Aantredende president Sebastián Piñera (foto Mediactivista)
Reportage -

Rechts na 8 jaar terug aan de macht in Chili

Na acht jaar moet Chileens president Bachelet de fakkel doorgeven aan Sebastián Piñera, die voor haar al president was. Daarmee komt Chili opnieuw in handen van de economische elite die zijn banden met de dictatuur van Augusto Pinochet nooit heeft verbroken. Belgisch Chileen Pavel J. en Carolina Vigneaux geven hun eerste indrukken na deze machtswissel

dinsdag 13 maart 2018 11:30
Spread the love



Aantredende president Sebastián Piñera (foto Mediactivista)

Als een bittere replay van de geschiedenis gaf Michelle Bachelet na acht jaar de presidentiële banier terug aan Sebastián Piñera. Een paar dagen na het einde van de zomer op het zuidelijk halfrond is de Chileense hoofdstad Santiago de Chile opnieuw de zetel van een rechtse regering. Dit rechts doet pijn omdat het terugkeert gewapend met politici die niet alleen ideologisch conservatief zijn, maar ook rechtstreekse banden hebben met de Pinochet-dictatuur.

Meest conservatieve lijn in Latijns-Amerika

Piñera is een miljonair van de meest conservatieve lijn in Latijns-Amerika. Dat heeft er toe geleid dat grote magnaten zich blijvend konden verrijken door de vrije markt op alle gebieden van de samenleving te bevoordelen. Deze keer komt hij aan de macht zonder nog de intentie te hebben zijn ideeën achter een rookgordijn van consensus te verbergen, omdat hij die niet meer nodig heeft. Zijn verkiezing is gebaseerd op rechtse verwachtingen die zich op hun gemak voelen in de consumptiemaatschappij, die mensenrechten niet langer willen garanderen.

Hij komt aan de macht in conservatieve tijden, wat betekent dat hij de banden zal aanhalen met Argentijns president Macri, Peruviaans president Kuczynski, Mexicaans president Peña Nieto en Braziliaans president Temer. Verwacht wordt dat economische allianties het bedrijfsleven verder zullen bevoordelen en dat bedrijfsbelangen zullen voorgaan op het oplossen van conflictsituaties zoals de vraag van Bolivia voor een toegang tot de zee en druk op Venezolaans president Maduro als gevolg van de interne crisis daar. Dat laatste thema was zeer aanwezig in de Chileense media onder invloed van de Venezolaanse “oppositie” en de migratie van hun landgenoten naar Chili, het land dat een echokamer is geworden van de campagne van het VS-imperium om Venezuela te 

De uittredende centrumlinkse regering belichaamde historische progressieve eisen die door de straat werden geëist. Gratis onderwijs voor de armste bevolkingslagen, legale abortus voor drie redenen (onlevensvatbaarheid van de foetus, levensgevaar voor de moeder en verkrachting) en belastinghervorming om sociale hervormingen mogelijk te maken. Elk van deze eisen ondervond heftig verzet van de rechtse oppositie, die nu aan de macht komt en die tijdens de volledige regeringstermijn van president Bachelet zijn opinie aan de bevolking opdrong. Met dit doel gebruikte deze oppositie alle beschikbare middelen om de maatschappij te desinformeren, met onder meer steun van de Wereldbank die foutieve informatie verspreidde over de bereikte economische groei, wat niet alleen de opiniepeilingen tijdens de verkiezingen beïnvloedde, maar ook de staatskas.

Grote mediaconcerns in rechtse handen

Zonder twijfel moet de uittredende regering bekritiseerd worden omdat ze te weinig heeft geluisterd naar zijn sociale basis, omwille van de aanhoudende corruptieschandalen waar geen gepaste sancties tegen werden genomen, een uiterst slechte communicatiestrategie waardoor de grote mediaconcerns, die grotendeels in handen zijn van uiterst rechts, meestal in de handen van het harde recht, vrij spel hadden.

De aantredende regering zal moeten uitmaken hoe ze zal kunnen samenwerken met een parlement met een progressieve meerderheid na de onbetwistbare overwinning van het Frente Amplio (‘het brede front’), een nieuwe coalitie die diversiteit gaat brengen in een verrotte politieke klasse. Daarom heeft de Chileense kiezer rechts gekozen voor de uitvoerende macht van de president en links voor de wetgevende macht, die Kamer en Senaat zal voorzitten. Hoewel Chili een sterk presidentieel systeem heeft is het evident dat de nieuwe president zal moeten samenwerken met beide parlementen om iets te bereiken.

Men verwacht dat de grootste uitdaging van de regering van president Piñera op straat zal liggen, want van daar komen veel sociale eisen, vooral op vlak van onderwijs, gezondheidszorg en sociale zekerheid, die nog steeds zijn gebaseerd op de door de dictatuur opgerichte instellingen, die van Chili een van de meest ongelijke landen van Latijns-Amerika heeft gemaakt.

take down
the paywall
steun ons nu!