you watch”.

En zo gaat dat nog een tijdje door. Het is aan te raden om die conversatie helemaal te lezen op Ross Caputi’s facebook pagina om een inkijk te krijgen in de immorele, psychopatische gedachtengang van de Amerikaanse soldaten.

Gelukkig zijn er steeds meer soldaten die een mentaliteitsverandering ondergaan nadat ze in contact komen met de échte realiteit in het oorlogsveld. Velen ontwikkelen PTSS. Sommigen plegen zelfmoord. Anderen, zoals Ross Caputi, worden actief tegen die oorlog. “Tot inkeer komen is niet voldoende”, zegt hij, “je moet ook iets doén met het besef dat je eigenlijk niet in een rechtvaardige oorlog bent terechtgekomen, dat je niet naar Irak bent gegaan om de mensen te bevrijden.”

Iraq Veterans Against The War is bijvoorbeeld zo’n organisatie die een uitweg biedt voor actieve soldaten en veteranen die niet langer akkoord zijn met de waanzin van de Iraakse bezetting.

En waarom hebben wij zo geen equivalent in België? Da’s een vraag die ik mij dikwijls stel.

Het proces tegen Robert Bales

Om de doodstraf te ontlopen, heeft US Army Staff Sgt. Robert Bales schuldig gepleit voor de moord op 16 Afghaanse dorpelingen.

Bales richtte een slachting aan die aan zestien dorpelingen in de provincie Kandahar het leven kostte. In ruil voor zijn schuldbekentenis ontkomt Bales aan de doodstraf.

Bales glipte in 2012 ‘s nachts van zijn basis weg om in twee dorpen burgers te vermoorden. Tussentijds is hij naar de basis teruggekeerd.

Toen hij de laatste keer terugkwam, bedekt onder het bloed, zou hij tegen andere soldaten gezegd hebben wat hij had gedaan. De avond ervoor had hij whisky gedronken en een film over een wraakactie van een voormalig CIA-agent bekeken.

De slachtpartij leidde tot zulke heftige protesten in Afghanistan dat de Amerikanen de gevechtsoperaties moesten opschorten. Pas na drie weken waren de gemoederen dusdanig bedaard dat Amerikaanse onderzoekers de plaatsen van het delict konden bekijken.

Zijn proces startte op 5 juni.

Er gaat geen week voorbij of er is weer een of andere oorlogsmisdaad die aan de oppervlakte komt. Er gaat geen week voorbij of het Amerikaans leger komt in opspraak.

Het geval Edward Snowden

Snowden zal de geschiedenis ingaan als een van de belangrijkste klokkenluiders van Amerika, naast Daniel Ellsberg en Bradley Manning. Hij is verantwoordelijk voor het bekendmaken van materiaal van een van ‘s werelds meest geheimzinnige organisaties, De NSA.

In 2003 meldde hij zich in het Amerikaanse leger en begon een trainingsprogramma om ingelijfd te worden bij de Special Forces. Hij vertelt: “Ik wilde in de Irak oorlog vechten, want ik voelde een verplichting als mens om andere mensen te helpen zich te bevrijden van onderdrukking”. Hij vertelde hoe zijn opvattingen over de Irak oorlog snel veranderden. “De meeste opleiders pompten ons vooral de noodzaak in om Arabieren te doden, niet om iemand te helpen.”

Nadat hij op een training beide benen brak, werd hij uit het leger ontslagen.

De gruwelijke waarheid van de war on terror moet volledig naar boven worden gespit. En de verantwoordelijken moeten worden gestraft.

En dat is niet Bradley Manning. Waarom niet? Omdat volgens het Internationaal Recht morele plicht boven het opvolgen van wettelijke orders gaat. Even een opfrissing:

Epiloog: de Nuerembergse principes

Artikel I

Iedereen die een handeling verricht die gelijk staat aan een misdaad naar internationaal recht is daar aansprakelijk voor en kan daarvoor gestraft worden.

(…)

Artikel IV

Het feit dat een persoon gevolg gaf aan een bevel van zijn overheid of een bovengeplaatste, ontheft hem niet van zijn aansprakelijkheid naar internationaal recht, omdat een morele keuze voor hem in feite mogelijk was.

Artikel V

Iedere persoon die beschuldigd wordt van een misdaad naar internationaal recht heeft recht op een eerlijk proces op basis van de feiten en het recht.

Artikel VI

De navolgende misdaden zijn strafbaar als misdaden naar internationaal recht:

§1 Misdaden tegen de vrede:

Het plannen, voorbereiden, het initiatief nemen tot of het voeren van een aanvalsoorlog of een oorlog in strijd met internationale verdragen, overeenkomsten of garanties, of deelname aan een gemeenschappelijk plan of samenzwering voor het verrichten van eerder genoemde handelingen.

§2 Oorlogsmisdaden:

Schendingen van wetten of gebruiken van de oorlog. Zodanige schendingen zullen omvatten, doch zijn niet beperkt tot moord, mishandeling of deportatie, met het oog op slavenarbeid of voor enig ander doel, van de burgerbevolking van of in bezet grondgebied, moord of mishandeling van krijgsgevangenen of van personen op zee, het doden van gijzelaars, plunderen van openbaar of particulier eigendom, willekeurige vernietiging van steden, plaatsen of dorpen, of verwoesting, welke niet door militaire noodzaak gerechtvaardigd was.

§3 Misdaden tegen de menselijkheid:

Moord, uitroeiing, het in slavernij voeren, deportatie en andere onmenselijke handelingen, die voor of gedurende een oorlog bedreven zijn tegen de burgerbevolking of vervolgingen op grond van politiek, ras of godsdienst ter uitvoering van of in verband met enig misdrijf behorende tot de rechtsmacht van de Rechtbank, onverschillig of deze geschiedden al dan niet in strijd met het nationale recht van het land, waar deze daden werden bedreven.

Artikel VII

Het medeplegen van een misdaad tegen de vrede, een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid zoals vermeld in Artikel VI, is een misdaad naar internationaal recht.

Wie zijn dus de echte schuldigen? Juist: de regeringen Bush, Blair en Obama. En wie maakt er nog deel uit van de bezettingstroepen in Afghanistan? Juist: de Belgische strijdkrachten.

Een uitgebreid en diepgaand maatschappelijk debat over deze kwestie dringt zich op. En zulk debat had al lang moeten worden gevoerd.