De makers willen via dit nieuwe programma het leven van Brusselse leerlingen realistisch weergeven. De rol van Lukaku in de reeks is beperkt. Hij is één van de leerlingen en niet de ster, iets wat hij zelf ook zeer op prijs stelt. Elke aflevering van het programma is opgebouwd rond een centraal thema, een thema dat de leerlingen bezig houdt. Ook maken de makers handig gebruik van webcam beelden en een Twitter interface die de status van de leerlingen weergeeft, iets waar de jongeren tegenwoordig wel voor te vinden zijn.
Cultureel verschil
In ‘De school van Lukaku’ krijgen we tevens een mooi beeld van de Brusselse jeugd te zien. Vooral het cultureel verschil houdt hen sterk bezig. Lukaku zelf reageert hierop: ”Ik weet niet wat kleurverschil bij mensen doet.” Maar zelf zou je denken dat dit cultuurverschil zorgt voor een warboel van verschillende talen. Toch is dit niet het geval, want Nederlands blijft bovenal de voertaal en dat vinden de leerlingen zelf ook een belangrijk punt. Ook merken we dat ze een zeer uitgesproken mening hebben over het geweld van sommige Brusselse jongeren. Want “zolang het systeem niet verandert, zal het zo blijven”, aldus Jordan.
Purple talents
In het programma zien we eveneens dat de school samen met de voetbalclub Anderlecht grote inspanningen verricht om Lukaku te begeleiden bij zijn studies. Zo hebben ze de ‘Purple talents’ opgericht. Deze organisatie zorgt ervoor dat topsport en studeren een dankbare combinatie vormt. Want ondanks het feit dat bij deze jonge spelers voetbal meestal op de eerste plaats komt, is het halen van een diploma een absolute must. Volgens Lukaku moet je altijd voorbereid zijn op eventuele tegenslagen in het voetbal. Het ander voordeel hiervan is dat de spelers nog in contact blijven met hun leeftijdsgenoten.
De boodschap die dit nieuwe programma meegeeft, is die van doorzettingsvermorgen. Want ondanks dat het leven in Brussel niet zo gemakkelijk is, zijn deze leerlingen toch allen zeer gemotiveerd om aan hun diploma te halen. Lukaku’s voorbestemming als rolmodel lijkt met deze reeks verzekerd.
© 2010 – StampMedia – Gwendolyn Bervoets.