In samenwerking met de stad heeft de
horeca grote parasols geplaatst op het plein en zitbanken verwijderd. De terrassen
en de verankerde parasols nemen een groot deel van het plein in. De Brusselse
jongeren en stadsactvisten allerhande pikten dit niet en begonnen al weken geleden met verzet: ze bouwden nieuwe banken en tafels aan de overkant. Die
werden op een bepaald moment vernietigd, maar nu staan er weer andere.
Maar de stad en de horeca denken dat gedane zaken geen
keer nemen. Dus vond men het tijd voor een grote actie. Een flashmob. Via
facebook werd opgeroepen om eten en drank mee te brengen en de picknick werd
een groot succes. Rond achten waren er een paar honderd mensen, maar tot elven waren
er zeker 500 à 1000 mensen. Het strijkorkestje onder een pergolatentje op het
midden van het plein, betaald door de horeca, dat de verpretparking compleet
moest maken, speelde driftig door, maar werd overstemd door het geroezemoes van
de picknick. Een heerlijk beeld van de macht van het getal.
De sfeer was op geen enkel moment
grimmig en deelnemers kregen op gezette tijden vuilniszakken in de handen
geduwd om mee te helpen opruimen. Bij de groepsfoto tegen de achtergrond van de
kerk werd even ‘Free 54’ gescandeerd maar dat was het enige moment dat het even
op een manifestatie begon te lijken. Er werd later ook wat gedanst maar het was
toch vooral een heerlijke zwoele zomeravond om met bekenden en onbekenden te
verbroederen. Een verzameling van ongemeen veel tof volk, veel jongeren maar
ook oudgedienden. Dit was zonder meer een van de meest sfeervolle protestfeesten
die ondergetekende (die toch wel wat acties en feestjes op zijn actief heeft)
ooit meemaakte. Echt een onvergetelijke avond. ‘Op deze manier’, zei mijn oudste dochter op weg naar huis, ‘willen
we wel vaker protesteren’.
De stadsbestuur en de horeca wezen gewaarschuwd. ‘Saint Cath’
is van ons’, dat betekent: van iedereen, ook van de ‘hangjongeren’ en de ‘daklozen’
en niet alleen van de horeca en de toeristen. Openbare ruimte is per definitie gratis,
terrassen, zeker dergelijke invasieve terrassen, vormen een privatisering van
de openbare ruimte voor mensen met geld.
De hele ommezwaai die over het centrum gekomen is door de
invoering van de voetgangerszone zal nog voor spannende tijden zorgen, het kan
nog alle kanten uit. Sommigen hadden verwacht dat de voetgangerszone op de
centrale as een toeristenparadijs zou worden, maar de armere, vooral nieuwe
Brusselaars hebben hun ‘recht op centraliteit’ en een gratis promenade en masse omarmd.
Nu is al duidelijk dat de verpretparking van Brussel, die duidelijk de
bedoeling is, niet van een leien dakje zal lopen.
Lieven
De Cauter, gelegenheids-burgerjournalist